Laurien Bleeker Persoonlijk 19 aug 2022, 15:08

Leestijd: 3 minuten

Annelot (33): ‘Onze vrienden hebben elke keer weer commentaar op onze opvoeding’

Wanneer Annelot en haar man als laatste stel uit hun vriendengroep een kind krijgen, vindt iedereen uit de groep daar wel iets van. Ze geven hun ongezouten mening en vooral commentaar aan de kersverse ouders die daar helemaal niet op zitten te wachten.

Annelot (33): “Al jaren hebben mijn man en ik een vaste vriendengroep waar we veel mee ondernemen. Van weekendjes weg met z’n allen tot een huis huren in Spanje voor een langere vakantie. En van uitjes naar een pretpark tot etentjes die we om en om organiseren. Het is een hartstikke leuke groep die ondertussen is uitgebreid met een aantal kinderen.

Wij waren het laatste stel dat een kind kreeg, de rest was dus al meer ervaren in het ouderschap. Natuurlijk krijg je dan een heleboel goedbedoelde, maar ongevraagde adviezen. Over mijn zwangerschap, over de bevalling, de kraamweek en de periode daarna. Iedereen had wel een ongevraagde tip die kennelijk gedeeld moest worden. Ik vond het prima, nam de tips en adviezen mee waar ik wat aan dacht te hebben, de rest legde ik naast me neer.

Commentaar over mijn gewenste thuisbevalling

We deden alles op onze manier en kregen daar zeker weleens commentaar op. Dat ik thuis wilde bevallen bijvoorbeeld. Dat vonden ze maar raar en ‘gevaarlijk’, want ‘wat als het niet goed gaat’. Zelfs mijn geboorteplan vonden ze onzin ‘want het gaat toch nooit zoals je wilt’. Ik heb me heel goed ingelezen in thuisbevallingen en de argumenten weerlegd, maar alsnog vonden ze het een vreemde keuze. Ik was juist degene die heel veel informatie opzocht hierover, in tegenstelling tot de andere stellen. Maar prima, het was mijn bevalling.

Ook toen onze baby er eenmaal was, kregen we kritiek. Hij was te warm gekleed, of te koud. Hij kreeg te weinig voeding of te veel. Ze gingen maar door. Niet steeds dezelfde vrienden hoor, maar eigenlijk heeft iedereen uit de hele groep weleens commentaar gehad over onze manier van opvoeden. Ik was er een beetje klaar mee en heb wat afstand genomen. Zelf hebben we nog nooit iets gezegd over hun kinderen of de manier waarop zij met de kinderen omgaan.

De druppel

Toen ons zoontje bijna een jaar oud was, stond er weer een weekend weg op de planning. Ik had de groep al even niet gesproken, maar had erg veel zin in het uitje. We spraken af bij het grote huis dat we met z’n allen gehuurd hadden. Het was erg warm en de peuterbadjes werden snel tevoorschijn gehaald en gevuld. Met wiebelige beentjes liep mijn zoontje, in z’n zwembroek, naar het zwembadje toe. Hij vond het water heerlijk en zat lekker te spetteren tot een van onze vrienden uitriep dat hij nog zo’n bolle buik had. Of we dat wel eens na hadden laten kijken… Nou, veeg me op hoor. Ik heb gesnauwd dat hij zichzelf eens na moest laten kijken met z’n stomme opmerkingen. De rest van de vakantie heeft hij geen woord meer gewisseld met me.

Uiteindelijk hebben we met z’n allen een goed gesprek gehad over opvoeden en onze visies daarop. Ook hebben wij tijdens dat gesprek aangegeven dat wij het op onze manier doen en dat commentaar niet nodig is. Als we tips of adviezen nodig hebben, dan vragen we dat wel. En verder mogen ze hun mening lekker voor zich houden. Dat heeft geholpen en sindsdien hebben we geen opmerkingen meer gehad gelukkig.”

Wat als je als ouders niet op één lijn zit met opvoeden?