Emily (22) is zwanger van een drieling: ‘Ik moest huilen omdat ik zo geschrokken was’
“Mijn vriend Jan en ik wonen nog bij mijn ouders, maar we hebben al wel een huis gekocht. Dat wordt nu verbouwd. We vonden de stap om aan een kindje te beginnen daarom ook logisch. Ik had er alleen niet op gerekend dat ik zo snel zwanger zou raken en al helemaal niet van een drieling. Dat was even een omschakeling!
Snel zwanger
Ik was aan de pil en had het idee dat het tijd nodig had voordat dit mijn lichaam uit was. Ik had erop gerekend dat het wel een jaar zou duren voordat ik zwanger zou worden en schrok dat het binnen twee à drie maanden al raak was. Maar we vonden het natuurlijk vooral erg mooi dat het zo snel lukte.
Bij de eerste echo kregen we het nieuws te horen. De verloskundige keek me geschokt aan en stak drie vingers in de lucht. ‘Het zijn er drie!’, riep ze. We waren in shock. Ik zei: ‘Dit kan niet!’ Ik moest huilen omdat ik zo geschrokken was. We maakten weleens grapjes dat het er misschien twee konden zijn, maar drie kwam niet eens in ons op. De verloskundige deed het werk al meer dan tien jaar en zei dat ze dit nog nooit had meegemaakt. Ze vroeg of ze een foto van de echo mocht maken en in de groepsapp met collega’s mocht delen, dat was goed natuurlijk.
Ouders vertellen
Ik weet niet eens meer hoe mijn vriend reageerde, ik was zo met mezelf bezig. Hij filmde de echo en was daar vooral mee bezig. Pas in de auto keken we elkaar aan en zeiden: ‘Het zijn er drie!’ Ons oorspronkelijke plan was om na de echo naar de McDonalds te rijden, zodat we er een uitje van konden maken. Maar nu voelden we ons zo raar, dat dit ons niet meer zou smaken. We zijn direct naar huis gereden om het mijn ouders te vertellen.
Het gezicht van mijn moeder vergeet ik nooit meer. Ze reageerde erg verbaasd en riep: ‘Het zijn er drie!’ Ze vond het erg speciaal en vooral het belangrijkste dat alles goed ging met mij en de baby’s. Mijn vader vond het ook heel bijzonder en zei ontroerd: ‘Wat mooi.’
De dagen erna
Wat ik de dagen daarna voelde, is moeilijk te beschrijven. Ik besefte het niet, maar toch had ik iedere keer weer momenten waarop ik besefte: het zijn er drie. We schoten al snel in de regelmodus. Alles moest keer drie; ledikantjes, wipstoelen, flesjes, kleding, speentjes, maxi cosi’s, buggy’s, noem maar op. Als we een kindje zouden krijgen, wilden we alles nieuw kopen. Maar nu we een drieling krijgen, kopen we ook veel tweedehands. Anders wordt het wel erg duur.
We hebben al kraamzorg geregeld, bij een meerling heb je recht op meer uren. We hebben ook grote steun aan onze beide families. We zijn hecht en wisten eigenlijk al meteen dat we op hen konden terugvallen.
Ineens is er nu ook haast bij de verbouwing van ons nieuwe huis. Met een eenling was ik half december uitgerekend, maar met een drieling is de kans op vroeggeboorte erg hoog. Dus nu gaan we ervan uit dat ze in november of eerder komen en voor die tijd willen we natuurlijk in ons nieuwe huis wonen. Ook gaan we de verbouwing anders doen. We hadden eigenlijk nog twee kamers over, maar we moeten nog bekijken of zij straks ieder op een kamer gaan. Ze gaan eerst met z’n drieën op een kamer.
Hormonen keer drie
Ik voel me wisselend. De ene dag gaat het prima, de andere dag heb ik nauwelijks energie. Maar als dit zo blijft, teken ik ervoor. Dokters zeggen dat de hormonen er keer drie zijn en dat ik daarom extra misselijk ben. Bij zielige dingen kan ik snel huilen, bij een eenling zou dat misschien iets minder zijn.
We kijken erg uit naar hun komst. We weten het geslacht nog niet, het kunnen twee meisjes en een jongen zijn. Of andersom, alle combinaties zijn mogelijk. Ze kunnen nog niet zeggen of de drieling drie eiig, twee eiig of eeneiig is. Het lijkt me wel sneu als er een kindje van het andere geslacht is of dat het een tweeling met een eenling is. Maar het komt sowieso goed, ze zijn meer dan welkom en we kunnen niet wachten totdat ze er zijn.”
Volg hier de drielingzwangerschap van Emily op Instagram.