Ruth Oei-Abraham Relatie 20 mrt 2023, 07:50

Leestijd: 4 minuten

Marga: ‘Mijn vader heeft een affaire en mijn moeder heeft geen idee’

Als Marga opgroeit heeft ze altijd het idee dat haar ouders gelukkig getrouwd zijn, nu ze volwassen is ziet ze echter wel in dat ook hun relatie niet altijd geweldig is. Toch vind ze het lastig dat ze er per ongeluk achter is gekomen dat haar vader een affaire heeft.

“Ik kwam er per toeval achter. Zoals het altijd gaat. Je hebt geen enkel idee, vermoedt niets en ineens, per stom toeval weet je alles. ‘Was fijn gisteren. Ik mis je nu al’. Het appje deed het scherm van mijn vaders telefoon oplichten. Het appje, vergezeld met een rood hartje, was afkomstig van ‘Marijke’. Mijn moeder, met wie mijn vader al dertig jaar getrouwd is, heet Nanda.

Ik was onaangenaam verrast, maar gek genoeg niet enorm verbaasd. Mijn vader was de laatste maanden ietwat afwezig maar tegelijkertijd leek hij blijer dan normaal. Hij had zijn oude passie wielrennen weer opgepakt en ging er vaak op een zondagochtend of woensdag namiddag op uit voor een ritje. Goed, hij leek wel erg veel plezier in zijn hervonden hobby te hebben, hij ging steeds vaker en langer fietsen. Ik zocht er niets achter, maar ook mijn moeder was vooral blij dat mijn vader wat vaker wegging.

Mijn vader heeft een affaire. Hij bedriegt mijn moeder. Wat moet ík als dochter van allebei doen?

De relatie tussen mijn ouders is al jaren niet ‘je-van-het’. Ze hebben geen slaande ruzie en ook het kibbelen valt mee. Het is meer dat ze elkaar negeren, ze doen ieder hun eigen ding. Ze kunnen gerust de hele avond in dezelfde kamer vertoeven, zonder ook maar een woord met elkaar te wisselen. Toen ik nog thuis woonde, initieerde ik vaak een gesprek tijdens het avondeten en zorgde door mijn aanwezigheid voor enige interactie tussen mijn ouders. Maar sinds ik het huis uit ben, is de stilte -en kilte- er langzaamaan ingeslopen. In plaats van samen een oplossing te vinden, heeft mijn vader zelf een oplossing gevonden. Iets waar mijn moeder geen enkele weet van heeft. Maar ik nu dus wel.

Het balletje ging rollen toen ik op een zondagmiddag even bij mij ouders langs kwam, mijn moeder was nog boven en mijn vader was even naar de bijkeuken gelopen om iets te pakken, toen ik de keuken binnen liep. Zijn telefoon lag op het aanrecht, hij verwachtte mijn komst niet – of hij verwachtte het appje niet. Maar daar verscheen ineens de tekst van ene Marijke op het scherm ‘Was fijn gisteren. Ik mis je nu al’. En dus dat hartje ter afsluiting. Op dat moment had ik zoveel kunnen doen. Mijn vader confronteren toen hij de keuken weer liep. Vragen wie Marijke is. Waarom er überhaupt een ‘Marijke’ in zijn leven was.

Een oplichtend telefoonscherm. Een appje. Eindigend met een ‘hartje’

Je voelt ‘m al aankomen, al het bovenstaande deed ik niet. Ik liep ongemerkt de keuken uit en ging naar boven, ‘gezellig keuvelen met mijn moeder’. Toen mijn moeder en ik vijftien minuten later de keuken binnenliepen, had mijn vader koffie gezet en zat aan tafel de krant te lezen. Zijn telefoon lag niet langer op tafel. Ik keek mijn vader nog onderzoekend aan, misschien dat hij door had gehad dat ik het appje had gezien. Aan zijn kalme houding was het voor mij duidelijk dat hij geen idee had dat ik zijn affaire iets daarvoor had ontdekt.

We zijn inmiddels vier weken verder en in die tijd heb ik geprobeerd om met luchtige vragen aan mijn moeder erachter te komen of ook zij op de hoogte is van de affaire. Of zij überhaupt íets vermoedt. Maar niets van dat alles, mijn moeder is zoals altijd, haar lieve, naïeve zelf. Ik vind mezelf vooral heel laf. Want niet alleen durf ik mijn vader niet te confronteren, ik durf dus ook niet om mijn moeder te vertellen wat ik heb ontdekt.

Sterker nog, ik ga steeds meer aan mezelf twijfelen. Stond er misschien toch niet iets anders? Verraadt een appje in een keer een affaire? Overdreef ik niet enorm? En stond daar echt ‘Marijke’, kon het niet ‘Mark’ zijn? Niet dat ik een ‘Mark’ kende, maar toch.

Mijn vader is degene die vreemdgaat. Waarom voel ík me dan schuldig?

Ik vertoon simpelweg ontwijkend gedrag en merk dat ik de laatste dagen kortaf reageer wanneer mijn moeder belt. Telefoontjes en appjes van mijn vader negeer ik sowieso en ik ga ook minder vaak bij ze langs. Het knaagt aan me, bang dat ik ineens de hele boel zo op de keukentafel ‘gooi’. Met het gevolg dat ik met een spraakwaterval hun dertig-jaar durende huwelijk verpest. Hoewel, mijn vader heeft het verpest, dat hoef ik mezelf niet aan te rekenen. En toch, ik vind mezelf een leugenaar én een verrader.

Ik moet hier echt iets mee doen, maar ik heb geen idee wat. En vooral hoe. Begin ik bij mijn vader of bij mijn moeder? Ik weet even niet wat erger is: bedonderd wórden of wéten dat iemand bedonderd wordt…”

Meer lezen over affaire-leed?
Anoniem: ‘Ik was zes weken zwanger toen ik de affaire van mijn man ontdekte via zijn i-Phone locatie’
Anoniem: ‘Heb ik voor de verkeerde man gekozen?’