Sta je op het punt te bevallen? Alles over het timen van je weeën
Mocht je ieder moment kunnen bevallen, dan weet je dat je dat onder meer kunt herkennen aan het hebben van weeën. Maar als je die eenmaal krijgt, wanneer moet je dan de verloskundige bellen? En wanneer moet je beginnen met timen?
In dit artikel vertellen we alles over het timen van weeën.
Weeën: alles wat je erover wil weten
Eerst even over wat weeën: die voel je wanneer de baarmoeder samentrekt ter voorbereiding op de bevalling. Dat samentrekken zorgt ervoor dat de baarmoederhals opengaat en wordt ook wel ontsluiting genoemd.
Hoe weeën voelen is moeilijk te omschrijven. Het technische verhaal is dat je baarmoederspieren met regelmaat samentrekken en zorgen dat je baby naar beneden wordt geduwd. Maar het gevoel is bij iedereen anders.
Timen van weeën
Een goede wee duurt ongeveer één tot anderhalve minuut. Daarna is de pijn ook weer (even) helemaal weg. In het begin kan er lange tijd tussen de weeën zitten maar naarmate de bevalling vordert komen de weeën steeds korter op elkaar.
Het timen van weeën kan handig zijn om vast te stellen in welke fase van de bevalling je zit. Hieronder delen we de meestvoorkomende vragen die vrouwen hebben over het timen van weeën.
Hoe herken je weeën?
Er zijn verschillende soorten weeën. Het meest bekend zijn de buikweeën. Als je zo’n wee hebt kan het voelen alsof er een elastische band in je onderbuik wordt aangetrokken. Sommige vrouwen vergelijken de weeën met menstruatiepijn. Naast buikweeën bestaan er ook rug- en beenweeën. Bij rugweeën voel je een krampende pijn in je onderrug of bekkengebied. Sommige vrouwen ervaren dit ook als ze ongesteld zijn. Ook beenweeën voelen als een krampende pijn, maar dan vaak in de bovenbenen of billen.
Welke fases van de bevalling zijn er?
Er zijn verschillende fases tijdens de bevalling met elk hun eigen soort weeën.
- Indalingsweeën
Hoofdje van je baby daalt in je baarmoederbekken, dit kan al vanaf de dertigste week van de zwangerschap worden gevoeld. Vaak ervaren vrouwen dit als een stekende of zeurende pijn in hun onderbuik, bekken of vagina. - Voorweeën
Deze weeën kun je al gaan voelen ruim voor de bevalling. Ze verschillen in frequentie en sterkte en ook de lengte verschilt. Vaak zijn ze nog niet extreem pijnlijk en heb je er slechts een paar achter elkaar. Je baarmoeder is zich aan het klaarmaken voor de bevalling. - Ontsluitingsweeën
Deze weeën zijn het echte werk en zijn helaas vaak pijnlijker. Ze zorgen uiteindelijk voor de ontsluiting van je baarmoedermond. Ook deze weeën kunnen onregelmatig beginnen maar komen uiteindelijk vaak om de vijf minuten en houden ongeveer een minuut aan. - Persweeën
Persweeën zijn beduidend anders dan ontsluitingsweeën. Veel vrouwen omschrijven het gevoel van een perswee als heel nodig moeten poepen. Pas als je tien centimeter ontsluiting hebt, mag je mee gaan persen. - Naweeën
De naweeën beginnen zodra de placenta uit je baarmoeder is en zorgen ervoor dat je baarmoeder weer de juiste vorm aanneemt. Bij je eerste kind heb je hier vaak minder last van dan bij de tweede bevalling of meer.
Wanneer moet je beginnen met timen?
Het timen doe je correct door niet alleen de tijd van de wee zelf op te meten, maar ook de tijd tussen de weeën door. In principe kun je al bij je eerste wee beginnen met timen, alleen zegt dit vaak nog niet zoveel. Vroege weeën duren vaak zo’n twintig seconden. Wanneer ze langer dan een minuut gaan duren, er ongeveer vier minuten tussen iedere samentrekking zit en het een uur zo doorgaat, is de bevalling echt begonnen.
Wanneer moet je de verloskundige bellen?
Het algemene advies is dat je de verloskundige moet inschakelen wanneer de weeën een uur lang zo’n vijf minuten van elkaar verwijderd zijn. Vaak bellen vrouwen al eerder hun verloskundige. Let op: iedere verloskundige heeft zijn eigen maatstaven en afspraken hiervoor.
Mocht je in het ziekenhuis willen bevallen, check dan goed de regels. Veel ziekenhuizen hanteren ook een minimum aantal tijd tussen de weeën voordat je daadwerkelijk opgenomen kan worden.
Senna (32): ‘Tijdens de weeën zag ik mijn moeder in een plas bloed liggen’