Laurien Bleeker Ouderschap 9 apr 2024, 07:03

Leestijd: 4 minuten

4 type ouders die je als kind emotioneel verwaarloosd kunnen hebben

Emotionele verwaarlozing vindt meestal plaats in je jeugd, terwijl je aan het opgroeien bent. Je merkt pas later, als je volwassen bent, wat er vroeger (bewust of onbewust) heeft plaatsgevonden. Degenen die jou toen emotioneel verwaarloosd hebben zijn dus (een van) je ouders of verzorgers. Misschien klinkt dat een beetje tegenstrijdig, omdat je verder wel een goede jeugd hebt gehad. Toch kan het negeren van emoties of het niet reageren op jouw behoeftes als kind samen gaan met een verder prima opvoeding. Dat is juist het onzichtbare van emotioneel verwaarloosd zijn.

Kinderen die in hun jeugd hun gevoelens niet mochten of konden uiten, kunnen daar in hun volwassen leeftijd last van krijgen. Je bent je emoties namelijk gaan wegdrukken, omdat je vroeger de boodschap meekreeg dat gevoelens er niet toe deden. Nu je volwassen bent, loop je daar misschien tegenaan. Je hebt bijvoorbeeld geen toegang meer tot je emoties en je kunt je gevoelens niet omschrijven. En dat, terwijl je die nodig hebt om je grenzen aan te kunnen geven en om keuzes te maken. Wij vroegen ons dan ook af, waarom hebben sommige ouders hun kinderen vroeger emotioneel verwaarloosd en wie zijn deze ouders?

Dit zijn de ouders die jou vroeger emotioneel verwaarloosd hebben

Laten we vooropstellen dat de meeste ouders hun kind niet expres emotioneel verwaarlozen. Vaak hebben deze ouders niet eens door wat ze wel of niet deden. Misschien zijn ze zelf zo opgevoed en deden ze precies hetzelfde bij jou. Vroeger werd er ook minder gesproken over manieren van opvoeden zoals we dat nu vaak wel doen. Bovendien heeft onze generatie toegang tot een enorme hoeveelheid informatie op internet en hadden onze ouders dat niet. Anyway, vaak was het dus onbewust en onbedoeld. De meeste ouders deden hun best, op hun manier.

De ouders die weinig geld hadden

Hadden je ouders het financieel moeilijk vroeger? Dan kan het zijn dat ze vooral bezig waren met hun hoofd boven water houden. Dat ze ervoor zorgden dat er net genoeg brood op de plank kwam om van rond te kunnen komen en dat er eten en drinken was voor jou als kind. Door die financiële problemen, die zorgwekkend zijn en stress opleveren, zou het kunnen dat ze hun kind, jou dus, te weinig aandacht gaven. Ze konden dat er niet bij hebben en zo liep jij op je tenen en probeerde je eigenlijk zo onzichtbaar mogelijk te zijn. Natuurlijk is dat niet hoe het zou moeten. Zelfs als je ouders enorm in de problemen zaten, moest er ook aandacht zijn voor jou en je emoties en behoeftes.

De ouders die zelf ook emotioneel verwaarloosd zijn in hun jeugd

Dit zijn de ouders die zelf waarschijnlijk ook geen gevoelens konden uiten vroeger. De ouders die tegen je zeiden wanneer je gevallen was: “Dat doet echt niet zo’n pijn, stop nu maar met huilen”. Je gevoelens werden niet gezien en niet erkend en dus stopte je op een gegeven moment met het uiten van je emoties. Waarschijnlijk kreeg je verder alles en deden jullie ook leuke dingen samen, maar werd er nooit gepraat over hoe iemand zich voelde.

De ouders die de baas over je waren

Oftewel autoritaire ouders waarvan alleen hun mening telt en de jouwe niet. Dit zijn de ouders die vroeger bijvoorbeeld tegen je zeiden: “Mijn wil is wet” of “Je hebt niets te willen”. Als je begon te huilen werden je ouders boos en zeiden dat je moest stoppen met huilen. Ze stonden niet open voor discussies en vonden dat jij hen moest gehoorzamen. Kortom: je verdween naar de achtergrond en liep op je tenen. Misschien hoor je tegenwoordig nog steeds een stemmetje tegen je zeggen dat jouw mening niets waard is…

De ouders die problemen hadden

Of dat nu relationele problemen waren of ouders die zelf uit een gebroken gezin komen, ouders die vroeger in nare situaties zaten… Deze ouders hadden hun handen vol aan zichzelf of aan elkaar, wanneer de relatie onderling slecht was bijvoorbeeld. Er was dan weinig ruimte voor jou met je emoties en behoeftes waardoor je emotioneel verwaarloosd werd. Bovendien voelen kinderen feilloos aan wanneer ze ‘teveel’ zijn en maakte jij je waarschijnlijk snel uit de voeten tijdens een zoveelste ruzie tussen je ouders. Pijnlijk, maar waar helaas.

Hoe trauma’s in je jeugd je dagelijks leven nog steeds beïnvloeden