Laurien Bleeker Persoonlijk 7 dec 2022, 12:54

Leestijd: 3 minuten

Greet (34) heeft geen contact met haar moeder: ‘Het doet pijn als ik kleinkinderen met hun oma zie lopen’

Sinds Greet zelf kinderen heeft is het gemis naar haar eigen moeder groot. Op jonge leeftijd verbrak zij het contact met haar moeder en dat doet haar nu steeds meer pijn. Vooral als ze een andere oma met haar kleinkinderen ziet lopen: “Mijn kinderen verdienen ook een oma.”

Greet (34): “Als kind had ik een goede band met mijn moeder. Ze was er altijd voor me en ik wist dat ik altijd met alles bij haar terecht kon. Toch gingen we als gezin ook moeilijkere periodes door, maar net als elk ander gezin eigenlijk. Zo overleed haar moeder, mijn grootmoeder, en dat heeft haar veel pijn gedaan. Ik was toen een jaar of veertien en zat middenin mijn puberfase. Makkelijk was ik toen niet en mijn ouders hebben dus best wat te stellen gehad met me.

Het lijkt wel alsof er toen iets veranderd is aan onze band. Misschien kwam het doordat mijn moeder een flinke barst had opgelopen door de dood van mijn oma. Of omdat ik een echte puber was die omging met de verkeerde mensen en terecht kwam in nare situaties. Of een mix van dat. In ieder geval werd het er niet gezelliger op in huis. Al op jonge leeftijd, ik was net zeventien, heb ik mijn spullen gepakt en ben ik bij mijn toenmalige vriendje en zijn ouders ingetrokken. Het contact met mijn ouders was minimaal.

Mijn moeder kent haar eigen kleinkinderen niet

Daarna overleed mijn vader plotseling en ging het met mij bergafwaarts. Ik zag mijn moeder niet meer, ik legde de schuld van alles bij haar en was vooral met mezelf bezig. Achteraf niet oké natuurlijk en uiteindelijk was niemand ergens schuldig aan. Het kwam gewoon doordat nare situaties elkaar opvolgden en ik geen hulp zocht of kreeg.

In ieder geval is het contact nooit meer hersteld. Ook niet nu ik zelf kinderen heb. Mijn moeder en ik spreken elkaar niet meer en zien elkaar niet meer. Ze heeft geen geboortekaartjes gehad en kent haar eigen kleinkinderen niet. Ik ben met mijn huidige man (de vader van mijn kinderen) in zijn woonplaats gaan wonen, dus we komen elkaar ook niet zomaar tegen.

Steeds vaker

Toch begint dit wel steeds meer te knagen. Mijn kinderen zijn nu nog jong, vier en twee, en ik heb ze nooit iets verteld over hun oma. Ze hebben gelukkig wel een goede band met hun opa en oma, mijn schoonouders. Waar ik overigens ook een goede band mee heb. Ik praat niet graag over mijn moeder, maar toch mis ik haar.

Mijn man merkt het ook steeds vaker. Zo doet het bijvoorbeeld pijn als ik kleinkinderen met hun oma zie lopen. En daar kan ik dan even verdrietig om zijn. En nu de feestdagen er weer aankomen denk ik ook steeds vaker aan haar. Ik zou haar zo graag uitnodigen voor het kerstdiner… Mijn man vraagt me ook wel eens waarom ik geen contact zoek. Maar op de een of andere manier is de drempel zo hoog.

De kinderen verdienen hun oma

Op dit moment ben ik zelf wekelijks in gesprek met iemand om inzichten te krijgen en mijn verleden te verwerken. Met haar heb ik mijn situatie natuurlijk ook besproken en we gaan een plan maken om toch weer langzaam het contact terug te brengen. Hoe eng ik het ook vind. Ik ben denk ik vooral bang dat ze me afwijst of boos op me is. Maar als het tussen mij en mijn moeder nog steeds niet goed zit, dan moet ik het doen voor mijn kinderen, want die verdienen hun oma.”

Xandra: ‘We hebben dit jaar geen geld voor kerstcadeautjes’