Sophie Lezerscolumns 28 okt 2024, 09:05

Leestijd: 3 minuten

Single mom Sophie #4: ‘Drie stappen achteruit’

Na de zoveelste stukgelopen relatie is Sophie (39) het helemaal zat. Ze heeft een sterke kinderwens en was, als het aan haar lag, liever vandaag dan morgen moeder geworden. Stoer als ze is, heeft ze besloten om voor het BAM-moederschap te gaan. Wekelijks schrijft ze een column en neemt ze je mee in haar leven als toekomstige BAM-moeder.

“Ik wilde niets liever dan een mini-me en ik kon eigenlijk niet meer wachten. Helaas kwam ik er al snel achter dat Eva van de donorkliniek mij iets belangrijks was vergeten te vertellen: de enorme wachtlijst. Ook ontdekte ik tijdens een volgend telefonisch gesprek dat ik helemaal niet mijn eigen donor mocht kiezen. In het buitenland kon dat wel, maar hier in Nederland niet. Hoe had ik dat verkeerd kunnen begrijpen? Eva was er zeker van dat ze het mij had gezegd.

Hoofd was een warboel

Ik was ook met zoveel verschillende dingen tegelijk bezig. Dit alles uitzoeken, naast mijn (meer dan) fulltime baan en drukke sociale leven. Mijn hoofd was een warboel, dat bleek maar weer. Door deze dingen voelde het alsof ik drie stappen achteruit moest doen, en dat is best even slikken als je zo graag moeder wilt worden.

Al in de overgang

Op de vraag hoe lang het zou duren voordat ik in aanmerking kwam, konden ze geen antwoord geven. Maar dat het een lang proces zou worden, stond vast. Ik vond dat nogal heftig om te horen. Als ik aan de beurt zou komen, zou ik al in de overgang zijn. Zo voelde het echt. Het moest sneller kunnen.

Denemarken als optie

Toen ik hoorde dat het zo lang zou duren, ging ik op zoek naar andere alternatieven. Steeds weer kwam ik op Denemarken uit. Wel liep ik daarbij het risico dat mijn donor al veel kinderen zou hebben; daar had ik inmiddels al heel wat verhalen over gelezen en gehoord. Wilde ik dat risico gaan lopen als BAM-moeder? Dat was ook weer iets waarover ik goed moest nadenken. De dagen vlogen voorbij en nog steeds wist ik het niet.

Op naar Denemarken

Toen ik met mijn familie en vriendinnen sprak over mijn twijfels, sprong een vriendin op en zei direct: ‘We gaan gewoon naar Denemarken’. Zo impulsief, maar ook fijn om die steun te hebben. We boekten nog die avond twee tickets naar Kopenhagen voor het weekend daarop, om daar een lang weekend te winkelen, eten en, het belangrijkste: een bezoek te brengen aan een donorkliniek. Hopelijk zou het me lukken.

Zenuwachtig

Net voor vertrek had ik een adres van een donorkliniek met goede reviews gevonden. Lang leve Google. Ik was enorm zenuwachtig, want ik had geen afspraak, niets. Zouden ze mij wel toelaten? En zou er überhaupt iemand tijd voor mij willen maken? Eenmaal daar namen mijn zenuwen al snel af. Er was een medewerker zo lief om mij te woord te staan, ook al zeiden ze dat dit echt een uitzondering was.

Minder regels

De medewerker vertelde me dat er geen wachtlijst was en dat ik zelf een donor mocht uitkiezen. Twee dingen waar ik heel blij van werd. Wel vertelde hij me ook over de regels in Denemarken. Donoren tekenen daar wel een contract, maar het is allemaal niet zó streng. Niet zoals in Nederland in ieder geval. De donoren in Denemarken zijn vaak ook donor in andere landen. Ik stuitte dus op het probleem dat ik eigenlijk wilde voorkomen. Na het bezoek gingen mijn gedachten weer alle kanten op. Ik was blij dat mijn vriendin mee was, want ik had geen idee wat ik nu weer moest doen. Dan toch maar het risico nemen?”

Meer lezen over deze serie? Lees hier de eerdere verhalen van Single mom Sophie.

Single mom Sophie #3: ‘De keuze is reuze’