Mirthe Diemel Opvoeden 13 sep 2024, 13:03

Leestijd: 5 minuten

Opgebiecht: ‘Ik snauw dagelijks tegen mijn kinderen’

In de rubriek Opgebiecht… komt elke week een moeder of vader aan het woord die iets wil opbiechten. Of het nu gaat over vroeger, hun kind, of het ouderschap; deze ouders hebben één ding gemeen: ze dragen een geheim met zich mee. Deze week spreken we met Mandy (39), die dagelijks snauwt tegen haar kinderen.

“Natuurlijk wist ik wel dat kinderen niet alléén maar schattig zijn, zoals de gemiddelde luierreclame je doet geloven. Of zoals series laten zien. Kinderen kunnen intens zijn, je kunt ze soms achter het behang plakken. Dus ik was wel een soort van voorbereid toen ik moeder werd. Al bestaat je wereld in het begin natuurlijk voornamelijk uit wiegen, voeden, luiers verschonen, sussen en meer van dat soort dingen – pas later wordt je kind echt een individu met een eigen mening.

Ze nemen de regie over

Nou, met dat laatste ben ik inmiddels wel bekend. Mijn 3-jarige zoon en 5-jarige dochter nemen de regie soms helemaal over. Dat begint al als ze wakker worden: Julia, de oudste, zeurt dat ze naar beneden wil, en blijf jammeren tot ik toegeef – dat ik zelf even wil opstaan en me wil aankleden, daar heeft ze geen boodschap aan. Mijn zoon kopieert haar gedrag wat resulteert in tweetonig kindergedram op de vroege ochtend – en dan heb ik nog niet eens koffie gehad.

Opgebiecht: snauwen en schreeuwen

En ik ben geduldig geweest, hoor. Dan zei ik vriendelijk dat ze even moesten wachten, een boekje konden gaan lezen of gaan spelen, zodat ik me even kon aankleden en we met z’n allen naar beneden konden gaan. Maar daar hadden die twee geen boodschap aan. Zeuren, drammen, stampen, ze moesten en zouden naar beneden. Als we de dag dan al zo beginnen, schiet ik uit mijn slof en begin ik te snauwen en te schreeuwen. Dat ze moeten ophouden, dat we geen leuke dingen gaan doen als ze niet luisteren en dat ze – bijvoorbeeld – die avond geen boekje bij het slapengaan mogen.

Zó intens

Maar het gaat vaak verder, want bij het ontbijt wil mijn zoon weer geen boterham omdat hij het niet lust – terwijl hij een dag eerder precies hetzelfde met huid en haar opat. Of mijn dochter die haar schoenen aan moet doen – en we een uur verder zijn voor we daadwerkelijk uit de deur zijn, inclusief meltdown van mijn kind én mezelf. Ik vind het gewoon zó intens en mijn kinderen op dat moment helemaal niet leuk, waardoor ik snel uit mijn slof schiet.

Valkuilen

Ik weet dat iedere ouder zich weleens verliest in bovengenoemde valkuilen. En ik wéét van mezelf dat het niet goed is dat ik snauw. Maar als mijn kinderen al zo’n negatieve vibe hebben, dan triggert dat iets bij mij. Dan hoeft er maar íets te gebeuren of ik snauw en schreeuw tegen mijn kinderen. En het erge is: ze trekken zich er niks van aan, klieren net zo hard verder of jammeren nog even door. En zit ik dus in een vicieuze cirkel waar ik niet uit kom.

Ik wil veranderen

Als moeder vind ik mezelf echt tegenvallen. Ik wist gewoon niet dat ik zo weinig kon hebben van mijn kinderen, en dat ik zó ongeduldig was. Maar ik durf het niet hardop uit te spreken, of op te biechten aan mijn vriendinnen. Dus doe ik in het openbaar alsof ik de perfecte moeder ben en zal je me nooit horen snauwen. Maar ik wil dit wel veranderen, want nu vergeten mijn kinderen het nog, maar later gaan ze het onthouden – en ik wil allesbehalve dat ze me later herinneren als een of andere overspannen zuurpruim. Maar het doorbreken? Dat lukt me nu nog niet.”

Tips van de expert

Esther Jongerius is pedagoog en helpt ouders om vaker de liefdevolle ouder voor hun kinderen te kunnen zijn. Dit doet zij via haar eigen praktijk, Liefdevol Ouderschap.

Esther: “Allereerst: Ik lees veel frustratie en een gevoel van onmacht. Het moederschap brengt enorm veel uitdagingen mee en weet dat je echt niet de enige hierin bent. Zoals je zelf al zegt, is het niet iets wat je graag deelt met anderen. De intentie om het te willen veranderen, maakt je een goede moeder, omdat je het beste wilt voor je kinderen. Ook al lukt dit niet altijd, perfecte moeders bestaan niet. Ieder klein stapje is er een.

Weet dat achter gedrag altijd een behoefte zit, juist bij ‘ongewenst gedrag’ zoals zeuren of drammen. Kijk eens naar de reden waarom ze naar beneden willen.

Dingen die ‘s morgens kunnen spelen bij kinderen zijn bijvoorbeeld:

• Honger (veeleisend zijn kan echt door honger komen)
• Behoefte aan aandacht (verbinding) na een nacht alleen
• Spelen
• Autonomie (dingen zelf doen/bepalen)
• Een emotie die in de weg zit

Wanneer jij goed in je vel zit, kun je vaak veel geduldiger zijn. Hoe kun je zowel je eigen behoefte als die van je kinderen tegemoet komen? Is er bijvoorbeeld een partner die alvast met de kinderen naar beneden kan? Of kun je zelf eerder opstaan, zodat je in alle rust je dag kunt beginnen? Moet er eerst gegeten/geknuffeld worden en ontstaat er daarna ruimte om in alle rust van je koffie te genieten, als je kinderen even spelen? Kunnen je kinderen misschien alleen naar beneden als jij nog boven bent om alvast te gaan spelen?

De ochtend zet vaak de toon voor de dag, hoe kun je het leuker maken samen?

• Fijne muziek opzetten en eerst even (gek) dansen
• Wedstrijdje wie het eerste zijn/haar kleren aan heeft
• Even knuffelen samen in bed

Geen boodschap aan tijdsdruk

Die vicieuze cirkel doorbreken begint bij jezelf en dat kan enorm veel vragen, zeker in de ochtend met tijdsdruk. Maar kinderen hebben geen boodschap aan tijdsdruk. Juist door dingen leuker te maken (als een spel), zal je zien dat ze ineens veel vaker wél mee willen werken. En dan gaat het uiteindelijk véél sneller, zelf met dat dansje of spelletje erbij.

En leg voor jezelf de komende dagen de focus eens op wat je allemaal al wél goed doet. Want dat is vast meer dan je zelf denkt. Alles wat je aandacht geeft, groeit namelijk.”

* Om privacy redenen zijn er gefingeerde namen in het artikel over snauwen gebruikt. De echte namen zijn bekend bij de redactie.

Opgebiecht… Ik had het liever bij één kind gehouden