Lisa van den Akker Columns 2 okt 2023, 14:41

Leestijd: 3 minuten

Quirine: ‘Zo ga ik bewust om met de eerste 1000 dagen van mijn dochter’ 

“Je hebt vast wel eens gehoord over ‘de eerste 1000 dagen’ van je baby. Ik geloof dat deze periode erg belangrijk en vormend is voor je kind voor de rest van zijn of haar leven.

In die tijd, van conceptie tot tweede verjaardag, wordt een basis gelegd voor een veilige hechting, gezondheid, weerstand, geluk en gedrag. In geen enkele andere periode worden er zo veel biologische mijlpalen behaald. Het is daarom belangrijk dat jouw kind in een rustige, gezonde, veilige en liefdevolle omgeving opgroeit.

Wijsheid

Als je dit zo leest, ligt er best een grote druk op de (zwangere) vrouw, maar gelukkig heb ik dat niet zo ervaren. Deze wijsheid was voor mij juist een grote motivatie om ervoor te zorgen dat mijn dochter zich (hopelijk) veilig hecht. Ik heb me verdiept in deze eerste 1000 dagen: hoe pak ik dit aan? En wat past goed bij mij? Gelukkig gaat mij dit natuurlijk af en hoef ik hier niet dagelijks bewust bij stil te staan. Maar of ik het echt goed heb gedaan, zien we pas over een paar jaar.

View this post on Instagram

A post shared by Quirine (@quirinesmit)

Hoewel mijn dochter zich niks van haar eerste 1000 dagen gaat herinneren, ga ik deze periode nooit meer vergeten. Een tijd die bijna is afgelopen, want over twee maanden wordt ze alweer twee jaar. Ik heb het idee dat het opvoeden nu pas écht begint. Daarom koester ik nog deze schattige (en soms vermoeiende) dreumestijd. Een extra reminder om de komende weken bepaalde dingen met extra aandacht te doen:

• Op het moment dat ze alleen lief speelt, niet meteen achter mijn laptop of telefoon duiken. Haar observeren en genieten wat deze alledaagse bezigheden.
• Ik merk dat het aangeven van grenzen steeds belangrijker wordt. Alleen ik probeer niet om de hele dag ’nee’ te zeggen. Ik daag mezelf uit om vanuit nieuwsgierigheid en begrip te reageren. Dit vraagt om geduld, maar op langer termijn hoop ik dat ze inziet dat ik haar probeer te begrijpen en haar wil helpen.
• Communiceren op ooghoogte. Als mijn dochter iets nodig heeft of als ze een woedeaanval krijgt, zak ik altijd door mijn knieën. Zo zitten wij op hetzelfde niveau en ik ben ervan overtuigd dat we hierdoor ook beter ‘levelen’. Als ze een woedeaanval heeft, is mijn automatische reactie om weg te lopen aangezien het soms best intens kan zijn. Ik doe dit alleen niet, want ik wil haar niet het gevoel geven dat ze er alleen voor staat. Ik haal een paar keer diep in en uit, zodat ik zelf rustig word voordat ik haar kan helpen of troosten.
• Avondritueel met volle aandacht doen. Ze wordt hier helemaal ontspannen van en gaat zo met rust en vertrouwen slapen. Niks is zo lekker dan een frisgewassen kindje tegen je aan terwijl je borstvoeding of de avondfles geeft.
• Het feit dat wij nog gebroken nachten hebben, maakt het ouderschap soms zwaar. Daarom probeer ik mild naar mezelf te blijven, zoals ik deed tijdens de kraamtijd. Ik doe het goed. Ik herhaal: ik doe het goed.
• Beseffen dat het vreselijke cliché ‘het is een fase’ echt waar is. Wat ze nu doet, kan morgen (voorgoed) over zijn. Het is iedere dag toch een beetje afscheid nemen.”

Quirine: ‘Na een jaar borstvoeding had ik nog steeds hevige stuwing’