Laurien Bleeker Persoonlijk 25 dec 2022, 12:32

Leestijd: 4 minuten

Sanne kreeg slecht nieuws bij de 20-wekenecho: ‘Ik moest me voorbereiden op het ergste’

Sanne (26) is zwanger van haar tweede kindje. Nietsvermoedend ging ze alleen naar de 20-wekenecho, de vorige echo’s waren immers allemaal goed. Maar dan krijgt ze een slechte uitkomst van de 20-wekenecho: “De verloskundige had het over afbreken van de zwangerschap.”

“Onze dochter Noortje was ziek op de dag van mijn 20-wekenecho. Daarom besloot ik er alleen heen te gaan en mijn man bleef thuis met haar. We hadden toch alleen maar goede echo-uitslagen gehad, dus we gingen ervan uit dat dit ook wel goed zou zijn. Heel naïef misschien, achteraf.

Echodense darmen

Tijdens de echo was een slagader onvindbaar en de darmpjes van de baby waren helemaal wit. Echodense darmen, zo noemde de echoscopiste dat. Die slaan witter uit dan ze moeten zijn. Ook was er iets wits te zien in het maagje van de baby. Daar lig je dan in je eentje met zo’n slechte uitkomst van de 20-wekenecho. Het was alsof ik een klap in mijn gezicht kreeg.

In een waas ben ik naar huis gereden. We zouden worden opgeroepen voor een extra echo bij de gynaecoloog in het ziekenhuis. Misschien valt het allemaal wel mee, dacht ik nog. Ik probeerde me niet te druk te maken, want eigenlijk wist ik ook helemaal niets nog. In de avond werden we gebeld door de verloskundige. Ergens in het gesprek vroeg ze wat we zelf zouden willen. Ik reageerde een beetje verbaasd en werd meteen een stuk ongeruster. We wisten helemaal niks, dus waar moesten we dan over nadenken? Ze vertelde dat als het echt niet goed zat, we de zwangerschap konden afbreken. Ik zei dat dit helemaal niet aan de orde was nog. Daar waren we toch nog helemaal niet…

We werden gebeld over de slechte uitkomst van de 20-wekenecho

Toen begon ze uit te leggen wat echodense darmen kunnen betekenen. En dat was veel. Van verschillende syndromen tot een darmobstructie tot taaislijmziekte. En de onvindbare slagader kon duiden op grote hartproblemen. Slecht nieuws dus en we moesten ons vooral voorbereiden op het ergste. De dagen daarna leefde ik in een soort roes. Mijn gedachten gingen van ‘het komt wel goed’ tot ‘wat is het ergste doemscenario’. Gelukkig konden we snel bij de gynaecoloog terecht. Na veel moeite kwam de slagader dan toch tevoorschijn. Een hele zorg minder. Ook leken de echodense darmen op deze echo al een stuk minder wit. Een verklaring had de gynaecoloog daar niet voor. In het maagje zat nog wel iets wits dat er niet hoorde te zijn.

Daarna hebben we nog vele onderzoeken gehad. Een groep kinderartsen heeft onze situatie besproken en toen is besloten dat ze onze baby gingen monitoren. Ondertussen ben ik 35 weken zwanger en de witte plek is niet weggetrokken, maar ook niet groter of witter geworden. Wat het is, weten de artsen niet. Misschien een andere versie van wat normaal is of misschien iets ergs. Ze durven er nu in ieder geval niets over te zeggen en de baby zal na de bevalling weer onderzocht moeten worden.

Een witte vlek in het maagje

Wat we nu wel zien is dat het kindje minder groeit. Het zit iets onder de gemiddelde groeilijn, dus het is nog niet zorgwekkend maar wel iets om goed in de gaten te houden in combinatie met de witte vlek in het maagje. Na elk onderzoek zitten we op het randje: wel of niet medisch. Dat is best spannend, want ik wil graag thuis bevallen. Word ik toch medisch, dan beval ik in het ziekenhuis onder begeleiding van een gynaecoloog. De baby wordt dan meteen onderzocht en er kan snel worden ingegrepen wanneer dat nodig zou zijn. En anders ga ik thuis bevallen en dan zal een kinderarts in de dagen erna komen kijken of de baby goed eet en aankomt. Doet het kindje dat niet, dan worden we alsnog opgenomen.

Als alles goed gaat, dan krijgt onze baby een maand na de geboorte een echo van het buikje als vervolgonderzoek. Eventueel daarna met drie maanden weer. Mochten de artsen dan zien wat het is, dan zien we dat dan wel weer. Het is nu al zo onzeker dat ik leef met de dag. Ik durf niet onbezorgd te genieten om mezelf te beschermen. Zo heb ik nog maar heel weinig kleertjes voor het kindje gekocht, want wat als ik niet de kans krijg om ze aan te trekken…”

Brenda’s pasgeboren zoontje kreeg het RS-virus: ‘Hij leek wel een lappenpop’