Wilma Groothuis Moeder 7 sep 2023, 15:04

Leestijd: 4 minuten

Schuldig voelen als je als moeder tijd voor jezelf neemt? ‘Ik merk dat ik mezelf vergeet’

Het moederschap is harstikke mooi, dankbaar en …, maar eerlijk is eerlijk: het is soms gewoon best zwaar. Hoeveel je ook van je kind(eren) houdt, elke moeder verlangt zo nu en dan weleens naar wat tijd voor zichzelf. Maar als ze dat dan doen, voelen sommige moeders zich daar schuldig over.

Wij waren benieuwd of onze lezeressen zich hierin herkennen.

Fulltimebaan

Met het moederschap heb je als vrouw er simpelweg gewon een fulltimebaan bij. Je kan hierbij niet zeggen: het is vijf uur geweest, ik stop er lekker mee vandaag. Het moederschap gaat altijd door, en dat is niet erg, we hebben er natuurlijk ook zelf voor gekozen. Maar dat wil niet zeggen dat we het nooit even pittig vinden en er een klein beetje doorheen zitten.

En dat is niet erg! Het moederschap is ook niet niks, het is een verantwoordelijkheid voor één of meerdere levens. Je moet altijd aan staan, je moet altijd zorgen voor een ander. En dat vinden we ook niet erg, we hebben er alles voor over om onze kids als gezonde en gelukkige kinderen te zien opgroeien. Alleen zijn moeders ook gewoon maar mensen en hebben dus ook weleens behoefte aan wat tijd voor zichzelf.

Schuldig voelen

Bij best veel moeders komt daar dan toch een schuldgevoel bij kijken. Een van de redenen kan zijn dat je je beseft dat je dankbaar moet zijn dat je überhaupt moeder mag zijn, want dat is niet voor iedereen weggelegd. Wij vroegen ons af of onze lezeressen zich hierin herkennen. Daarom plaatsten wij de volgende stelling op Facebook: ‘Ik voel me schuldig als ik als moeder tijd voor mezelf neem’.

“Ik heb nu nog steeds geen tijd voor mezelf, eerst komen de mannen en dan moeders”, schrijft Tine. “Ook nu ik zware bronchitis heb, wordt er van alles van mij verwacht. De jongste is nu 20 jaar, de rest is al uit huis.” Ook Esther herkent dit: “Ik ben nu twee weken thuis uit het ziekenhuis en ik merk dat ik mezelf vergeet. De kids krijgen als eerste eten, een schone luier en gaan naar bed. Daarna kom ik pas.”

Het is gewoon nodig

Andere lezers herkennen zichzelf wel in de stelling, maar nemen toch wel even die me-time. Hilda: “Ja, ik voel me dan inderdaad soms schuldig, maar het is af en toe wel nodig. Dochter komt niks tekort.” Melissa is het hier mee eens: “Soms voel ik me schuldig, ja. Maar ik ben inmiddels 13 jaar mama en elke therapeut zou beamen dat self-time super belangrijk is. Net als quality time met je partner zonder je kids.”

Weer andere lezers vinden dat je je absoluut niet schuldig moet voelen als je even wat tijd voor jezelf neemt. “Je moet je nóóit schuldig voelen”, schrijft Margriet. “Dan kan je er op een geven moment niet meer tegen en dan ben je verder van huis. Dus neem tijd voor jezelf, je hebt het nodig.” Ook Hilly voelt zich niet schuldig: “Doordat ik af en toe wat me-time heb, komt mijn gezin niks te kort.”

Ook Linni probeert zich niet schuldig te voelen als ze even wat voor zichzelf gaat doen. “Over het algemeen voel ik me niet schuldig. Meestal heb ik het dan gewoon echt nodig.” Lisette vindt ook dat een schuldgevoel echt niet nodig is: “Vandaag was ik vrij, maar ik heb de kleine toch naar het kinderdagverblijf gebracht. Ik heb hem dan wel weer eerder opgehaald.”

4G-techniek

Saskia: “Ik heb hier ook aan moeten werken. Ik heb geleerd om de de 4G-techniek toe te passen: gebeurtenis, gedachten, gevoel en gedrag. Als je weer eens voor een ander aan het rennen bent en maar doorgaat, vraag jezelf dan af: wat gebeurt er nu eigenlijk? Voor wie loop ik het vuur uit mijn sloffen? Wat zijn mijn gedachten in deze gebeurtenis? En wat zijn vervolgens mijn gevoelens hierbij? Welk gedrag vertoon ik, vanuit deze gevoelens en gedachten? Dat is de reden waarom je niet voor jezelf kiest. Of je kiest wel voor jezelf en voelt je door de onderliggende gedachten daarover schuldig.

Ik wil elke moeder meegeven dat niemand jou tijd voor jezelf ontzegt. Vaak zijn we het zelf, omdat we ooit hebben geleerd rekening te houden met iemand die erg belangrijk voor ons was of is. Belangrijker dan wijzelf, omdat we er afhankelijk van waren voor ons voortbestaan. Doordat onze vroege behoeften niet optimaal zijn ingevuld, hebben we gemeend te moeten denken dat we niet goed genoeg zijn. Het niet waard zijn. Of we hebben gehuild en zijn niet gehoord in ons verdriet, waardoor we geen hulp meer kunnen vragen. Omdat het toch geen zin heeft, hebben we ervaren.

Maar we zijn het weldegelijk waard! We mógen gehoord en gezien worden in wat we doen. We zijn superbelangrijk voor iedereen om ons heen. Er mag dus echt meer balans komen, in de tijd voor anderen en voor jezelf. Voor de mensen om jou heen kan dit ook een mooie leerschool zijn om te zien dat je voor jezelf op mag komen. Dat je er mag zijn en dat je het waard bent om even me-time te hebben. Dat je soms de ander nodig hebt, omdat je zelf even niet meer kan. Aan alle mamma’s veel liefs!”

7x dingen waar jij je NOOIT meer schuldig over moeten voelen