Laurien Bleeker Persoonlijk 19 mrt 2022, 06:52

Leestijd: 3 minuten

Sofia (33) haar kinderen zijn wagenziek: ‘En toen zat de hele auto onder het kots…’

Hartstikke leuk hoor, met je kinderen een dagje uit. Lekker met z’n allen in de auto naar een dierentuin bijvoorbeeld. Behalve als een van je kinderen wagenziek is. Of in het geval van Sofia, alledrie haar kinderen: “Als we een dagje uit gaan, moeten we dat goed voorbereiden en we geven de kinderen altijd een pilletje tegen reisziekte.”

Sofia (33): “We hebben drie heel leuke kinderen van 9, 5 en 1,5 jaar oud en daar gaan we graag mee op pad. Zo ook die ene dag in het najaar, vorig jaar. Een dagje dierentuin ging het worden, maar dat is voor ons twee uur rijden. Op zich geen probleem zou je denken, maar onze oudste is wagenziek. We hebben ik weet niet hoe vaak al langs de weg gestaan met een ziek kind dat moest overgeven door de reisziekte. Hij wordt dus ook niet heel blij van zo’n stuk rijden.

We proberen hem vaak naar de horizon te laten kijken, hij kan dan ook voorin zitten. We geven hem steeds kleine beetjes eten, zetten de airco aan of stoppen onderweg een paar keer. Maar dan nog voelt hij zich niet lekker en daarom geven we tegenwoordig een pilletje tegen reisziekte: antihistamine. Hierdoor wordt hij slaperig en als hij slaapt, is hij niet wagenziek. Ook dit keer hebben we hem zo’n pilletje gegeven en was hij al snel lekker in slaap achter mij. Ook onze jongste van een jaar lag al te slapen.

Ik hoorde kokhalsgeluiden achter me

Top, dachten we. Lekker twee uurtjes rijden (we houden zelf erg van zo’n mini-roadtrip) en dan een dagje vermaak in de dierentuin. Tijdens het rijden zei ons middelste kind (dat ook in het midden zat) opeens dat ze zich niet zo lekker voelde. Ik keek om en zag een wit weggetrokken koppie. Ze had dit niet eerder gehad, dus ik was niet meteen bang dat ze wagenziek was. Ze had die ochtend niet zo veel gegeten, dus dat kon het ook zijn. Ik gaf haar een gesmeerde boterham en wat water en daarna leek het wat beter te gaan.

Tot het moment dat ik wat kokhalsgeluiden hoorde achter me. Ik keek om en kon nog net op tijd aan de kant schuiven, want ze kotste de hele boel onder. De boterham, het water en wat restjes ontbijt kwamen er allemaal uit. De hele auto zat onder het kots! En die zure geur erbij… We deden snel de ramen open en zochten een plek om te stoppen. Gelukkig heb ik altijd schone kleren mee op dit soort uitjes én een pak billendoekjes, dus daarmee maakten we de auto zo goed als schoon. Ik kleedde mijn dochter om en deed haar kleding achterin de auto in een plastic zak die daar gelukkig lag. Toch ook maar een reispilletje voor haar…

De andere twee sliepen gelukkig door tijdens dit voorval. We lieten het pilletje even inwerken en vervolgden toen de weg in een zuur ruikende auto. In de dierentuin aangekomen voelde iedereen zich weer goed. We hebben een heerlijke dag gehad en sloten af met pannenkoeken en appelsap. Een feestje voor de kinderen! We gaven de oudste twee een pilletje tegen wagenziekte en reden weer terug naar huis. Zij lagen te slapen, maar onze jongste nog niet. Die was onrustig en ik probeerde een speen te geven. Dat lukte niet meteen, want ik kwam er niet goed bij en toen voelde ik opeens een warme vloeistof over mijn arm heen gaan. Je raadt het al: kots!

Was ook zij wagenziek?

Ook zij kotste al haar eten en drinken eruit. Weer kon de auto aan de kant en weer konden we aan de slag met billendoekjes en schone kleertjes… En dat met een huilende baby. Niet te doen. Met haar een jaar is ze nog te jong voor een wagenziekte pilletje, dus dat was geen optie. Toen heb ik haar maar in slaap gewiegd, gelukkig was ze er moe, en slapend in het autostoeltje gezet. Gelukkig bleef ze slapen en zo konden we onze weg vervolgen, zonder verdere kots-incidenten…”

Linde’s zoon (14) dronk zichzelf het ziekenhuis in: ‘Daar lag hij, laveloos in zijn eigen kots’