Redactie Columns 23 jan 2020, 12:02

Leestijd: 3 minuten

Sandra: ‘Ben ik in gedachten al de babykleertjes van jaren geleden aan het doorzoeken’

Sandra is getrouwd en moeder van een jongetje van 8 en meisje van 5. Ze werkt als vertaler en tekstfreelancer en is dol op boeken. In deze column droomt ze over een derde kind.

Column: Dagdromen over de derde

Vandaag gebeurde het weer. Ik zag een moeder met drie kinderen, van wie de jongste nog een baby was. Haar oudere twee waren ongeveer zo oud als mijn kinderen. Die moesten even op de stoep wachten tot mama de kinderwagen in elkaar had geklikt en de baby uit de auto had getild, daarna liepen ze met z’n allen naar school. En ineens merkte ik dat ik aan het bedenken was hoe ik het zou doen, met de baby erbij.

Babycircus

Het punt is alleen dat er geen baby is. En ook niet komt. Ik ben inmiddels veertig en vind dat zelf wel oud genoeg om niet nog een keer dat babycircus op te starten. Hoe graag ik dat, emotioneel gezien, juist wel zou willen. Maar het is goed zo, de twee die ik heb zijn geweldig en hebben zo hun uitdagingen en een portie aandacht nodig, en alles is net een beetje in een fijne balans terecht gekomen. Bovendien, ook niet onbelangrijk, zijn er twee mensen nodig als je nog een baby wilt – en die tweede die peinst er al helemaal niet over. En ook dat begrijp ik.

Draagzak

Toch loop ik dan over straat naar huis en ben ik in gedachten al de babykleertjes van jaren geleden aan het doorzoeken naar het pakje dat precies warm genoeg is voor dit koude weer. Want ik zou baby waarschijnlijk meenemen in de draagzak, lekker tegen me aan, mutsje op, speentje aan het koord aan de draagzak. Precies zoals ik zijn broer en zusje bij me gedragen heb toen zij zo klein waren.

Dikke buik

Een paar passen later moet ik bij de stoeprand blijven staan om een auto te laten passeren. Dan kom ik weer even uit mijn dagdroom en vraag ik me af waarom die gedachten steeds door mijn hoofd blijven gaan. Toegegeven, ze zijn minder panisch en dringend dan een jaar geleden – toen de veertig in zicht kwam en mijn hormonen daar blijkbaar zo hun eigen reactie op hadden. Maar ook ’s ochtends merk ik steeds vaker dat ik heb gedroomd over mijn derde kindje. Of over de dikke buik waar hij in zat.

Doordromen

Wat ik vooral jammer vind is dat ik dit verhaal niet goed aan mijn man kan vertellen. Ik bedoel, ja, natuurlijk kan dat wel, maar hij begrijpt het niet zo. Niet écht. Hij weet allang dat hij niet meer dan twee kinderen wil, en voor hem is dat blijkbaar een heel rationele beslissing en daarmee klaar. Voor mij werkt dat niet zo. Mijn hoofd kan het er roerend mee eens zijn, maar mijn gevoelens en gedachten laten me ondertussen gewoon doordromen over een derde gezichtje dat sprekend op zijn broer en zus lijkt en eigenlijk ook nog graag wil komen spelen. Soms is dat best een lastig begin van de dag.

Lees ook:

• Twijfel je over een derde kind? Stop met twijfelen. Just go for it!
• Sandra: ‘Ik zou het zo fijn vinden als hij op een ochtend als deze zou zeggen: blijf jij nog maar even liggen, ik ga wel’
• Sandra: ‘Nu heeft hij door die ene ‘nee’ ineens een rotdag en het is allemaal mijn schuld’