veraguldemeester Persoonlijk 6 okt 2023, 10:03

Leestijd: 4 minuten

Pauline (34): ‘Ik groeide op in een onstabiel gezin en was verslaafd aan eten’

Pauline heeft het in de eerste 31 jaar van haar leven niet makkelijk gehad. Alles rondom haar lichaam, relaties, familie en werk zat vaker tegen dan mee. Tijdens een burn-out besloot ze hulp te zoeken en dat was het moment dat haar ogen na al die jaren open gingen. “Ik hield niet van mezelf”, vertelt ze.

“Ik ben opgegroeid in een onstabiel gezin. Mijn ouders werkten allebei hard, maar zodra ze thuiskwamen grepen ze direct naar de fles.

Flessen wijn, kratten bier, het ging er allemaal doorheen. Mijn broer en ik moesten onze ouders als we thuis waren vooral met rust laten. Tijd voor goede gesprekken en hulp was er niet. Ik voelde me alleen en bleef steeds vaker bij vriendinnen logeren. Zij hadden wél normale ouders. Toen ik eindexamen had gedaan ging ik direct studeren en op mezelf wonen.

Foute relaties

Ik woonde nog maar net op mezelf of ik kwam al snel in een foute relatie terecht. Sterker nog: de ene foute relatie na de andere. Nooit zag ik in dat die man foute bedoelingen had en mij alleen maar gebruikte. De een ging vreemd, de volgende was narcistisch en maakte mij helemaal gek.

Weer een ander had een dubbele agenda en hield er een heel gezin op na. Ook deed ik dingen tegen mijn zin en dacht dat het er ‘gewoon’ bij hoorde. Ik wist immers niet hoe een normale relatie er uit zag.

Verslaafd aan eten

Door de foute relaties en een studie die slecht ging, ging ik veel eten. Ik at al mijn stress weg. Zo wilde ik wel afvallen, maar het lukte niet. Ik was verslaafd aan eten. Hele pakken koek gingen er doorheen. Soms ook een mix van koekjes en snoep. Ik vond alles wat ook maar een beetje zoet was lekker. Ik werd steeds dikker en dikker, tot ik mijn kleding niet meer in een normale kledingwinkel kon kopen.

Verschrikkelijk werk

Na zeven jaar over een vierjarige studie te hebben gedaan, was ik eindelijk afgestudeerd. Ik was trots op mezelf en besloot een passende baan te zoeken. Na een halfjaar gesolliciteerd te hebben vond ik werk waarvan ik dacht dat het mijn droomjob was. Helaas was dit niet het geval. Mijn manager snauwde mij al op mijn eerste dag af. Daarna werd het alleen maar erger. Niet alleen mijn manager was gemeen, maar mijn vier collega’s ook.

Ik werd opgescheept met rotklusjes en mocht fouten van anderen oplossen. Ik wilde wel weg, maar deed het niet. Veel te bang was ik dat ik zonder geld en zonder werk zou eindigen. Zo nu en dan reageerde ik op een andere vacature, maar helaas werd ik niet uitgenodigd. Al met al ben ik vijf jaar blijven hangen in deze ongezonde werksituatie. Tot ik niet meer kon. Ik had een burn-out.

Bed uit voor therapie

Ik was kapot, kapot van alles. De eerste maand kon ik mijn bed niet uitkomen. Een vriendin en mijn broer zorgden om en om voor mij. Ze deden boodschappen, kookten en checkten elke dag of ik oké was, in hoeverre het oké kon gaan op dat moment.

Mijn broer regelde therapie voor mij, want hij zag ook wel dat het zo niet langer ging. Twee keer in de week bracht hij mij weg en haalde hij mij anderhalf uur later weer op.

Van mezelf houden

De vele gesprekken die ik met mijn therapeut had, zorgden ervoor dat na al die jaren mijn ogen werden geopend. Ik hield niet van mezelf. Nooit gedaan ook, dat bleek wel. Anders had ik bepaalde situaties heel anders aangepakt en had ik mij nooit zo laten gebruiken. Stukje bij beetje lukte het mij om van mezelf te gaan houden. Door met mijn therapeut te praten werd ik sterker en sterker en dat niet alleen: ik besloot mijn hele leven om te gooien.

Nieuw persoon

Ik ging sporten, gezond eten en besloot om ontslag te nemen. Ook besloot ik, en dat was misschien wel het moeilijkste, het contact met mijn ouders op een laag pitje te zetten. Ik moest aan mezelf denken en met twee alcoholisten in mijn buurt lukte dat niet. De kilo’s vlogen er af, ik voelde me sterk en ik werd zelfs voor een sollicitatiegesprek uitgenodigd. Toen ik even later hoorde dat ik de baan kreeg, gaf mij dat een extra boost.

Gelukkiger dan ooit

Inmiddels is mijn burn-out drie jaar geleden en ben ik gelukkiger dan ooit. Mijn baan bleek een schot in de roos. Ik ga er nog steeds iedere dag met veel plezier heen. Ook voel ik mij sterker en gezonder dan vroeger. En in de liefde gaat het ook goed. Sinds een halfjaar ben ik gelukkig in de liefde, dit keer met een man die respect voor mij heeft. Ik ben trots op mezelf, maar denk ook vaak terug aan mijn oude ik. Was ik al die jaren maar wat liever voor mezelf geweest, dan was mij veel pijn bespaard gebleven.”