Valéry de Voijs Persoonlijk 28 nov 2024, 13:02

Leestijd: 3 minuten

Ricks vrouw heeft woede-aanvallen: ‘Ik durf haar niet alleen te laten met de baby’ 

Mom rage, woede-aanvallen of hormonale schommelingen; tijdens de eerste maanden na de bevalling kunnen veel vrouwen allerlei uitdagingen ervaren. Zo heeft ook de vrouw van Rick (34) behoorlijk wat struggles doorstaan. De kersverse moeder voelt namelijk vaak intense emoties als kwaadheid, dat resulteert in woede-aanvallen. De uitbarstingen zijn zo erg, dat Rick zijn eigen vrouw niet alleen durft te laten. 

“Mijn vrouw, die normaal zo rustig en liefdevol is, krijgt de laatste tijd woede-aanvallen die zo heftig zijn dat ik mijn eigen vrouw niet meer alleen durf te laten met onze baby. Ik weet dat het misschien raar klinkt, maar ik voel me echt angstig als ik even weg moet.

Ik dacht dat het een fase was

Het begon allemaal een paar maanden na de bevalling. Natuurlijk was er het slaaptekort, de hormonale schommelingen en de constante stress van het ouderschap. Maar het ging verder dan dat. Mijn vrouw begon zich steeds meer te irriteren aan kleine dingen. Het gehuil van onze baby, de rotzooi in het huis, of het feit dat ik soms iets niet snel genoeg deed. In het begin dacht ik dat het wel zou overgaan, maar het werd juist steeds erger.

Tegenwoordig heeft mijn vrouw bijna wekelijks meerdere woede-aanvallen. Vooral wanneer de baby huilt, lijkt ze niet meer in staat om haar emoties onder controle te houden. Ze draait helemaal door en heeft zelfs spullen door het huis gegooid. Wanneer de baby uiteindelijk weer rustig is, kalmeert mijn vrouw snel, maar de schuldgevoelens beginnen zich op te stapelen.

Schuld en schaamte

Ze voelt zich enorm schuldig na zo’n uitbarsting en schaamt zich diep voor haar gedrag. Ze blijft zich honderd keer excuseren en beschouwt zichzelf als een slechte moeder. Toch lijkt het schuldgevoel weer snel te vervagen wanneer de volgende woede-aanval zich aandient.

Tijdens deze uitbarstingen zegt ze de meest kwetsende dingen. Het is al erg genoeg dat ze zo uitvalt tegen mij, maar wat me nog meer verontrust, is dat ze ook tegen onze baby tekeer gaat. ‘Ik ga je opgeven voor adoptie als je nu niet stopt met huilen!’ of ‘Ik gooi je van het balkon!’ zijn dingen die ze heeft geroepen. Ik weet dat ze dit niet meent, maar het is natuurlijk super heftig en kwetsend – vooral voor onze baby.

De situatie is geëscaleerd

De situatie is inmiddels dusdanig geëscaleerd dat ik haar niet meer alleen durf te laten met de baby. Ik heb het probleem besproken met mijn manager en geregeld dat ik tegenwoordig vanuit huis werk. Gedurende de dag gaat het meestal wel goed en kan mijn vrouw goed voor de baby zorgen. Alleen wanneer hij begint te huilen, neem ik het vaak van haar over. Op die manier probeer ik te voorkomen dat de situatie uit de hand loopt.

Voor nu is dit een redelijke oplossing, maar de situatie eist een grote tol van ons gezin. Omdat ik haar niet alleen durf te laten, heb ik nauwelijks tijd voor mezelf. Mijn dagen bestaan uit werken en voor het gezin zorgen. Ik kom niet toe aan sporten en zie mijn vrienden bijna niet meer. Gelukkig kan mijn moeder af en toe oppassen, zodat ik even een moment voor mezelf heb, maar als deze situatie langer aanhoudt, vrees ik dat ons gezin uit elkaar zal vallen.

Het eist een tol op het gezin

Ik besef dat deze maanden voor haar niet gemakkelijk zijn. Haar lichaam, emoties en hormonen zijn enorm veranderd. Daarom probeer ik zoveel mogelijk op mij te nemen, maar dat betekent niet dat ik mijn eigen gevoelens vergeet. Ik denk dat veel mensen zich niet realiseren dat mannen ook hun eigen struggles hebben na de zwangerschap en bevalling.”

Herken jij jezelf in het verhaal van Rick? Dan kan dit artikel over postpartum rage wellicht nuttig voor je zijn. Voel je je soms schuldig omdat je uit je slof schiet? Lees dan ons artikel over mom guilt. Het kan geruststellend zijn om te weten dat je hierin niet alleen bent.

Durf te vragen: mijn zoon (4) eist alle aandacht op, hoe ga ik hiermee om?