Ruth Oei-Abraham Persoonlijk 1 apr 2020, 08:56

Leestijd: 6 minuten

Persoonlijk: Daniella weet het zeker, ‘dit wordt mijn jaar!’

Het begin van een nieuw jaar is voor velen het startsein voor een nieuwe kans. En ook voor deze moeder zag het ernaar uit dat 2020 eindelijk haar jaar zou worden. Maar het leven loopt nooit zoals verwacht, ervoer Daniella. Speciaal voor Famme schreef zij hoe haar toekomstplannen voor 2020 veranderde in een rollercoaster.

Een topjaar – of toch niet?

Daniella: ‘Oud en nieuw is nog niet zo lang geleden. Dus ik heb nog heel helder het beeld voor me dat ik proostte met mijn dochter van vijftien en zoontje van twaalf. ‘Het gaat een top jaar worden.’ Maar ja, ik kwam uit een diep dal, dus het kon ook alleen maar beter worden.

Ik werkte veertien jaar bij een grote verzekeringsmaatschappij als projectleider. Met veel plezier, maar ik miste creativiteit en was wars van verborgen politieke agenda’s. Door een reorganisatie kwam ik zonder baan te zitten. Ik was hier stiekem niet heel rouwig om, maar wat nu en bovenal, wat dan?

Wat wilde ik nou echt?

Wat ik niet wilde, was opnieuw een kantoorbaan. Maar wat ik wel wilde, geen idee. Ik was jarig en besloot voor vriendinnen een High Tea te organiseren bij mij thuis. Nu kookte ik altijd al graag, alleen had ik er de laatste jaren geen tijd voor gehad. Een drukke baan, twee jonge kinderen, een buitenlandse man die ik hielp om te acclimatiseren in Nederland en om zijn eigen zaak te starten. Maar nu had ik ineens alle tijd. De High Tea bleek een groot succes. Een vriendin zei nog gekscherend: “mocht je geen baan kunnen vinden, dan kan je altijd nog High Tea’s organiseren”.

Het kwartje was gevallen, dat ging ik doen en het werd een succes. Maar alleen een High Tea klaarmaken wordt op den duur routine werk. Ik wilde en kon ook meer, ik daagde mezelf uit. Leerde mezelf nieuwe technieken aan. Probeerde zelf recepten te bedenken, menu’s op te bouwen die samenhang hebben. Daan’s Kitchen catering werd een feit. Het ondernemerschap is keihard werken, lange dagen, investeren, continu bezig zijn met je bedrijf en dat zorgt weer voor slapeloze nachten. Maar het is het meer dan waard. Tevreden en dankbare klanten. Elke dag creatief bezig te mogen zijn, iets doen waar ik al mijn passie in kwijt kan. En bovenal, geen grenzen opgelegd krijgen en mijn eigen ding kunnen doen!

En toen ging mijn huwelijk over

Al langer voelde ik dat er iets in ons huwelijk niet goed zat. De balans was kwijt, ik voelde weinig begrip en steun en begon mezelf ook af te vragen of daar überhaupt ooit sprake van was geweest. Gek genoeg bleek de keuze voor het ondernemerschap gelijk te komen met het einde van mijn huwelijk. Ik nam de zwaarste beslissing van mijn leven: ik koos ervoor om alleen met twee kinderen verder te gaan. Later zou blijken dat mijn onderbuikgevoel klopte. Ik ben veel te weten gekomen over mijn ‘huwelijk’. Verblind door liefde heb ik veel dingen niet gezien (of willen zien) die recht onder mijn neus gebeurden.

Lees ook: 8 dingen die je kunt doen als je echtscheiding een vechtscheiding dreigt te worden

Ik had van tevoren niet kunnen bedenken wat allemaal bij de scheiding kwam kijken. Het mondde uit in rechtszaken, leugens die naar boven kwamen en een financiële strop. Ik kreeg de eerste twee en een half jaar de volledige zorg over de kinderen en daarnaast probeerde ik mijn net gestarte bedrijf draaiende te houden. De kinderen hadden al zo veel meegemaakt, dus hen wilde ik zo min mogelijk laten blijken van wat er speelde.

Masker op en doorgaan

Optimistisch blijven, hard werken en er voor mijn kinderen zijn. Ik heb mijn mond gehouden over wat er echt speelde, over de scheiding die richting vechtscheiding ging en alle verrassingen die ineens naar boven kwamen. Simpelweg om mijn kinderen te beschermen en daarmee cijfer je jezelf maar even weg.

