Laurien Bleeker Bevallingsverhalen 4 jun 2024, 13:02

Leestijd: 4 minuten

Bevallingsverhaal Natasja: ‘Na een traumatische bevalling wilde ik heel graag thuis bevallen’

Langdurige en snelle bevallingen, thuis en in het ziekenhuis, met en zonder pijnstilling, keizersnedes en vaginale bevallingen: alles komt langs in deze rubriek. Deze week lees je het bevallingsverhaal van Natasja.

Bevallingsverhaal: de statistieken

Moeder: Natasja
Start bevalling: Gebroken vliezen
Duur bevalling: 6 uur
Plaats: Thuis
Pijnstilling: Geen
Manier van bevallen: Natuurlijk

Hoe het bevallingsverhaal van Natasja begon

Eerder kon je de traumatisch bevalervaring van Natasja lezen bij haar eerste kind. Na EMDR-therapie besloot ze voor een tweede kindje te gaan.

“In de ochtend verloor ik vruchtwater, maar bij de verloskundige bleek ik nog geen ontsluiting te hebben. Ik vertelde dat ik met mijn man Roy en vrienden had afgesproken om te picknicken bij de Maas, dat is vlakbij ons huis, maar dat ik dat dan maar af ging zeggen. Gelukkig verzekerde de verloskundige mij ervan dat dat niet nodig was en dat de tijd juist sneller zou gaan als ik wel gewoon mee ging.

We gingen picknicken terwijl mijn bevalling begonnen was

Dus we gingen gewoon naar de picknick met onze vrienden die van niets wisten. Roy was wel erg zenuwachtig, dus daar vroegen ze nog naar. Achteraf erg grappig natuurlijk, want wij wisten dat de bevalling bijna zou beginnen.

Daarna brachten we onze dochter Acie Lou naar Roy zijn ouders, zij waren wel op de hoogte. Als de bevalling niet op gang zou komen, dan moest ik de volgende ochtend naar het ziekenhuis, dus het was fijn dat zij daar kon slapen.

In de nacht begonnen de weeën op gang te komen. We zouden de verloskundige zo laat mogelijk bellen, hadden we afgesproken. Dat was omdat ik graag eerst de weeën zelf thuis op wilde vangen en ook thuis wilde bevallen. We timeden de weeën en Roy zei dat het voorweeën waren. Ik werd echt pissig, ze waren juist heel heftig, maar wel onregelmatig.

Ik zat helemaal in mijn bubbel

Ik kon ze wel goed opvangen en vond het fijn om thuis te zijn. Vooral omdat mijn eerste bevalling zo traumatisch was, vond ik het belangrijk dat ik goed kon ontspannen. Roy deed kaarsjes aan en zette mijn playlist op die ik speciaal voor mijn bevalling gemaakt had. De weeën bleven onregelmatig, maar wel heftig, dus we besloten de verloskundige toch te bellen.

Toen ze er was, bleek ik al vijf tot zes centimeter ontsluiting te hebben. Hoewel ik er anders over dacht, ging de verloskundige ervan uit dat het niet heel lang meer ging duren. Ik ging heerlijk in bad zitten, dat was heel fijn en ik zat helemaal in mijn eigen bubbel. Roy en de verloskundige kwamen af en toe checken hoe het ging, terwijl ik rustig mijn weeën opving.

Moest ik toch naar het ziekenhuis voor deze bevalling?

Na een tijdje begon ik moe te worden en toen vroeg de verloskundige of ze even mocht voelen hoe het ervoor stond. Ik zat op zeven centimeter en bedacht dat het wel heel lang zou duren als ik nog drie uur door moest. Daarom vroeg ik haar of het niet beter was om toch naar het ziekenhuis te gaan, maar ze vertelde dat het er positief uitzag en dat ik lekker thuis kon blijven.

Ze zei dat ik even moest proberen om naar de wc te gaan, omdat ze het gevoel had dat er iets in de weg lag. Dat bleek zo te zijn, want toen de ontlasting eruit was, zat ik opeens op tien centimeter. Ik kreeg opeens enorme persdrang, iets wat ik de vorige keer door de ruggenprik niet gevoeld heb. Ik begon te persen op de wc, ik kon het niet tegenhouden.

Twee minuten later was ze er

De verloskundige hielp me na een volgende perswee met opstaan, zodat ik naar het bed kon komen. Ze zei dat ik overal mocht bevallen, behalve op de wc. Ik wilde graag op handen en voeten bevallen, omdat ik bij mijn vorige bevalling mijn stuitje zwaar gekneusd had. Zo ben ik gaan zitten en dat ging prima, maar na twintig minuten deden mijn armen zo’n pijn. Ik riep dat ik niet meer kon, maar ik moest nog even volhouden, zei de verloskundige. Dat vond ik achteraf heel fijn, want twee minuten later was onze dochter Flowie er.”

Bevallingsverhaal Natasja: ‘Eenmaal thuis schreeuwde ik het uit van de pijn’