Valéry de Voijs Persoonlijk 10 jun 2023, 17:55

Leestijd: 3 minuten

Paula: ‘De kolfruimte op mijn werk is te smerig voor woorden’

Paula (35) gaat na haar bevallingsverlof met veel plezier terug naar haar werk. Toch komt ze al snel voor een aangename verrassing te staan. De kolfruimte op het kantoor is volgens haar namelijk te smerig voor woorden.

“Ik zou mijn huisdier daar nog niet laten slapen.”

Gekke reactie van mijn baas

“Bij het bedrijf waar ik werkzaam ben, werken voornamelijk mannen. Er werken een aantal vrouwen, maar de vrouwelijke collega’s die ik dagelijks zie, hebben geen kinderen. Toen ik mijn baas opbelde om te vertellen dat ik zwanger was, kreeg ik letterlijk te horen dat hij het met HR zou regelen, en hij hing op met de woorden: ‘Ik zie je wel weer verschijnen’.

Dat telefoontje met mijn baas voelde een beetje gek, en eigenlijk had ik toen al beter moeten weten. In dit bedrijf wordt er geen aandacht geschonken aan moeders. Toch deed het me toentertijd nog niet zo veel. Ik zat immers op mijn roze wolk, en was eindelijk zwanger. Het laatste waar ik me mee bezig wilde houden was met die reactie van mijn baas.

Gelukkig kon ik nog wat vakantiedagen inzetten, waardoor ik mijn verlof kon uitbreiden. Verder heb ik genoten van mijn zwangerschap, en is mijn zoon na ruim veertig weken geboren. Hoewel ik genoot van de zwangerschapsverlof, had ik weer heel veel zin om terug naar kantoor te gaan. Ik miste de volwassen gesprekken, en keek er naar uit om eindelijk weer normale kleren aan te trekken.

Smerige kolfruimte

Eenmaal terug op kantoor was het tijd om te kolven. Mijn grote fout was dat ik voorheen nooit een kijkje ben gaan nemen in deze ruimte. Achteraf had ik dat beter wel moeten doen, dan had ik eerder een klacht kunnen indienen. De ruimte bleek namelijk te smerig voor woorden. Het was een kleine ruimte, dat meer weg had van een gevangenis, dan een ruimte waarin een moeder op haar gemak kan kolven.

Ook moet ik van te voren een sleutel gaan ophalen bij de balie, waardoor ik soms wel een kwartier langer weg ben. Het hok is volgens mij voorheen gebruikt als rookruimte, want de muren zien geel van de sigarettenaanslag. Ook hangt er een bedompte geur, en zijn er geen ramen waardoor de ruimte niet goed geïsoleerd wordt.

Er staat zo’n klein leren bankje, dat onder de vlekken zit. Het leer is helemaal verkleurd, en zit oncomfortabel. Daarbij staat er een kapotte tv in de hoek van de ruimte, waarvan ik nog altijd niet begrijp waarom deze niet wordt weggehaald. Ik heb bier namelijk al meerdere malen melding van gemaakt, maar niemand lijkt verantwoordelijk te nemen.

Wanneer ik dit met vriendinnen bespreek, krijg ik te horen dat ik beter een andere baan kan zoeken. Dat vind ik geen oplossing. Ik ben gek op mijn baan, en heb het vaak naar mijn zin. Ondertussen heb ik een gesprek met een vertrouwenspersoon gehad en dit probleem besproken. Het is nu nog maar de vraag of zij wél tot mensen kan doordringen, want schijnbaar lukt het mij niet.”

Gaby (41): ‘Een baby wordt niet gelukkiger van een dure kinderwagen’