Wilma Groothuis Persoonlijk Gisteren, 11:04

Leestijd: 6 minuten

De moeder van Hanneke (30) bemoeit zich met haar opvoeding: ‘Ik word er gek van’

Als kersverse moeder kan je af en toe best een goed advies gebruiken. Zeker van je ouders, die jou toch goed hebben weten op te voeden (in de meeste gevallen dan). Maar er is een verschil tussen betrokken zijn en je ermee bemoeien. Dat laatste ervaart Hanneke van haar moeder, die zich teveel bemoeit met de opvoeding. “Het is allemaal goedbedoeld, maar we willen onze eigen weg vinden in het ouderschap.”

“Mijn man en ik hebben een dochter van vijf maanden. Ze doet het hartstikke goed; ze lacht veel, speelt lekker in de box en brabbelt erop los. Natuurlijk zijn er ook uitdagingen, zoals tandjes die doorkomen, last van de darmpjes en het soms gewoon niet willen slapen. Maar over het algemeen gaat het hartstikke goed, is ze gezond en we zijn hartstikke gelukkig met haar.

Betrokken ouders

Mijn ouders zijn helemaal gek op onze dochter. Het is hun eerste kleinkind en ze zijn heel erg betrokken. Ze zien haar wekelijks, omdat ze een vaste oppasdag in de week hebben, maar het liefste zien ze haar daarnaast nog een keer. Ze krijgen er geen genoeg van. Dat vind ik heel leuk, ik gun ze die tijd ook met hun kleindochter. Het blijft mooi om je ouders met jouw kindje te zien.

Aan het begin had ik ook veel aan mijn ouders. Toen mijn man na twee weken weer ging werken, kwam mijn moeder elke week een hele dag om te helpen. Ze is er dus vanaf het begin vaak bij geweest en zeker toen kon ik haar advies vaak gebruiken. Je weet toch niet altijd goed wat je doet, alles is nog nieuw en je bent ook gewoon nog onzeker als kersverse moeder.

Advies geven

Op een gegeven moment raak je zelf steeds meer vertrouwd met je rol als moeder en je kent je eigen kindje natuurlijk het beste. Na ongeveer twee maanden was ik een stuk zelfverzekerder en merkte ik dat mijn moeder nog steeds vaak haar advies tussendoor erin gooide. Uiteraard lief bedoeld, maar niet altijd nodig. Nog steeds appt of bellt ze om de haverklap met een advies of vraag over onze dochter.

Onze dochter spuugt bijvoorbeeld veel en na veel gedoe met de borstvoeding, zijn we net overgestapt op volledige flesvoeding. We mixen daarin de gewone flesvoeding en de anti reflux voeding door elkaar. Mijn moeder belt dan op een gegeven moment op en zegt dat ze had gelezen dat baby’s hier weer juist darmpkrampjes door krijgen, dus dat we dat beter niet kunnen doen. Terwijl wij denken: eerst even aankijken hoe het gaat en als het niet gaat, kijken we dan wel weer wat we doen.

Appen en bellen

Zo heeft mijn moeder wel vaker een goedbedoeld, ongevraagd advies. Dan appt of belt ze me en zegt dan dat ze heeft gehoord van een collega dat haar zoontje zo vaak huilt omdat hij koemelkallergie heeft. Misschien dat wij onze dochter daar ook op moeten laten testen? Terwijl ze helemaal niet extreem vaak huilt, maar af en toe even een goeie krijsbui heeft. Dat hoort er gewoon bij.

Zo heeft ze over bijna alles wel een advies: wat je het beste kan doen als tandjes doorkomen, wat je kan doen tegen harde ontlasting, goede kenmerken van een opvang waar we op moeten letten, welke hapjes het beste zijn om mee te beginnen en wat je moet doen als onze dochter verkouden is. Als mijn telefoon gaat en ik zie dat zij belt, dan kijken mijn man en ik elkaar alweer aan, van: daar gaan we weer.

Eigen gevoel volgen

Nogmaals: het is allemaal goedbedoeld, maar we willen graag onze eigen weg vinden in het ouderschap. We willen zelf ontdekken en ervaren wat goed werkt bij onze dochter en ons eigen gevoel volgen. Ik geloof namelijk dat dat altijd het beste werkt. Wij kennen onze dochter het beste, wij kennen haar huiltjes en weten vaak wel wat ze nodig heeft. Natuurlijk weten we ook niet alles, maar dat komt wel.

Toch vind ik het lastig om tegen mijn moeder te zeggen dat ze zich teveel bemoeit met onze opvoeding. Ze bedoelt het allemaal goed en het komt uit een goed hart. Ik wil haar niet kwetsen. Maar ik merk dat ik er steeds geïrriteerder door word en hetzelfde geldt voor mijn man. Ook als mijn ouders bij ons zijn of wij daar, dan komt ze vaak met een advies of iets wat haar opvalt aan onze dochter waar we volgens haar iets mee moeten.

Geïrriteerder reageren

Ik heb heus weleens luchtig laten vallen dat we haar adviezen fijn vinden, maar we het ook graag zelf willen ontdekken allemaal. Daar reageert ze dan wel positief op, maar na een paar dagen krijgen we dan toch weer een telefoontje. Ik merk nu ook dat ik steeds geïrriteerder op mijn moeder reageer en kortaf antwoord, waar ik dan later weer spijt van heb.

Ik denk dat ik toch het gesprek maar een keer aan moet gaan. Als ik dat niet doe, gaat er ook niks veranderen en dan wordt het er niet gezelliger op. En dat zou heel erg zonde zijn, want ik ben verder wel heel close met mijn ouders. Volgende keer dat ik haar zie ga ik haar vriendelijk doch duidelijk vertellen dat ze zich teveel bemoeit met onze opvoeding. Ik hoop alleen dat ik haar niet kwets.”

‘Je kind mag niet bij je in bed’ en nog meer opmerkingen van de moedermaffia