Ineens heb je (bijna) niets meer

Ik heb me verbaasd over het rechtssysteem, ik raakte namelijk bijna alles kwijt. Veel geld en het huis van waaruit ik mijn cateringbedrijf runde. Alleen mijn kinderen, die namen ze me gelukkig niet af! En ondanks hetgeen ik allemaal had verloren, gaf me dat toch het gevoel dat ik had gewonnen. Even hadden we geen vaste verblijfplek en sliepen in een muffig beschimmeld kamertje dat de Gemeente had geregeld. Maar wat was ik dankbaar, we hadden een dak boven ons hoofd.

Lees ook: ‘Ik dacht dat mijn man nuchter, charmant en grappig was. Dat was hij niet’

Uiteindelijk kregen we een leuke woning toegewezen waar we nog steeds met veel plezier wonen. Het duurde even maar toen was alle rompslomp van de scheiding voorbij en kon ik het eindelijk achter me laten. Ik ging me weer volledig focussen op mijn business en nam veel nieuwe en leuke opdrachten aan. Ik kreeg veel nieuwe klanten en deed steeds meer diverse evenementen, waar ik al mijn creativiteit in kwijt kon. Oftewel, ik was eindelijk lekker bezig en uiteindelijk durfde ik de vervolgstap te nemen.

Na een goede plens regen, komt altijd zonneschijn

Samen met een compagnon tekende we een huurcontract en per 1 januari 2020 waren wij de trotse eigenaren van een supergave locatie. Het pand heeft een heerlijk ruime keuken en een grote ‘woonkamer’: een ruimte die gehuurd kan worden voor privé diners, feestjes en kleine events. Ik had gelijk weer honderden culinaire ideeën in mijn hoofd. Ik was super trots op wat ik bereikt had en bovenal dat ik me niet uit het veld had laten slaan. Dat ik dit had aangedurfd ondanks alle tegenslagen. Ik was ervan overtuigd, 2020 zou mijn jaar worden!

En daar was ineens het coronavirus dat de hele wereld in een keer platlegde

En toen was daar het coronavirus. Alle events zijn afgezegd tot nader orde. Net als alle andere ondernemers, loop ook ik duizenden euro’s omzet mis. Geen inkomsten, geen nieuwe klanten of boekingen en even geen creatieve toekomstplannen meer.

Een financiële buffer had ik niet, want ik had natuurlijk net heel veel geld geïnvesteerd in de nieuwe zaak. Wat nu? Ga ik het overleven, kan ik de huur van de zaak en mijn huis nog betalen? Heb ik mijn kinderen nog iets te bieden, behalve onvoorwaardelijke liefde? Allemaal vragen spookten door mijn hoofd en zorgden opnieuw voor slapeloze nachten. Nu ben ik geen doemdenker -ik ben van nature juist heel optimistisch- maar dit was toch wel even slikken.

Met z’n allen slaan we ons er wel doorheen

We hebben het allemaal zwaar, ik weet dat ik niet alleen ben. En ergens sterkt me dat. Ik voel een grote mate van saamhorigheid. Dus ik moest iets, ik kan nou eenmaal niet stilzitten en rustig toekijken. Ik heb -voor nu- het roer omgegooid en ga lekkere verse maaltijden aan huis leveren. Daarmee hoop ik toch geld te verdienen en niet al te veel in de problemen te komen. Maar ook om andere mensen blij te blijven maken. Want per slot van rekening moeten we er samen toch het beste van zien te maken in deze bizarre tijd. En desondanks blijf ik overtuigd: dit wordt nog steeds mijn jaar!’

Daniella woont in Amstelveen met haar vijftienjarige dochter en zoon van twaalf. Ze startte in 2019 haar eigen cateringbedrijf Daan’s Kitchen. Kijk voor meer informatie op www.daanskitchen.nl

Wil je meer weten over hoe je kleine ondernemers kunt steunen in deze tijd? NSMBL schreef daar dit stuk over: Zo steun je (kleinere) ondernemingen tijdens deze coronacrisis

Meer persoonlijke verhalen:

• Persoonlijk: Linde’s zoon (14) dronk zichzelf het ziekenhuis in
• Persoonlijk: moeder en klimaatactivist bij Extinction Rebellion, gaat dat samen?
• Column: ik ben zwanger! Emoties, emoties…