Valéry de Voijs Persoonlijk 16 dec 2022, 12:58

Leestijd: 4 minuten

Tom (37): ‘Mijn kinderen zijn liever bij mijn ex’

Tom (37) is veertien jaar getrouwd wanneer hij en zijn ex uit elkaar gaan. Met pijn in zijn hart tekent hij de scheidingspapieren en verhuist naar een kleinere woning in de buurt. Hij hoopt zijn kinderen vaak te zien, maar zijn ex gooit roet in het eten.

“Natuurlijk hou ik nog van mijn ex. Ze heeft mij het mooiste geschenk van mijn leven gegeven: namelijk mijn drie prachtige dochters. Ik vind het vaderschap dan ook fantastisch en ben het liefst betrokken bij alles wat mijn dochters doen. Helaas krijg ik daar niet altijd de kans voor.

Drie dochters

Mijn ex en ik waren nog erg jong toen we onze eerste dochter kregen. Het is namelijk alweer dertien jaar geleden dat Nadine geboren werd. Nikki is net tien geworden en Floortje is negen jaar. Het vaderschap heeft mij enorm veranderd. Voordat wij kinderen kregen had ik geen duidelijk doel in mijn leven. Ik ging naar mijn werk, maar was met mijn hoofd alweer bij het weekend: potje voetballen met mijn vrienden en daarna de kroeg in. Daar leefde ik voor. Op zondag was het uitbrakken en even bij de familie langs.

Vanaf het moment dat mijn ex zwanger werd, leek alles opeens veel meer betekenis te hebben. Ik stopte met roken en deed beter mijn best op mijn werk. Opeens werd ik geïnteresseerd in die promotie en wilde er alles aan doen om een goed voorbeeld te zijn voor mijn kinderen. Ik verbrak sommige vriendschappen die niet goed voor me waren en begon met sporten. Het vaderschap werd mijn belangrijkste taak in mijn leven, eindelijk voelde ik me nuttig.

Ik deed mijn best een goede vader te zijn

De eerste jaren waren dan ook fantastisch. Ik stond iedere week langs het hockeyveld en spendeerde uren in het zwembad voor alle zwemlessen. We gingen vaak op vakantie en ik nam ze mee naar ieder museum om ze wat cultuur bij te brengen. Ik heb heel wat avonden naast mijn dochters bureau gezeten om wiskundesommen te maken en nam vrij van mijn werk op hun verjaardagen. Ik heb oprecht mijn best gedaan om een goede vader te zijn.

Toch was ik niet goed genoeg voor mijn ex. Ze werd verliefd op een ander en wilde niet meer voor ons vechten. Hoe moeilijk ik het ook vond, ik heb het na een paar intensieve maanden van therapie eindelijk een plekje kunnen geven. Mijn ex en ik besloten bij elkaar in de buurt te blijven wonen. ‘Dat is handig voor de kinderen’, zei mijn ex. En gelijk had ze. De kinderen woonden bij mijn ex maar kwamen op woensdag en zaterdag naar mij.

De kinderen kwamen niet meer langs

Aan het begin ging dat prima. Mijn kinderen kwamen vaak langs en het contact verliep heel natuurlijk. Ik ging doordeweeks nog steeds kijken bij de zwemlessen of hockeytrainingen. Mijn ex en ik hadden immers geen ruzie en we wilden het zo goed mogelijk voor de kinderen regelen. Alles veranderde toen mijn ex en haar nieuwe partner gingen samenwonen. Ik merkte dat de kinderen afstandelijker naar mij toe werden. Wanneer ik mijn ex aansprak werd ze heel defensief. Ze beschuldigde mij ervan dat ik haar geen nieuwe relatie gunde.

De ruzie tussen mijn ex en mij werd heftiger en ik kreeg het vermoeden dat ze slecht over mij sprak. Samen met haar partner verhuisde mijn ex naar een andere provincie. De kinderen kwamen op woensdag niet meer langs en op zaterdag zeiden ze ook vaak af. De vriend van mijn ex zat er financieel overduidelijk wat beter bij en nam de kinderen in het weekend vaak mee naar een pretpark of andere leuke uitjes. Daar kon ik niet tegen op met mijn geïmproviseerde klimrek in mijn tuintje.

Afgelopen maanden heb ik mijn best gedaan om leuke kerstcadeaus te kopen, maar mijn kinderen zullen er niet zijn. Ze zullen met hun moeder en haar vriend op skivakantie gaan naar Zwitserland. Het is moeilijk, want ik gun mijn kinderen een leuke vakantie en ik zie hoe blij en gelukkig ze zijn als ze leuke dingen doen. Maar natuurlijk had ik ook graag met hun aan een kerstdiner gezeten.”

Kinderen van gescheiden ouders ervaren minste stress in co-ouderschap regeling