Laurien Bleeker Persoonlijk 24 apr 2022, 13:06

Leestijd: 3 minuten

Marlies (34): ‘Mijn droom spatte uiteen toen ik hoorde dat er een jongetje in mijn buik zat’

Sommige ouders hebben al van jongs af aan de wens om moeder te worden en hebben ook al een heel beeld van dit nieuwe gezin voor zich. De teleurstelling kan dan soms lastig te verbergen zijn als het niet helemaal wordt zoals je hoopte. Dit gebeurde ook bij Marlies, die teleurgesteld was over het geslacht van haar baby en graag drie dochters, echte ‘meisjesmeisjes’ had gewild.

Marlies (34): “Vroeger speelde ik al ‘moedertje’ met mijn barbies. En later kreeg ik een Baby Born en dat was echt mijn kind. De pop ging overal mee naar toe, inclusief luiers, fles en speen. Ik zag mezelf altijd als een echte toekomstige meisjesmoeder. Het liefst drie meisjes, wilde ik. Nou ben ik ook wel zo realistisch dat ik weet dat je dit niet voor het zeggen hebt, maar toch, die wens of fantasie mag er zijn toch.

Toen mijn man en ik begonnen aan kinderen, kwam een deel van de wens uit: er was een meisje op komst. Zielsgelukkig was ik en ik ging helemaal los met meisjeskleding, haarbandjes en strikschoentjes. Niemand kon eromheen dat mijn baby een meisje was. Trots liep ik achter de kinderwagen en ik kon mijn geluk niet op. Ook ons tweede kindje werd een meisje! Dus die fantasie of droom die ik altijd voor ogen had, werd langzamerhand werkelijkheid. Mijn man vond twee dochters eigenlijk wel genoeg, al zou hij een jongetje erbij wel leuk vinden. We hadden het goed, we hadden twee gezonde meisjes, dus waarom nog voor een derde gaan. Maar voor mij stond het vast: we gingen voor een derde meisje.

Teleurgesteld over geslacht

Helemaal blij gingen we naar de 20-weken echo en er viel een last van mijn schouder toen onze baby weer ‘goedgekeurd’ was. En toen vroeg de echoscopiste of we het geslacht wilden weten. Ik was een beetje in de war, want ik ging er al die tijd vanuit dat het een meisje was, maar we wisten natuurlijk nog helemaal niet wat het was… ‘Ja!’, zei mijn man. ‘Kijk, daar zie je wat uitsteken’, zei de echoscopiste. Het bleek een jongetje te zijn. Ik reageerde niet en met z’n tweeën keken ze me aan. Ze vroegen of het wel ging, of ik ze gehoord had, maar ik kon even niets uitbrengen. Ik was er zo van overtuigd dat er een meisje in mijn buik zat. Dat mijn droom van drie meisjes uit zou komen. En die spatte in een seconde uiteen.

Ik weet dat ik enorm dankbaar mag zijn met drie kinderen, en dat ben ik ook echt, maar toch blijft die droom die ik voor ogen had altijd in mijn hoofd zitten. En ze zijn gezond, dus het geslacht zou niet uit moeten maken en toch maakt het me uit. Ik weet ook niet precies waar dit vandaan komt, maar ik kan niet veel doen aan dit gevoel. Het heeft daarna ook nog weken geduurd totdat ik een beetje gewend was aan het idee dat ik een jongetje kreeg. Ik wist geen een leuke jongensnaam en had geen idee wat voor jongenskleding ik zou moeten kopen…

Geen meisjes-meisjes

Daarbij komt ook nog dat mijn meisjes niet echt ‘meisjes-meisjes’ zijn. De oudste wilde een tijdje geleden haar haren een stuk korter en de middelste wil alleen maar een paardenstaart in (geen speldje of haarband mag in de buurt komen). Onze oudste draagt geen jurken en rokken meer, ze wil vooral wijde broeken dragen. Tot zover dus mijn droom van drie meisjes in schattige jurkjes.

Mijn zoontje is echt een lieverd, een heel rustig kindje dat lekker veel met mama wil knuffelen. Ik voel me nog steeds wel schuldig over de teleurstelling die ik voelde toen me verteld werd dat hij een jongetje was. Het maakt ook helemaal niet uit, weet ik nu. Toch blijft de wens voor nóg een meisje er, maar ik denk niet dat ik mijn man nog zo ver kan krijgen.”

8 redenen waarom het geweldig is het geslacht van je baby een verrassing te houden