Rob (36) heeft een postnatale depressie: ‘Heb ik geen fout gemaakt?’
Hoewel het nog steeds een groot taboe is, wordt er tegenwoordig steeds vaker gesproken over postnatale depressies. Dit is een aanhoudend somber gevoel waar veel moeders in de periode na de bevalling last van kunnen hebben. Wat we echter minder vaak horen, is dat ook vaders last kunnen hebben van een postnatale depressie.
Piloot Rob (36) is getrouwd en heeft een gezonde zoon van drie jaar. Toch kan Rob niet altijd evenveel genieten van zijn gezin, en dat heeft alles te maken met zijn postnatale depressie.
De moeilijke start van het vaderschap
“Mijn zoon werd drie jaar geleden geboren, en het ging allesbehalve soepel. Mijn vrouw moest een spoedkeizersnede ondergaan. Door de moeilijke bevalling en de manier waarop onze zoon uit de baarmoeder moest worden gehaald, was het herstel van mijn vrouw lang en pijnlijk. Haar wond genas niet goed, en ze heeft uiteindelijk zelfs een tweede operatie aan haar baarmoeder ondergaan, wat nog een extra periode van herstel vereiste.
Mijn vrouw was fysiek enorm zwak en mentaal ging het ook niet goed met haar. Ze voelde zich gefaald en had moeite met de bevalling en alles wat daarbij kwam kijken. Daardoor kwam alles op mijn schouders terecht. Ik stond in een overlevingsmodus en deed alles wat moest gebeuren. Ik sliep iedere nacht samen met mijn zoontje op een aparte slaapkamer, zodat mijn vrouw kon rusten. Ook hield ik het huishouden draaiende en ik zorgde voor de baby. Mijn vrouw voelde zich nutteloos en huilde vaak. Dan moest ik haar ook nog opvangen, wat me het gevoel gaf een soort psycholoog te moeten zijn voor haar.
De uitdaging van het vaderschap onder stress
De eerste zes weken was ik thuis van mijn werk. In die tijd deed ik letterlijk alles. Simpele dingen zoals boodschappen doen, dat kon mijn vrouw niet. Na die zes weken ging ik weer aan het werk. Als piloot vlieg ik de hele wereld over en heb ik veel te maken met gebroken nachten en jetlags. Ik was dus fysiek kapot, maar als ik thuis was, gingen de vermoeidheid en de gebroken nachten gewoon door. Wanneer ik voor werk een paar dagen weg was, was mijn vrouw zo uitgeput dat ze compleet instortte zodra ik weer thuis was. In feite had ik dus ook niets aan haar als ik thuis was.
Postnatale depressie werd erger
Op mijn werk merkte ik dat mijn hersenen het gewoon niet meer deden. Ik merkte dat ik een simpele tekst niet eens meer kon lezen. Het was alsof mijn hersenen gewoon op slot waren. Ik deelde dit met een vertrouwenspersoon, die me aanraadde een maand pauze te nemen om bij te komen en te herstellen. Maar in die maand werd mijn postnatale depressie alleen maar erger. Mijn werk, hoe vermoeiend ook, was voor mij een soort uitvlucht van de realiteit. Thuis, tijdens deze pauze, kon ik niet ontsnappen aan de situatie. En ik merkte dat ik die realiteit begon te haten.
Op advies van mijn vertrouwenspersoon begon ik met een psycholoog te praten. We zijn een lang traject ingegaan. De eerste stap was accepteren dat dit nu de realiteit was. Het werd ook duidelijk dat het oké is om je af en toe rot te voelen; iedereen heeft wel eens een slechte dag. De psycholoog gaf me een nuttige oefening: elke avond voor het slapen drie dingen opschrijven die mijn zoontje die dag had gedaan die me blij maakten. Het hielp me om mijn focus elke dag weer op het positieve te leggen.
Ik ben er nog niet, en ik heb nog vaak dagen dat ik twijfel of we wel de juiste keuzes hebben gemaakt en of ik wel geschikt ben als vader. Maar ik heb inmiddels wel wat meer rust en vertrouwen dat het goed zal komen. Met mij, met mijn vrouw, en zeker met mijn zoontje.”
Herken jij jezelf (of jouw partner) in het verhaal van Rob? Lees dan ons artikel waar we ingaan op verschillende klachten en symptomen van een depressie en wat het verschil is tussen een postnatale depressie, burn-out of overspannen zijn.
Toch geen roze wolk: de eerste symptomen van een postnatale depressie