Laurien Bleeker
Laurien Bleeker Kinderen 6 okt 2022, 
Leestijd: 4 minuten

Heel veel verdriet in Handen aan de couveuse: ‘Aan zijn ogen zag ik dat het klaar was’

couveuse

In het EO-programma Handen aan de couveuse volgt Anne-Mar Zwart ouders met veel te vroeg geboren of ernstig zieke baby’s. De kindjes liggen op de IC Neonatologie van het Erasmus MC Sophia Kinderziekenhuis. Vorige week zagen we dat baby Ace steeds meer verslechterde en er werd zelfs gesproken over hem aan de beademing leggen.

Deze aflevering zien we hoe het verder gaat met Ace en zijn ouders. Ook volgend we baby Emma die met 24 weken ter wereld kwam. Haar ouders moesten een verschrikkelijke keuze maken.

Arianne en René zijn de ouders van de met 24-weken geboren Emma. Het meisje werd heel onverwacht geboren. Haar moeder had die dag nog gewerkt. Ze kreeg buikpijn en liet dit controleren in het ziekenhuis, toen bleek dat Emma al onderweg was. De kans op complicaties was zo groot, dat de ouders moesten beslissen of ze na de geboorte wel of geen actieve behandeling zouden willen. Ze kozen ervoor om voor Emma te vechten. Emma woog iets meer dan 700 gram bij haar geboorte en ze moest meteen aan de beademing. Ook kreeg ze een klaplong waardoor ze nog niet zelfstandig kan ademen.

Verdriet in Handen aan de couveuse

Emma haar handjes passen net om de vingertoppen van haar moeder. Moeder Arianne vertelt nog een beetje beduusd: “Ik heb alleen nog maar haar handje mogen vasthouden. Ze is nog niet stabiel genoeg. Ik hoop dat ik haar volgende week even vast mag houden.” Maar pas na negen dagen is Emma stabiel genoeg om vastgehouden te worden. “Het is spannend om te doen, maar ze ligt er zo lekker bij en het voelt zo fijn.”

Ook zien we ouders Naomi en Rosano die op de afdeling Neonatologie zijn voor hun zoontje Naël. Naomi was 25 weken en zes dagen zwanger toen ze beviel van haar zoontje. Zelf weet ze hier niets meer van, want ze lag met corona aan de beademing op de intensive care. Over die periode vertelt ze: “Je verwacht het niet. Ik heb gewoon alles gemist. Je ziet je kindje niet geboren worden en de eerste tien dagen mis je, omdat ik nog in coma lag. Ik neem het mezelf kwalijk dat ik naar een verjaardag ben geweest en dat ik besmet ben geraakt met covid en dat ik zo ziek ben geworden dat ze de baby moesten halen. Ik vind dat echt moeilijk.”

Toen Naomi wakker werd na tien dagen vroeg ze zich af in welke hel ze was beland. Ze realiseerde zich dat ze leefde: “Toen ik in coma werd gebracht dat ik eigenlijk dat het klaar was.” Er werd me verteld dat ik een zoon had, dat het goed met hem ging. Ze was zo angstig dat hem niet wilde zien. “Hij paste letterlijk in mijn hand, daar schrik je heel erg van.”

Wanneer Naël acht weken oud is en hij het heel goed doet, durft Naomi steeds wat meer te gaan genieten. “Voor een prematuurtje is hij zo sterk, dat maakt me echt heel gelukkig.”

Veel verdriet om baby Ace

Ashley en Thomas volgen we al een tijdje in het programma. Totaal onverwacht werd baby Ace ziek na zijn operatie. En dat terwijl hij eigenlijk bijna naar huis mocht. Hij is veel zieker dan gedacht en er zijn grote zorgen over zijn toekomst. Ace zal aan de beademing moeten zodat hij hopelijk wat kan aansterken. Zijn ouders zijn heel ontdaan: “Ik ben bang dat hij niet meer beter wordt.” Het kleine ventje slaapt overal rustig doorheen.

Wat later in de aflevering zien we dat Ace geïntubeerd wordt voor de beademing. Door een infectie is zijn buik opgezwollen waardoor ademen lastig is. De artsen zetten alles op alles, maar het is nog maar de vraag of hij het gaat redden. De situatie is zo ernstig en beangstigend dat het te veel wordt voor Ashley. Ze raakt in paniek “Ik ben zo bang dat hij dood gaat.” De arts begrijpt haar, maar vertelt ook dat ze niet kan beloven dat dit niet zal gebeuren.

Ace wordt zo ziek dat de artsen niets meer voor hem kunnen doen dan het hem zo comfortabel mogelijk maken. Elf dagen later is hij nog steeds ziek, maar lijkt hij af en toe wat op te leven. Het is belangrijk dat hij geen pijn heeft, zodat hij al zijn energie kan gebruiken om de infectie te overwinnen. Gelukkig gaat hij elke dag met kleine stapjes vooruit.

Afscheid nemen

Ashley vertelt vol verdriet dat ze aan zijn ogen zag dat het klaar was. Er is zelfs familie langs geweest om afscheid te nemen. Ze durft nu weer een beetje te hopen dat het goed komt. Kijkers van het programma leven intens mee met alle ouders:

Zware tijden in Handen aan de couveuse: ‘Soms voelt het alsof ik geen kind heb’

Foutje gezien? Mail ons. Wij zijn je dankbaar.

Iedere zaterdag het beste van Famme in je mailbox

Een goed begin van je weekend met de mooiste verhalen van Famme