Laurien Bleeker Columns 30 jan 2023, 09:39

Leestijd: 4 minuten

Laurien: ‘Hij is bijna vier en slaapt elke nacht bij ons’

Met drie kinderen is er altijd wel iets wat redacteur Laurien bezighoudt. Ze schrijft graag over van alles wat met (haar) kinderen en opvoeden te maken heeft. Een tip: lees het met een knipoog. Dit keer gaat haar column over het ‘s nachts samen slapen met de peuter, al drie jaar lang.

“Ik hoor gekraak in de kamer naast ons. Voetjes over de houten vloer. De slaapkamerdeur gaat open en mijn zoontje kruipt bij ons in bed. De ene avond al rond een uur of elf, soms middenin de nacht en soms in alle vroegte van de ochtend. Ik gooi m’n deken over hem heen en hij kruipt tegen me aan. Hij vraagt of ik hem even over zijn blote ruggetje wil kriebelen. En daarna over zijn buikje. Dan valt hij weer in een diepe slaap.

Dit doet hij nu al drie jaar. Eigenlijk sinds we in dit huis wonen. Een hele tijd werd hij, toen we hier pas woonden, huilend wakker en namen we hem bij ons. Later werd het gewenning en kwam hij rustig met zijn kussen, zes knuffels en z’n fles water aansloffen om vervolgens de rest van de nacht tussen ons in door te brengen. Zijn zusje was toen nog een baby en sliep ook bij ons. Zo lagen we met z’n viertjes op een kamer, de oudste wel in zijn eigen bed in de kamer naast ons. Op een gegeven moment was het voor zusje ook een mooi moment om naar haar eigen kamer te gaan. Dat was toen ze ruim een jaar oud was.

De peuter bleef lekker tussen ons in slapen

Fijn is dat, om je eigen slaapkamer weer een beetje terug te hebben. Maar ook stil en anders, geen babysnurkgeluidjes meer of de nabijheid van een baby. Dat gemis moet ook de peuter gevoeld hebben, want die bleef vooral tussen ons in slapen. We waren er na twee jaar wel een beetje klaar mee. Maar ‘s nachts naast zijn bedje zitten om hem weer in slaap te sussen en daarna nog zelf in slaap komen, daar hadden we ook weer geen zin in. Er kwam een stickersysteem waarvan ik bij voorbaat al wist dat het niet ging werken. Het werkte. De middelste sliep vaker wel dan niet in zijn eigen bed, plakte stickers en kreeg een cadeautje toen de kaart vol was. Maar, toen de buit binnen was, kroop er ‘s nachts toch weer een kacheltje tegen me aan.

Daarna hebben we ons erbij neergelegd. Hij is nu bijna vier en slaapt soms de hele nacht in zijn bed, maar vaker ligt hij bij ons. En dat is goed zo. Kennelijk heeft hij die geborgenheid nodig. Ook al slaapt hij eigenlijk niet alleen, want we hebben expres de twee oudste bij elkaar op een kamer gelegd. Wij slapen immers ook samen, de kinderen alleen op een kamer leren slapen vinden we dan ook niet nodig. Behalve als ze het zelf fijn vinden of er klaar voor zijn, zoals onze jongste die heerlijk slaapt in haar eigen kamertje. Ik krijg wisselende reacties van andere ouders als we het hebben over het slapen van onze peuter. Een enkeling snapt het, het grootste deel vindt dat hij moet leren om in zijn eigen bed te slapen.

Ooit gaan we hem missen tussen ons in

Ik trek me er niet veel van aan en weet dat ik het goed doe als hij tegen me aan kruipt en meteen weer in slaap valt. En wat hebben we er nou last van? Ja, die enkele keer dat hij onrustig slaapt en je wakker wordt met voeten in je gezicht. Dan ja. Maar verder hebben we niets te klagen over onze nachten. De privacy? Ook daar zijn oplossingen voor. En weet je, nu kan het nog. Over een paar jaar wil hij misschien niet eens meer tussen ons in slapen. Maar dat is een goed teken, want dan weet ik dat hij er klaar voor is om de nachten in zijn eigen bedje door te brengen. En dat ik hem alle veiligheid en geborgenheid heb gegeven die hij nodig had. Zal je zien dat we hem dan nog gaan missen tussen ons in.”

Laurien: ‘Ben ik de enige bakfietsouder met deze dagelijkse struggles?’