Valéry de Voijs Persoonlijk 13 jun 2023, 12:52

Leestijd: 4 minuten

Petra (43): ‘Ons nakomertje is niet gewenst in mijn gezin’

Op het moment dat Petra (43) en haar partner erachter komen dat zij zwanger is, reageert haar gezin niet heel enthousiast. Sterker nog: ze smeken haar zelfs om de zwangerschap niet door te zetten.

“Mijn partner en ik zijn in een vroeg stadium in onze relatie ouders geworden van onze eerste zoon, die inmiddels zestien jaar is. Een paar jaar later wilden we bewust zwanger worden van een tweede, en die wens kwam snel in vervulling. Onze dochter is inmiddels elf jaar oud, en later ben ik ook nog bevallen van onze zoon, die nu negen jaar oud is.

Petra werd onverwacht zwanger

We waren tevreden en zowel mijn partner als ik wilden geen kinderen meer. Tijdens een familievakantie ben ik vergeten om de anticonceptiepil mee te nemen. Mijn partner en ik hebben hier niet te veel over nagedacht. ‘What are the chances?’, vroeg hij nog lachend.

Nou, die kansen waren groter dan wij hadden voorspeld. Een maand later kreeg ik namelijk last van de eerste zwangerschapssymptomen. Net als bij de eerdere zwangerschappen had ik last van gevoelige borsten en viel ik non-stop in slaap; zo moe was ik.

Eigenlijk wist ik al dat het raak was voordat ik die test had gedaan. Uiteindelijk ben ik tijdens mijn lunchpauze op mijn werk toch even een test gaan halen en jawel, de test was positief.

Natuurlijk was ik in shock. Dit was totaal niet gepland, en mijn gezin was niet voorbereid op dit nieuws. Ik durfde het de eerste week niet eens aan mijn partner te vertellen. Hij zag wel meteen dat mijn borsten groter waren. ‘Petra, moet jij ongesteld worden ofzo?’, vroeg hij terwijl hij naar mijn borsten wees. Ik deed alsof ik van niets wist en ik heb die week wel tien testen gedaan, omdat ik het niet kon geloven.

Negatieve reactie

Aan het einde van die week moest ik er toch echt aan geloven. Ik was toch echt zwanger en hier kwam ik niet meer onderuit. Uiteindelijk heb ik het aan mijn man verteld, die precies reageerde waar ik bang voor was: pissig, geïrriteerd, boos, verward en heel erg verwijtend. Ik had volgens hem beter moeten weten tijdens die vakantie.

We besloten de kinderen nog niets te vertellen. We wilden eerst weten of er een hartslag was voordat we het wilden delen. Ik wist namelijk dat onze kinderen het meteen tegen hun oma en opa zouden zeggen. Uit de echo’s bleek dat ons nakomertje helemaal gezond was, oftewel: het was veilig om het nieuws met onze omgeving te delen. We hebben onze kinderen ingelicht.

We besloten om de kinderen één voor één in te lichten. Ik haalde mijn jongste zoon op van school en vroeg hem toen hoe hij het zou vinden om nog een broertje te krijgen. Aanvankelijk was hij heel enthousiast. Zolang hij zijn videogames niet hoefde te delen, vond hij alles best.

Tijdens het avondeten hebben we het ook aan de oudste twee verteld. Mijn oudste zoon ontplofte. Hij zei letterlijk dat als wij de baby niet zouden weghalen, hij bij zijn vriendin ging wonen: ‘Die heeft namelijk wél normale ouders.’ Ook mijn dochter ging mee in het opstandige gedrag van haar broer en lachte ons uit.

Mijn man ging niet meer mee naar de verloskundige en hoefde de echo’s niet te zien. Hij was overduidelijk in de ontkenningsfase en wilde er niets mee te maken hebben. Zijn gedrag had overduidelijk effect op de rest van de kinderen. Ook mijn jongste zoon, die voorheen nog neutraal was, werd opeens heel negatief. Wanneer ik thuis kwam met volle tassen vol boodschappen, weigerden de kinderen te helpen. Ook wanneer ik niet mee kon eten omdat ik te misselijk was, maakten ze stomme opmerkingen en aten ze vervolgens op hun eigen kamer.

Mijn oudste zoon en zijn vriendin zaten een keer thuis op de bank, toen zijn vriendin vertelde dat ze aan de anticonceptiepil was gegaan. Mijn zoon zei letterlijk dat hij het heel verstandig van haar vond: ‘Je wilt immers niet zo eindigen als zij.’ Ook zeiden ze dat ik zelf voor het kind had gekozen en het mijn eigen keuze was geweest.

Mijn zoon is bij zijn vriendin gaan wonen

Eenmaal na de bevalling is de houding van mijn man 100 procent omgedraaid. Hij was meteen heel behulpzaam en zette zich in voor mij en voor zijn pasgeboren baby. Vooral mijn dochter en oudste zoon hebben een hekel aan de baby. Ze schelden hem zelfs uit en tonen geen empathie als ze zien dat het mij pijn doet. Mijn oudste zoon is afgelopen maand vrijwel fulltime bij zijn vriendin gaan wonen. Hij komt af en toe langs om wat nieuwe kleren te halen, maar hij is voornamelijk bij haar.

Met een pasgeboren baby en drie opstandige pubers heb ik geen energie om nog voor mijn gezin te vechten. Als hij liever daar woont, laat ik hem met liefde los. Ik ben letterlijk aan het overleven en kan die dingen er niet bij hebben. Natuurlijk heb ik wel de hoop en het vertrouwen dat het uiteindelijk goed komt als de baby ouder wordt.”