Quirine Smit Baby en slapen 11 feb 2024, 09:09

Leestijd: 5 minuten

Quirine: ‘Hoe krijgen we onze 2-jarige dochter op haar eigen kamer?’

Slapen. Als er íets is waar veel over wordt gepraat, dan is het wel over slapen. ’Slaapt-ie al door?’, ‘Heb je veel gebroken nachten?’, ’Slaapt de kleine bij jullie in bed?’, ‘Hoe laat wordt-ie wakker?’.

Ik betrap mezelf erop dat ik ook vaak over de nachten begin, als mensen vragen hoe het met mij of met mijn dochter gaat. Alsof dat dé graadmeter is, terwijl het natuurlijk veel leuker is om te praten over behaalde mijlpalen van je kind of hoe je het zelf ervaart.

Vanaf de geboorte tussen ons in slapen

Maar goed. Slapen dus. Wij hebben wel een dingetje hiermee. De nachten dat wij hebben doorgeslapen zijn op twee handen te tellen. Na ruim twee jaar tijd. Onze dochter slaapt namelijk het liefst tussen ons in. En dat betekent dat ik en mijn vriend vaak op het randje van het bed balanceren of dat we midden in de nacht worden getrakteerd op een linkse directe. Vol in ons gezicht.

Dat zij niet in haar eigen bedje wil liggen, komt denk ik deels door gewenning, maar ook deels omdat zij houdt van lichamelijk contact en onze nabijheid. Het liefst wordt ze de hele dag door ons gedragen en ze kruipt lekker tegen me aan als we een boekje lezen. Vanaf de eerste dag dat ze werd geboren, lag ze tussen ons in.

Tijd voor haar eigen kamer

Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om haar ‘ver weg’ in de co-sleeper te leggen. Nadat ze bijna negen maanden in mijn buik had gezeten, wilde ik haar een zachte landing geven en haar zo dicht mogelijk bij mij houden. Gaandeweg sliep ze de maanden daarna afwisselend in de co-sleeper en tussen ons in. Ik vond dit ook heel handig aangezien ik achttien maanden borstvoeding heb gegeven.

Na veertien maanden werd het tijd voor haar eigen kamer. Oké, het was vooral mijn vriend die het wel mooi vond geweest. We scoorden via Marktplaats een mooi bedje en we maakten haar kamer in orde. Vol goede moed en vertrouwen begonnen we aan het proces om haar te laten wennen op haar eigen kamer. Het probleem is, is dat we na een jaar nog steeds in dit proces zitten. Haar daar in slaap krijgen is (meestal) niet het probleem. Alleen ze wilt gedurende nacht écht tussen ons in liggen.

Zodra ze het weer voor elkaar heeft, slaakt ze een zucht van verlichting en is ze binnen tien seconden vertrokken. Regelmatig liggen we met een woelende peuter in ons bed, maar ze slaapt wel. Het komt vaak voor dat wij wakker worden van de wekker, terwijl ze nog in dromenland ligt.

Slaaptechnieken

We hebben verschillende ’tactieken’ geprobeerd, maar puntje bij paaltje eindigt ze toch vaak weer tussen ons in. Lang laten huilen wil ik niet. Ik vind dit een hele stressvolle methode en ik lig dan met hartkloppingen in bed naar haar te luisteren. Eerst begint ze met wat zeurende geluiden en als je dit te lang laat doorgaan, raakt ze op een gegeven moment compleet overstuur. Laten uithuilen hebben we wel eens geprobeerd (ik vond dit vreselijk!) maar na een uur krijste ze nog steeds.

Een tweede tactiek is dat we haar tussen ons in leggen en, nadat ze in een diepe slaap is, tillen we haar over naar haar eigen bedje. Soms hebben we geluk en slaapt ze uren achter elkaar door. Maar het kan ook zijn dat ze na paar minuten wakker wordt. Een derde manier is dat we haar matrasje op onze kamer leggen. Helaas heeft dit maar één avond gewerkt. De keren daarna klom ze zelf in ons bed en kregen we haar met geen mogelijkheid terug. En geloof me: ik heb dit geprobeerd. Anderhalf uur heb ik naast haar gelegen op haar kleine matrasje. In de hoop dat ze rustig in slaap zou vallen.

Als ik héel zachtjes terug in mijn eigen bed kroop, begon het circus opnieuw want mevrouw bleek tóch niet (vast) te slapen. Het niet doorslapen heeft trouwens geen medische reden. Zodra ze een weekend bij haar opa’s & oma’s slaapt, maakt ze nachten van twaalf uur. Aan één stuk door. In haar eigen bedje op een kamer alleen. Jup…

Verbeterpunten in onze slaaproutine

We namen haar slaaproutine onder de loep en we kwamen erachter dat bepaalde elementen toch anders moesten. Zo deden we het onderdeel ‘boekje lezen’ en ‘flesje drinken’ altijd gezellig in ons bed. Zo konden wij ook comfortabel liggen. Daarna tilden we haar over naar haar eigen bedje, maar vaak zonder succes. Inmiddels doen we dit ritueel op haar kamer. Ja, we zitten nu op een koude vloer ietwat onhandig een boekje voor te lezen, maar ze ligt wel in haar eigen bedje.

Het duurde wel een paar weken voordat dit lukte. Ze liep namelijk automatisch naar onze kamer als ze een flesje kreeg. Als ze in de nacht wakker wordt, probeer ik eerst haar in haar eigen bedje weer terug te leggen. Ik zeg niet veel, ze krijgt een aai over haar bol, meestal warm ik nog een flesje op, en het gebeurt af en toe dat ik haar slaapdronken weer plat krijg. De laatste aanpassing is dat haar middagslaapjes nu altijd op haar eigen kamer zijn.

Gedeelde slaapkamer

Aangezien we in een Amsterdams appartement met een kamer tekort, heeft haar slaapkamer twee functies: de achterkant is het kantoor en de voorkant haar slaapkamer, verdeeld door een room divider. Als mijn vriend thuiswerkt, dit is vaak als ik mijn mama-dag heb, werkt hij dus op ons thuiskantoor. Hierdoor waren haar middagslaapjes altijd in ons bed. Nu werkt hij even in de woonkamer, zodat zij daar kan slapen.

We zijn er niet, hallo 24 maanden slaapregressie, maar ik merk wel verbetering. Ik heb eindelijk weer meer energie en ik hoef niet meer iedere avond om 21:00 uur in bed te liggen. Ik voel me weer mens! Mocht je alleen nog dé gouden tip hebben om dit proces soepeler te laten verlopen, kan mag jij mij altijd een DM sturen.  

Quirine: ‘Zo ga ik bewust om met de eerste 1000 dagen van mijn dochter’