Janneke Juffermans Mind 4 jul 2021, 13:46

Leestijd: 2 minuten

Wijs advies van een vrouw die al 40 jaar single is: “Inmiddels ben ik heel gelukkig in mijn eentje”

Ik had het nooit gedacht, maar inmiddels ben ik heel gelukkig in mijn eentje. Ik heb een moeilijke jeugd gehad, een moeder die erg depressief was en me steeds liet weten dat ‘kinderen hinderen’ zijn. Mijn vader overleed vroeg. Ik weet niet of het daardoor komt, maar het is me als volwassen vrouw nooit gelukt om een relatie op te bouwen. Steeds opnieuw liep het stuk. Dat deed me heel veel verdriet en op een gegeven moment probeerde ik het niet meer. Ik was toen eind 20.

Inmiddels ben ik heel gelukkig in mijn eentje

Eenzaam

In de periodes erna ben ik heel eenzaam geweest. Ik wist moeilijk contacten op te bouwen. Dat kwam ook omdat ik veel verhuisde. Zo woonde ik een aantal jaar voor mijn werk in de VS. Daar had ik een fijne vriendengroep. Maar die baan hield op dus toen moest ik terug naar Nederland en opnieuw proberen iets op te bouwen. De vrienden bleven wel, maar op afstand verwatert dat toch snel.

Ik heb nog in Duitsland gewoond en op verschillende plekken in Nederland. Daardoor bouwde ik nooit langdurige vriendschappen op. En ik had ook geen relatie. Er zijn periodes geweest waarin ik ontzettend eenzaam was en nog steeds kan ik me wel eens zo voelen, ik ben nu 58.

https://www.famme.nl/vriendschappen-na-je-veertigste-beter/

Nieuwe vrienden

Maar tegelijkertijd begin ik eindelijk rust te vinden in mijn situatie. Ik ben lid geworden van NMLK en heb weer wat nieuwe vrienden gemaakt. Een relatie, daar zit ik na al die jaren niet meer op te wachten. Ik houd van alleen zijn en ben het gewend. En ik doe hele leuke dingen. Creatieve workshops, naar het theater en werken in de moestuin. Zo ben ik constant bezig.

Tegen jonge mensen die zich soms eenzaam voelen of het gevoel hebben dat ze geen vriendengroep hebben zou ik willen zeggen: houd vol. Er komt een periode dat je vrede krijgt met je situatie en vrienden kun je ook op mijn leeftijd nog maken (daar ben ik het levende bewijs van).

Waarom oude vriendschappen van onschatbare waarde zijn