Lisa van den Akker Persoonlijk 19 jan 2023, 06:36

Leestijd: 3 minuten

Nikkie: ‘Na twee miskramen ben ik doodsbang geworden voor seks’

Nikkie had zich op een hoop voorbereid nadat ze twee miskramen moest doorstaan. Ze rekende op rouw en verdriet, maar dit gevolg had de ze nooit verwacht. Na haar twee miskramen is ze namelijk bang geworden om seks te hebben.

“Iedereen die het heeft meegemaakt weet hoe heftig een miskraam is. Helaas ik ook. Kort na elkaar kreeg ik twee miskramen. Ik wist dat het een moeilijke periode zou worden, vol verdriet en angst. Het enige waar ik me niet op had voorbereid is hoe bang ik opeens zou zijn voor seks.

Angst en woede

De eerste miskraam voelde als een afwijking, een foutje van de biologie. Ondanks de verscheurende pijn die erbij kwam kijken, accepteerde ik het. Ik absorbeerde het verlies en werd zachter naar mijn lichaam dat zoveel had doorstaan. Maar de tweede keer? Mijn tweede miskraam maakte me bang voor mezelf en de intimiteit die het had veroorzaakt. Twee keer op rij een verlies heeft de vrouw die ik was gebroken.

Ik kan niet meer kijken naar de daad die me zoveel verdriet opleverde, zonder angst en woede. Hoe kan iets wat je doet uit liefde leiden tot zo’n kloof in m’n hart? Als ik er alleen al over nadenk om seks te hebben met mijn man huiver ik. Als hij avances maakt weer ik hem af. Ik durf het gewoon niet aan, bang dat het verdriet me zal overvallen.

Intimiteit

Ik voel ook de onzichtbare afstand tussen mijn man en mij. We weten beiden niet hoe we de eerste stap moeten zetten om die afstand te overbruggen. We zijn nu allebei andere mensen en de emoties spelen hoog op. Het lukt ons niet om terug te keren naar de intimiteit zoals voorheen. Na het verlies voelt dat als een gigantische berg.

We doen het wel, af en toe. Want seks met mijn man voelt als iets wat ons huwelijk nodig heeft. Maar toch kan ik me niet voorstellen dat het ooit weer hetzelfde wordt. Seks is nu een tweestrijd geworden ik wordt verteert door verschillende emoties tegelijk. Plezier en pijn, liefde en verdriet. De littekens op mijn lichaam zijn nog vers en ik kan het niet zien als hoe het daarvoor ooit was – licht, zorgeloos, welwillend om liefde te geven en ontvangen.

Vergeven

Na de miskramen voelt mijn lichaam als een vreemde die me heeft verraden. Het voelt zwaar met het gewicht van rouw en de spanning van wat nu tussen ons in staat. Ik weet dat ik mijn lichaam moet vergeven voor het tekortschieten. Maar nadat het me in de steek liet tijdens mijn zwangerschappen laat het mij nu weer in de steek. Het heeft mijn man en mij berooft van ons plezier dat me nog zo helder voor de geest staat.

Voor het verlies was seks gewoon seks. Nu is het zwaar en beladen geworden. Een herinnering aan het grote verlies. Een paar momenten genot, een kort samenzijn van twee lichamen, voor wat? Voor de fysieke pijn die mijn lichaam kapot maakte, terwijl ik op opgekruld op de bank lag te huilen? Voor de onzichtbare pijn die mijn gezelschap is geworden? Voor de zwarte wolk die boven m’n hoofd hangt?

Op sommige momenten zie ik de intimiteit even door het verlies heen schitteren. Seks is misschien niet de leuke, zorgeloze daad die het was. Ik hoop toch dat het weer een nieuwe betekenis kan krijgen. Misschien kan het staan voor de manier waarop onze liefde is veranderd met diepere lagen dan voorheen. Het draagt de herinnering van pijn en verdriet bij zich wat ons sterker maakt dan ooit.

En misschien, heel misschien, kan ik op een dag seks niet meer zien als een ding dat iets van me heeft afgenomen, maar zien wat het me gegeven heeft.”

Lees ook:

Anonieme vrouw: Dit ene appje betekende het einde van mijn huwelijk.