Wilma Groothuis Persoonlijk Gisteren, 10:17

Leestijd: 4 minuten

Monica (34): ‘Ik mis mijn oude leven zonder kinderen’

Monica houdt van haar kinderen, maar steeds vaker mist ze iets. De vrijheid, de spontaniteit, het gevoel dat alles nog mogelijk is. Haar dagen draaien om schema’s en verantwoordelijkheden, niet meer om haar eigen dromen. “Steeds vaker vraag ik me af hoe mijn leven eruit zou zien zonder kinderen.”

“Mijn man en ik hebben twee kinderen; een zoon van 6 en een dochter van 4 jaar. Het zijn hartstikke leuke kinderen, bijna altijd vrolijk en lekker bijdehand. Onze zoon doet het goed op school en onze dochter is net op school begonnen, maar heeft nu al genoeg vriendinnetjes om mee te spelen. Het kan dus eigenlijk niet beter, zou je zeggen. Toch voelt dat niet altijd zo.

Oude leven missen

Ik durf het bijna niet toe te geven, maar steeds vaker fantaseer ik erover hoe mijn leven eruit zou zien zonder kinderen. Laat ik vooropstellen dat ik gek op mijn kinderen ben, ik had ze niet willen missen en ik ben trots dat ik hun moeder mag zijn. Maar ik mis mijn oude leventje, van voor ik moeder werd, steeds vaker. De vrijheid, het spontaan iets leuks doen en het gevoel dat de hele wereld voor je open ligt.

Voordat ik moeder werd, was ik vaak op pad. Weekendjes weg, lange reizen maken, leuke uitjes met vriendinnen, spontaan uiteten: daar genoot ik enorm van. Ik hield van avontuur en het niet altijd weten wat je te wachten staat. Gewoon je tas of koffer inpakken en gaan. Nu bestaat mijn leven uit broodtrommels vullen, de gezinsplanning bijhouden en structuur en orde creeëren.

Kinderen op de basisschool

Sinds allebei de kinderen op de basisschool zitten, is dit gevoel op komen zetten. Terwijl ik van tevoren juist dacht dat ik dan meer vrije tijd zou hebben, valt dit in de praktijk tegen. Nadat ik de kinderen naar school heb gebracht, ga ik zelf werken. Ik werk nu 28 uur, verdeeld over vier dagen, zodat ik ‘s middags weer thuis ben als de kinderen uit school komen. Dat vind ik niet erg, want ik houd van mijn werk.

Die andere dag staat eigenlijk volledig in het teken van het huishouden. Met twee kinderen heb je altijd een volle wasmand en is er altijd iets om schoon te maken. Die dag is ook zo voorbij en dan ben ik al blij als ik even een theetje op de bank heb kunnen drinken. Waar ik vroeger de ene hobby na de andere probeerde, heb ik er nu voor mijn gevoel gewoon geen tijd voor.

Overprikkeld

Je zou denken: dan ga je toch in de avond of het weekend wat leuks doen? Nou, onze zoon gaat twee keer per week na schooltijd naar het voetbal, dat zijn al twee avonden die daar volledig door in het teken staat. Die andere dagen is het beter om hem lekker thuis te houden. Als we te vaak ‘s avonds nog wat hebben, merk ik dat mijn kinderen, en dan met name mijn zoon, daar wat overprikkeld door raken.

In het weekend doen we natuurlijk weleens wat leuks. Zo gaan we soms naar de dierentuin, een grote speeltuin of in de zomer naar een pretpark. Maar eerlijk? Dat vind ik niks aan. Natuurlijk vind ik het leuk om de blije gezichtjes van mijn kinderen te zien, daar doe je het ook voor, maar mijn ideeën voor een leuk en spannend weekend zijn dit niet per se.

De oude ik

Ik mis niet alleen mijn oude leven zonder kinderen, maar ook de oude ik. Soms voelt het alsof ik alleen moeder ben en niet meer de Monica die ik daarvoor was. De Monica die op avontuur ging, met volle teugen van het leven genoot en waarvoor niks te gek was. Het is gewoon zo’n contrast met wat ik nu doe: alleen maar in de weer met en voor de kinderen.

Ik durf dit niet tegen andere mensen te zeggen, omdat ik weet hoe het overkomt. Er zijn zat mensen die niet zomaar een kindje kunnen krijgen, die zullen denken: wees blij dat je kinderen hebt. En dat ben ik ook, eerlijk waar. Maar dat betekent niet dat alles alleen maar een roze wolk is. Ik denk eigenlijk dat er meer ouders zijn die zich hierin herkennen, maar het blijft toch een taboe om het hardop uit te spreken.”

Femke (33) heeft spijt dat ze stopte met werken vanwege de kinderen: ‘Ik vind het leven maar saai’