stefaniehollaar Persoonlijk 14 mrt 2025, 11:02

Leestijd: 4 minuten

Shirani (38) is als baby geadopteerd: ‘Nu ik zelf moeder ben, besef ik pas hoe heftig dat is’

Shirani was zes weken oud toen ze geadopteerd werd en vanuit Sri Lanka naar Nederland kwam. Nu, als moeder van twee dochters van drie en zes jaar oud, kijkt ze met andere ogen naar haar verleden. “Dankzij mijn dochters ben ik mij meer gaan verdiepen in mijn eigen roots“.

Van Sri Lanka naar Nederland

Ik heb de eerste weken van mijn leven doorgebracht in een weeshuis in Sri Lanka. Mijn adoptieouders haalden mij daar op, samen met andere adoptieouders die ook een kindje adopteerden. Nu ik zelf moeder ben, besef ik hoe heftig dat is. Zo’n klein kindje, nog zo afhankelijk van haar moeder, dat plotseling wordt weggehaald en naar een ander land wordt gebracht.

Een baby opvoeden was onmogelijk

Ik vraag nu meer aan mijn adoptieouders dan voorheen. Zij vertelden mij dat mijn biologische moeder 16 jaar was, geen vriend had en nog thuis woonde. In haar familie was zwangerschap buiten het huwelijk een schande. Ze werkte op een theeplantage en had meerdere broers en zussen, een baby opvoeden was onmogelijk. In de rechtbank heeft mijn biologische moeder mij officieel afgestaan. Ze huilde daar heel heftig. Dat zegt mij dat ze het moeilijk had en liever niet wilde.

Ik mis soms nog steeds iets

Mijn vragen over mijn adoptie kwamen pas toen ik zelf kinderen kreeg. Ik besefte hoe bijzonder het is om een kindje te dragen. Ik kan mij niet voorstellen hoe het moet voelen om je baby af te staan. Mijn jeugd was liefdevol, maar ik miste wel altijd iets. Soms word ik geconfronteerd met dat gemis, bijvoorbeeld tijdens medische afspraken. Vragen over ziektes in mijn familie kan ik niet beantwoorden. Ondanks alle lieve en leuke mensen om mij heen, kan dat soms een eenzaam gevoel geven.

Mijn dochter is nieuwsgierig naar haar roots

Mijn oudste is erg geïnteresseerd in Sri Lanka. Laatst vroeg ze of ik weleens mijn geboorteplek op Google Maps had opgezocht. Dat had ik nog nooit gedaan. Samen hebben we gekeken en dat was zo bijzonder! Met mijn man kijkt ze in boeken welke dieren in Sri Lanka leven. Ze vraagt soms ook hoeveel opa’s en oma’s ze heeft. Als ik die in Sri Lanka vergeet te noemen, dan herinnert zij mij daaraan. Het is heel mooi om te zien dat zij daar zo mee bezig is. Ze is nieuwsgierig naar haar roots en dat triggert mij.

Op zoek naar mijn biologische familie

Ik heb meerdere pogingen gedaan om mijn biologische familie te vinden. Bijvoorbeeld via het televisieprogramma Spoorloos en een DNA-bank, maar zonder resultaat. Nu heb ik een Nederlands contactpersoon in Sri Lanka die voor mij zoekt. Volgend jaar wil ik met mijn gezin naar Sri Lanka. Niet met een uitgewerkt plan, maar gewoon om het land te ervaren. Toch voelt het spannend, hoe zal ik mij daar voelen? Ik weet dat ik dit nu echt moet doen en hoop dat ik daar iets van mezelf terugvind.

Impact van adoptie

Adoptie is veel in het nieuws geweest, op een negatieve manier. De organisatie waarmee mijn ouders mij adopteerde, bleek achteraf ook niet zuiver te werk zijn gegaan. Ik vind het heel erg om te horen dat bij sommige adopties bijvoorbeeld de geboortedata niet kloppen.
Ik denk dat een kind bijna altijd het beste af is bij zijn of haar biologische ouders, omdat het toch impact heeft. Dat merk ik zelf ook. Het voelt alsof ik uit een land ben geplukt en hier ben geplaatst. Toch geloof ik ook dat liefde en veiligheid de belangrijkste factoren zijn voor adoptie.

Advies voor geadopteerde ouders

Vroeger hield ik afstand van mijn roots, uit angst voor wat ik zou ontdekken. Maar door mijn dochter ben ik er anders naar gaan kijken. Haar onbevangen nieuwsgierigheid heeft mij ook aangemoedigd. Mijn advies aan andere geadopteerde ouders? Probeer open te staan voor je achtergrond en ontdek die samen met je kinderen als ze daar interesse voor hebben. Het levert bijzondere en mooie momenten op.

Lees ook: Mishaëla en Vincent hebben drie adoptiekinderen: ‘We kennen de mooie kanten van adoptie