Laurien Bleeker Zwanger 3 sep 2023, 06:59

Leestijd: 3 minuten

Als een ruggenprik anders verloopt dan je hoopt: ‘Ik voelde me zo beroerd!’

In Nederland hebben we als aanstaande moeder gelukkig zelf de keuze voor het wel of niet nemen van pijnbestrijding tijdens de bevalling. Fenna (33) koos wel voor pijnbestrijding, een ruggenprik. En hoewel dat verlichting gaf tijdens de bevalling, gaf het vooral veel narigheid en klachten na haar bevalling: “Ik voelde me afwezig, had last van oorsuizen en enorme hoofdpijn.”

Fenna (33): “Bijna veertig weken zwanger was ik van ons eerste kind, een meisje. Ik zag niet echt op tegen de bevalling, maar zin had ik nou ook weer niet in dat hele gebeuren. Ik was best een beetje bang voor de pijn namelijk. Aan de ene kant omdat ik niet wist wat ik qua pijn kon verwachten en aan de andere kant omdat ik best kleinzerig ben. De keuze voor een ruggenprik was dan ook snel gemaakt en ik liet in mijn bevalplan opnemen dat ik open stond voor die vorm van pijnstilling. Leek me heerlijk: bevallen zonder pijn!

De ruggenprik verliep niet geheel vlekkeloos

Toen mijn bevalling eenmaal begonnen was, kon ik de weeën goed opvangen zelf. Ik vond de pijn meevallen, maar toen na een uur of vijf de verloskundige constateerde dat ik nog maar op twee centimeter ontsluiting zat, zakte de moed me in de schoenen. Dit ging ik niet nog uren volhouden. Na nog een paar uur mochten we naar het ziekenhuis en daar vroeg ik meteen om een ruggenprik. Het zetten ervan verliep niet geheel vlekkeloos, maar na vier pogingen was het raak.

Wat een verademing was dit zeg! Ik voelde niets meer, maar op de monitor waren wel weeën te zien. Ik kon gewoon kletsen tussendoor en een beetje Netflixen en ik kreeg weer wat energie terug nu de pijn weg was. Toen de persweeën er waren, kon het echte werk beginnen. Dit was pittig, ik raakte na een uur persen weer uitgeput en toen werd een knip gezet. Ook werd de vacuümpomp erbij gehaald en na nog een uur is onze dochter geboren.

Ik voelde me helemaal niet goed

Ik was blij en opgelucht, maar kon nog niet veel. Ik voelde me afwezig en uitgeput en moe. Was niet gek ook natuurlijk, na zo’n bevalling. Onze dochter lag bij me en we genoten van haar. We bleven een nachtje in het ziekenhuis om beide bij te komen, maar eigenlijk voelde ik me helemaal niet goed. Ik had erge hoofdpijn en last van oorsuizen, licht kon ik niet verdragen en het gehuil van ons kindje al helemaal niet. Zelfs haar verzorgen lukte me minimaal…

Toen bleek dat ik me zo beroerd voelde door een ruggenprik lekkage. Dat houdt in dat er hersenvocht blijft lekken uit het gaatje waar de prik is gezet en dit veroorzaakt die erge hoofdpijn en het oorsuizen. Ik heb eigenlijk nooit stilgestaan bij de gevolgen die een ruggenprik zou kunnen helpen en zag het alleen maar als iets heel positiefs, dus hier schrok ik wel van. De oplossing zou een bloedpatch zijn, daarbij wordt je eigen bloed als een soort helende pleister rond de lekkage gespoten. Het bloed stolt, waardoor de lekkage stopt. Weer een ruggenprik dus, die na weer een paar pogingen eindelijk lukte.

Ik kon weer genieten gelukkig

Meteen daarna voelde ik me al opknappen en niet veel later was de hoofdpijn weg. Wat voelde ik me goed! Ik kon weer genieten van ons meisje, ook als ze huilde, en ik kon haar weer oppakken en knuffelen. Gelukkig heb ik verder niks van de ruggenprik lekkage overgehouden, maar een eventuele volgende keer zal ik me wel veel beter inlezen in de voor- én nadelen van pijnbestrijding bij een bevalling.”

Anna’s vriend was in shock bij bijzondere bevalling: ‘Ik wist niet dat dit kon!’