Susan Dalstra Kinderen 11 jul 2020, 06:45

Leestijd: 3 minuten

‘Dit staat mij tegen aan gender reveal parties’

Vorig jaar liep er een gender reveal party in Australië gruwelijk uit de hand. Een stel liet een auto uitbranden met roze rook, wat bijna resulteerde in een bosbrand. Voor Helen was dat de druppel.

Ongemakkelijk gevoel

‘Vooruit, de meeste gender reveal parties lopen niet uit op een bijna-milieuramp. Bij de meeste blijf je alleen over met een heleboel confetti en taartkruimels. Maar waarom zijn gender reveal parties opeens een ding?

Natuurlijk zoekt iedereen een excuus voor een feestje. Natuurlijk zit er ook een hele industrie achter die confettikanonnen, ballonnen en piñata’s wil verkopen. Maar er is iets aan die feestjes wat me een ongemakkelijk gevoel geeft.

‘Ronduit verkeerd’

Jennifer Finney Boylan schreef een prachtig stuk voor The New York Times waarin ze schreef dat die feestjes ‘de ongelukkige indruk’ wekken dat het geslacht het belangrijkste is wat er te vieren valt aan een kind. Jennifer, zelf een transgender, schrijft dat gender reveal parties soms ‘ronduit verkeerd’ zijn. Dat is een punt waar ik nog niet over na had gedacht.

Wat mij stoort aan die feestjes is dat het nog een manier is waarop we de nadruk leggen op het geslacht van het kind terwijl er al zoveel druk is. Wanneer de taart gesneden is of het vuurwerk afgevuurd en we gillen van enthousiasme, zeggen we eigenlijk dat het ertoe doet wat het geslacht van het kind is. We stippelen een pad voor het jongetje of meisje uit voordat het geboren is.

Stortvloed

Die eerste uitbarsting van blauw of roze is het startpunt van een stortvloed aan blauw en roze dat een kinds gehele schooltijd voortduurt. Het bepaalt de kleur van hun kleding, met welk speelgoed ze spelen, welke boeken ze lezen en zoveel meer.

Ik heb twee kinderen die naar de basisschool gaan en het valt me op dat veel kinderen heel rigide ideeën hebben over geslacht. Mijn zoon liet zijn haar lang groeien en er zijn kinderen die weigeren te accepteren dat hij een jongen is omdat alleen meisjes lang haar mogen hebben. Als mijn zoon een boek van de bieb leent met een vrouwelijk hoofdpersonage, zeggen kinderen dat het een ‘meisjesboek’ is. Hij zegt ze dat er niets iets bestaat als een ‘jongensboek’ of een ‘meisjesboek’, maar dat zou niet nodig hoeven zijn.

Reden voor een feestje

We zouden kinderen moeten aanmoedigen zichzelf te zijn en met welk speelgoed dan ook te spelen of welk boek dan ook te lezen. Maar dat doen we niet. En met de gender reveal parties ligt de nadruk meer dan ooit op het geslacht van het kind en gebeurt dat al voor het geboren is.

Kunnen we misschien een andere reden voor een feestje bedenken als er een baby onderweg is? Misschien kunnen we beginnen met ‘naam reveal parties’. Ik zie het al voor me. Dan kunnen ouders een vliegtuigje huren dat de naam van het kind in de lucht schrijft. De gasten turen vol afwachting naar boven.

‘En de baby heet… Jaapie!’ En iedereen zou dan luid juichen.

Laten we iets anders vinden om te vieren van een baby. Niet het geslacht.’

Meer lezen?

• Anoniem: ‘Ik ben verwachting van een jongen, maar ik wilde zo graag een meisje.’
• Waar komt het stereotype blauw voor jongens en roze voor meisjes eigenlijk vandaan?
• Was je eerste een meisje en moet je nu een jongen opvoeden? Dit moet je weten