Valéry de Voijs Persoonlijk 24 mrt 2023, 13:19

Leestijd: 4 minuten

Steffi (31) droomde dat de bevalling mis zou gaan: ‘Niemand wilde luisteren’

Wanneer Steffi (31) droomt dat de bevalling van haar nicht vreselijk mis zal gaan, waarschuwt ze haar familie. Helaas wordt er geen gehoor aan gegeven en worden er geen voorzorgsmaatregelen getroffen. Toch blijkt ze het bij het rechte eind te hebben.

“Vier jaar geleden heb ik een burn-out gehad. Tijdens mijn herstel heb ik de tijd genomen om weer met mezelf in contact te komen. Ik heb mijn hele leven omgegooid: ik nam ontslag en verdiepte me in meditatie- en ademhalingstechnieken. Sindsdien sta ik veel dichter bij mijn gevoel en intuïtie. Deze intuïtie is zo sterk geworden, dat ik sindsdien regelmatige voorspellende dromen heb. Soms stellen deze dromen niet zoveel voor, maar af en toe zijn het dromen die een grote impact kunnen hebben.

Soms zijn de dromen niet zo grappig

Zo zag ik mezelf in mijn droom met een hond. Dit was heel random, want ik heb geen huisdieren. Twee dagen later stond mijn beste vriend met zijn puppy op de stoep: of ik een paar dagen op zijn hondje kon passen, want hij moest onverwacht naar het buitenland voor werk. Zo’n droom vond ik in dit geval dan wel grappig en ik kon er om lachen.

Soms zijn de dromen echter minder grappig. Twee jaar geleden droomde ik bijvoorbeeld dat mijn oma zou overlijden en ook deze droom kwam dezelfde maand nog uit. Mijn omgeving reageerde heel nuchter en verklaarden mijn dromen als ‘stom toeval’. Dit kon weleens frustrerend zijn, vooral wanneer ik iemand wilde waarschuwen.

Ik heb namelijk een nicht waar ik heel hecht mee ben. Onze moeders zijn zussen en zij waren 31 jaar geleden tegelijk zwanger. Mijn nicht en ik schelen dus een paar weken, waardoor we samen zijn opgegroeid en altijd veel tijd met elkaar hebben besteed. We hadden altijd een sterke band en iedereen dacht altijd dat we zussen waren.

Ik droomde dat haar baby zou sterven

Mijn nicht raakte vorig jaar in verwachting. Tijdens haar zwangerschap droomde ik vaak dat haar baby zou sterven. Ik hield deze droom echter voor mezelf. Ik vroeg regelmatig hoe de zwangerschap verliep en of alles goed ging met de baby. ‘Ik ben de hormonen en vreetbuien nu wel zat, maar met de kleine gaat alles goed’, was haar antwoord dan. Het leek me niet slim om over mijn droom te vertellen. Ik zou onnodig angst zaaien, dacht ik.

Naarmate de zwangerschap vorderde, werden de dromen intenser. Ik droomde nu gedetailleerd hoe haar baby blauw aanliep en hoe de kleine vingertjes blauw werden. Het waren verschrikkelijke beelden, waarvan de details nog steeds op mijn netvlies staan. Ik werd in die tijd regelmatig doorweekt van het zweet wakker.

Mijn nicht wilde heel graag thuis bevallen. Het leek haar prettiger om in haar eigen omgeving te zijn. Ik had al die tijd mijn mond gehouden, maar toen zij 38 weken zwanger was, kon ik het niet meer voor mij houden. Tegen haar man heb ik toen eindelijk mijn zorgen uitgesproken. Hij reageerde lacherig en zei dat ik dit maar met mijn ‘zweefteven’ moest bespreken, oftewel: mijn yogavriendinnen.

Dat deze opmerking mij kwetste, was niet het belangrijkste. Ik maakte me vooral zorgen om de baby. Uiteindelijk ben ik toch met mijn nicht gaan praten en heb er alles aan gedaan om haar in het ziekenhuis te laten bevallen. Zij reageerde geïrriteerd en vond het vervelend dat mensen zich ongevraagd met haar zwangerschap bemoeide.

Het ging helemaal mis

Op de dag van de bevalling had ik de hele dag een naar gevoel. Mijn man ik hadden die dag een etentje in een restaurant. Hoewel het restaurant op loopafstand was van ons huis, wilde ik niets drinken. Ook vroeg ik aan mijn man of hij nuchter wilde blijven. ‘Je weet maar nooit of we naar het ziekenhuis moeten rijden’, was mijn verklaring. Gelukkig had mijn man last van zijn maag en bestelde hij de hele avond cola.

Na het etentje werden we geappt door de man van mijn nicht. Een vrolijke selfie met zijn duim omhoog. ‘De ween zijn begonnen 🙌🏻’ Vanaf dat moment kreeg ik enorme buikpijn. Ik wist gewoon dat het mis zou gaan, maar ik kon er niets aan doen. Later werden we gebeld. Het ging helemaal mis en ze waren met spoed onderweg naar het ziekenhuis. De navelstreng had dubbel omstrengeld gezeten om de nek van de baby, waardoor het er op leek dat ze te weinig zuurstof zou krijgen. Mijn nicht, haar man en de pasgeboren dochter zijn met spoed naar het ziekenhuis gegaan.

Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen met mijn achternichtje en ze is de vrolijkste baby die ik ooit heb gezien. Ik ben heel blij dat ze gezond is, maar het is een bevestiging dat ik altijd naar mijn gevoel moet luisteren. Ook mijn nicht en haar man hebben hun excuses aangeboden en beloofd om mijn dromen wat serieuzer te nemen. We kunnen er nu gelukkig ook om lachen. Wanneer ze bijvoorbeeld een staatslot kochten, belden ze mij om te vragen of ze kans maakten. Daar zag ik de humor wel van in en ik ben allang blij dat ze mijn dromen niet meer wegwuiven.”

Lisa koos voor een halve lotusbevalling: ‘Die navelstreng is allang uitgeklopt hoor!’