Muriel Oonincx Kinderen 1 sep 2021, 15:00

Leestijd: 3 minuten

Ben jij een typische tijgermoeder of toch een dolfijnouder? – Famme

Over de manier waarop we onze kinderen het beste kunnen opvoeden is veel te doen. Grofweg zijn er twee type moeders te onderscheiden. De tijgermoeder of de dolfijnouder. Welk type ben jij?

Voordat je goed en wel kunt zeggen welk type ouder en opvoeder je bent leggen we graag uit wat de kenmerken van beide types zijn.

Type moeder

Sommigen zullen zich meteen herkennen, bij de ander is het iets genuanceerder.

Tijgermoeders

‘Tigermom’ is een zeer strenge Amerikaans-Aziatische moeder, genaamd Amy Chua die een boek schreef over het met harde hand opvoeden van kinderen. ‘Strijdlied van de tijgermoeder’ rekende af met gepoezel en lief zijn. Dwang en druk op de prestaties van je kind zouden leiden tot toekomstige leiders en succesnummers. Een valse noot in het piano spel? Hop zweep erover. Een mager cijfer voor rekenen? Chop, favoriete knuffel in de fik. Het klinkt heftig, maar volgens Chua zijn Chinese kinderen niet voor niks een stuk beter in het bespelen van muziekinstrumenten en halen ze hogere cijfers op school. Ze overrompelde in 2011 de opvoedwereld met haar controversiële boek, maar scoorde een bestseller, wereldwijd.

Dolfijnouders

Enter de dolfijnouder. Een beetje geïntroduceerd als tegenbeweging tegen bovenstaande slavendrijfster kwam Amerikaanse geluksdeskunidge Shawn Achor in 2013 op de proppen met de dolfijnvader en -moeder. Dit type ouder laten hun kind al spelender wijs leren. Natuurlijk hebben ze ook voor ogen om hun kinderen later goed te laten presteren op school of universiteit, maar de manier is speelser en flexibeler. Door korte, intensieve leermomenten te nemen leren ze efficient gebruik te maken van hun aandachtsspanne. In zijn boek ‘Before Happiness’ lees je er alles over. In zijn vijf verborgen sleutels kom je tot succes, geluk en positieve verandering.
Dolfijnkinderen zouden zich leren ontplooien in vrijheid in tegenstelling tot dwang en met gebruik van straffen.

Uit onderzoek zou blijken dat de tijgermama aanpak leidt tot ongelukkige kinderen die ook nog eens onsuccesvol zijn. Volgens Achor, die onderzoek deed aan Harvard helpen we onze kinderen het best met een positieve aanpak.

Dat betekent niet dat we onze kinderen maar moeten laten gaan. Structuur en regels zijn goed, maar je kinderen willen controleren niet. Katie Hurley, psychotherapeut en auteur van het boek ‘How to raise happy kids’ is het eens met de dolfijn aanpak. Kinderen met ouders die extreem strict zijn kunnen angstig worden en depressief. Het is ontzettend moeilijk om te moeten voldoen aan hoge eisen in gedrag en academische standaarden, terwijl de kindertijd gecentreerd is rondom leren door vallen en opstaan.

Geluk voorop

Volgens Achor is een fundament van blij zijn een voorspeller voor succes en niet andersom. Simpel gezegd: hoe we naar dingen kijken beïnvloedt de uitkomst. In relatie tot opvoeden betekent dit dat ouders zullen moeten werken aan hun eigen geluk en aan een positieve psychologie voor hun kinderen. Met als resultaat gelukkigere, maar zeker ook succesvollere kinderen.

Hurley bevestigt dit: ‘gelukkige en optimistische kinderen onderhouden een warme relatie met familie en vrienden, nemen gezonde risico’s om hun doelen te bereiken, tonen minder stress en profiteren zowel op sociaal als op academisch niveau.’

Exit tijgermama. Of niet?