Valéry de Voijs Algemeen 13 apr 2021, 12:52

Leestijd: 3 minuten

Dit is waarom Inuit ouders niet tegen hun kinderen schreeuwen

Of we het nu willen of niet, het gebeurt ons allemaal weleens: we verheffen onze stem. Soms tijdens een strenge waarschuwing, soms barst de bom en gooien we er dingen uit waar we achteraf spijt van hebben. Dit is in Groenland net even anders. Bij de Inuit (in de volksmond voorheen ook wel eskimo’s genoemd) schreeuwen ouders niet tegen hun kids. Toch corrigeren ook zij hun kinderen op den tijd, maar dan nét even op een andere manier.

Voor alle ins & outs moeten we bij Jean Briggs zijn. De in 2016 overleden Amerikaanse antropoloog spendeerde namelijk zeventien maanden tussen deze bijzondere bevolkingsgroep. In haar boek ‘Never in Anger’ beschrijft ze haar ervaringen.

Waarom Inuit ouders niet tegen hun kinderen schreeuwen

Eén van de meest opvallende momenten voor Briggs was de dag waarop ze op het strand liep en een leermoment tussen een moeder en haar zoon opving. De moeder gaf een steen aan haar zoontje en zei ‘kom maar, sla me maar’. Het zoontje pakte de steen en sloeg zijn moeder. Briggs was natuurlijk in shock. Vooral omdat dit juist helemaal niet overeen kwam met haar ideeën over de Inuit. Schijnbaar wilde de moeder op een bijzondere manier haar zoontje bijbrengen dat het gooien van stenen pijn doet.

Vernederend

Maar schreeuwen Inuit ouders dan nooit? Nee. Traditioneel gezien wordt schreeuwen bij volwassenen als een vernedering gezien. Alsof de volwassenen een tantrum heeft, en zich tot het niveau van het kind verlaagd. En behalve dat het een beetje beschamend kan overkomen, is het natuurlijk ook niet zo goed voor je gezondheid.

Boos worden op je kind: 5 manieren om niet die schreeuwende moeder te zijn

Verhaaltjes

Er zijn tal van manieren om minder tegen je kind te schreeuwen. Zo komen de Inuit met wel een hele creatieve oplossing, namelijk het vertellen van verhaaltjes. Bij verhaaltjes denk je dan al gauw aan een sprookje, maar in Alaska geven ze er nog een extra draai in.

Zeemonster

Een bekend voorbeeld is hoe ze hun kinderen leren om niet te dicht bij de oceaan te komen. Ze verheffen niet hun stem, maar vertellen een speciaal verhaal over een zeemonster. Ze vertellen hen namelijk dat als ze te dicht bij de waterkant komen, dat er dan een zeemonster tevoorschijn komt. Om het helemaal compleet te maken heeft het monster uit het verhaal een grote rugzak bij zich waar kleine kinderen in worden meegenomen.

Noorderlicht

Naast de verhalen over het gevaarlijke zeemonster wordt de legende van het Noorderlicht verteld. Ouders willen namelijk dat hun kinderen hun mutsen opzetten in de strenge winters. Ze vertellen hun kinderen dan ook dat het Noorderlicht hun hoofd eraf haalt en er vervolgens mee gaan voetballen. (creepy!)

Of de Inuits nu gelijk hebben in hun approach, of dat enge verhalen juist averechts werken zal per kind en situatie verschillen. Wat in het koude Noordpoolgebied misschien wel goed werkt, kan op het Nederlandse platteland een averechts effect hebben. Of je het met de Inuits ouders eens bent of niet, interessant is hun manier van denken in ieder geval wel.

Schoppen, slaan, bijten en schreeuwen: zo ga je om met uitdagend gedrag van je peuter

NPR