Vera Guldemeester Persoonlijk 15 okt 2024, 09:03

Leestijd: 3 minuten

Opgebiecht… ‘Het lijkt mij soms heerlijk om weg te lopen van mijn gezin’

In de rubriek Opgebiecht… komt elke week een moeder of vader aan het woord met iets wat ze willen opbiechten. Of het nou iets is over vroeger, over hun kind, of over het ouderschap: deze ouders hebben allemaal iets gemeen, namelijk dat ze iets willen delen wat ze moeilijk vinden om toe te geven.

Deze week spreken we met Didi (34). Het lijkt Didi soms heerlijk om weg te lopen van haar gezin.

“Soms trek ik het moederschap echt niet meer. Hoe doen andere moeders dat met twee kinderen? Mijn man werkt, maar thuis doet hij vrij weinig. Als hij thuiskomt, verwacht hij dat zijn eten klaarstaat, het huis schoon is en de kinderen op bed liggen. Hij ploft dan op de bank om televisie te kijken. En ik? Ik loop de hele tijd heen en weer. Ik doe de was, ruim alles van de dag op en probeer alvast dingen voor de volgende dag voor te bereiden.

Fulltime job

Het is niet zo dat ik niets doe. Ik werk 36 uur per week en doe daarnaast ook nog vrijwilligerswerk in het plaatselijke bejaardentehuis. De kinderen gaan drie dagen naar het kinderdagverblijf, en daarnaast gaan ze wekelijks een dag naar mijn schoonouders en een dag naar mijn ouders. Qua opvang is het dus goed geregeld, maar thuis loopt het gewoon niet.

Drukke draken

Ik hou van mijn kinderen, maar ze zijn best pittig. Ze zijn druk, luisteren matig en hebben veel energie. Omdat ze nooit lijken te stoppen, is het voor mij moeilijk om naast mijn drukke baan en zonder hulp even rust te pakken. Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst languit op de bank heb gelegen. Het lijkt me heerlijk, echt waar.

Slecht in mijn vel

Doordat ik zo druk en moe ben, zit ik de laatste tijd steeds slechter in mijn vel. Het gaat zelfs zo ver dat het mij soms heerlijk lijkt om gewoon weg te lopen van mijn gezin. Het enige wat ik wil, is rust. Geen werk, geen kinderen en geen man die toch niets doet. Ik merk dat ik er steeds vaker over nadenk en dat het idee steeds aantrekkelijker lijkt. Ik schaam me voor deze gedachten.

Gesprek voeren

Ik weet ook wel dat dit niet de oplossing is, en dat ik moet doorzetten. Aan mijn kinderen kan ik niets veranderen; ze zijn tenslotte gewoon kinderen. Aan mijn man hopelijk wel. Ik denk dat ik maar eens met hem moet gaan praten. Ik heb gewoon hulp nodig. Thuiskomen van werk en met een bord eten op de bank zitten? Dat zou ik ook wel willen. Hopelijk gaat hij wat meer doen, zodat ik minder de neiging heb om weg te lopen van mijn gezin.”

Ook Noortje heeft wat op te biechten. Zij heeft haar date niet verteld dat ze een kind heeft.

Opgebiecht… Het lukt me maar niet om tijdens mijn zwangerschap te stoppen met roken