Sofie Obbens
Sofie Obbens Persoonlijk 28 jan 2025
Leestijd: 3 minuten

Karin en haar kinderen liggen met griep in bed: ‘Als moeder met een werkende man kun je niet ziek zijn’

Het moederschap kent geen pauzeknop, zelfs niet als je hondsziek bent. Karin heeft een peuter en een kleuter en alledrie liggen zij met griep in bed. Haar man werkt fulltime, waardoor de zorg voor de kinderen en haarzelf in de laatste plaats, op haar neerkomt. “Ik voel me ontredderd.”

“Het begon vorige week bij mijn jongste, Finn van drie. Hij kwam ‘s nachts naar ons bed met gloeiende wangetjes en een droge hoest. Voor ik het wist, lag hij tussen mijn man en mij in, flink te hoesten. Twee dagen later stond mijn dochter Esmee van vier ‘s nachts met koorts aan ons bed.

Slap

Het was wachten totdat ik geveld zou worden door de griep, aangezien de kinderen onbedoelde flink in mijn gezicht hadden gehoest. Diezelfde week sloeg ook bij mij de koorts in als een bom. Mijn hoofd bonkte, mijn spieren pijn en ik voelde me zo slap dat ik nauwelijks uit bed kon komen. Maar de kinderen hadden me nodig. Mijn man Mark had een drukke werkweek en kon “het niet maken” om thuis te blijven.

Dus daar lag ik met twee zielige, snotterende kinderen onder een deken op de bank. Het had ook wel iets knus. Maar het huis veranderde langzaam in een chaos. De was stapelde zich op, het aanrecht stond vol met vieze borden en overal lagen dekens en kussens op de grond. Ik had geen energie om het op te ruimen.

Eenzaam

Waarom kan Mark niet gewoon een dag vrij nemen?, dacht ik boos. Maar zijn antwoord was: “Ik heb belangrijke vergaderingen en iemand moet de rekeningen betalen.” Op dat moment voelde ik me niet alleen ziek, maar ook nog heel boos en eenzaam.

Ik wilde schreeuwen dat ik niet meer kon, dat ik ook een pauze nodig had. Maar ik had geen energie om ruzie te maken. In plaats daarvan liet ik het over me heen komen. Terwijl Mark na het avondeten uitgeput op de bank plofte en ik nog steeds heen en weer slenterde tussen hoestende kinderen, besefte ik: dit is gewoon hoe het is, ik maak er het beste van.

Soep

Op dag drie van de griep was ik helemaal op. Mijn koorts was nog hoog en mijn energie nul. Ik belde mijn moeder. “Mam, ik heb je hulp nodig,” snikte ik. Binnen een uur stond ze voor de deur met een pan kippensoep. Precies waar we zin in hadden Ze ruimde de keuken op, deed de was en gaf me even ademruimte door de zorg van de kinderen over te nemen.

Toen realiseerde ik me dat ik meer hulp moest durven vragen. Aan Mark en aan mijn omgeving. Maar het bleef ook aan me knagen: waarom is het als moeder zo moeilijk om ziek te zijn? Alsof ziek zijn een luxe is die alleen vaders of werkenden zich kunnen veroorloven.

Scheve verdeling

Ik weet nu beter dan ooit dat ik niet alles alleen hoef te dragen en moet durven om aan de bel te trekken. Maar ook dat er nog steeds een scheve verdeling is in veel gezinnen. Het wordt als vanzelfsprekend beschouwd dat moeders alles blijven regelen, zelfs als ze er zelf bijna bij neervallen.

Het is oké om hulp te vragen. Zelfs superhelden hebben een rechterhand nodig. Maar eerlijk? Het zou fijn zijn als vaders die rol als vanzelfsprekend op zich zouden nemen.”

Weer griep, hoe houd ik het vol met twee kinderen?

Foutje gezien? Mail ons. Wij zijn je dankbaar.

Iedere zaterdag het beste van Famme in je mailbox

Een goed begin van je weekend met de mooiste verhalen van Famme