Redactie Gezondheid 6 sep 2021, 20:43

Leestijd: 3 minuten

Mijn vriend gaat over een paar maanden dood en mijn dochter weet nog van niets!

Mijn vriend kampte al een paar jaar met maagklachten. Het begon ermee dat hij regelmatig pijn had. Vaak ‘s avonds, maar lang niet elke dag. We dachten dat het met stress te maken had. Hij had toen een drukke baan en hij kreeg ook voor het eerst in zijn leven verantwoordelijkheid over een afdeling met tien mensen. Inmiddels weten we dat hij over niet al te lange tijd dood zal zijn.

Over een paar maanden zal hij er niet meer zijn

Hij is iemand met veel verantwoordelijkheidsgevoel, dus het was niet zo gek dat hij vaak gespannen thuiskwam en de volgende dag weer gestrest naar zijn werk ging. Maagtabletten hielpen niets.

Naar de dokter

Op een gegeven moment ging hij naar de dokter omdat de pijn steeds vaker terugkwam en ook door de dag heen bleef aanhouden. De dokter stuurde ons door naar het ziekenhuis voor foto’s en een scan. Dat was het eerste van een hele reeks onderzoeken.

Eind vorig jaar werd duidelijk dat hij een zeldzame tumor in zijn maagstreek heeft en dat die al zodanig was uitgezaaid dat er geen kans op overleven meer is. Hij heeft bestralingen gehad en chemo, allemaal bedoeld om zijn leven nog wat te rekken.

Wennen

Wij hebben een dochtertje van 6 jaar. Een vrolijk en zonnig, maar ook heel gevoelig meisje. Zij weet nog van niets. In het begin vertelden we niets omdat we eerst zelf de tijd wilden nemen om aan het idee te wennen.

Er kwam in die periode zo ontzettend veel op ons af dat we het simpelweg niet aan konden om het tegen haar te vertellen en haar verdrietig te zien. Hoe zouden we ook nog met haar verdriet om moeten gaan?

Te lang

Onze vrienden en ouders begrepen het eerst wel, ook omdat we beloofden dat we het tegen haar zouden vertellen zodra mijn vriend zichtbaar ziek zou zijn. Maar dat duurde heel lang: aan de buitenkant kon je eigenlijk amper iets aan hem zien.

Op een gegeven moment vonden mensen om ons heen het te lang duren. ‘Weet ze het nu al?’ vroegen ze elke keer als ze ons zagen. En als we dan zeiden dat we het nog niet hadden verteld, zag je ze bijna hardop zuchten.

Besparen

Iedereen benadrukte hoe belangrijk het voor haar was om er ook naartoe te kunnen groeien, maar wij konden er op een gegeven moment alleen nog maar aan denken hoeveel verdriet ze zou hebben. Konden we haar dat niet zo lang mogelijk besparen?

Het vooruitzicht is dat mijn vriend over een paar maanden zal sterven. Maar desondanks – en ondanks zijn behandelingen – heeft hij er heel lange tijd best fit uitgezien. Dus voor onze dochter is hij nog steeds dezelfde vader als die hij daarvoor was. Ze heeft er geen idee van dat hij straks dood zal zijn.

Onbezorgde uren

Ik zie aan hem dat hij daar juist enorm van geniet: samen zijn met haar en het niet over zijn ziekte te hoeven hebben, gewoon kunnen zijn wie hij altijd was. Ik gun het hen allebei om onbezorgde, mooie uren met elkaar door te brengen.

Maar ik merk de laatste weken ook dat de behandelingen nu echt hun tol beginnen te eisen. Hij is sneller moe, zijn gezicht begint er wat meer ingevallen uit te zien.

Sloffende man

Pas was hij een rondje gaan lopen en zag ik hem uit de verte aankomen toen ik even voor ons huis stond. Hij liep duidelijk langzamer dan ik gewend ben. En toen realiseerde ik me: over een paar weken zie ik een grauwe, sloffende man lopen, hij gaat nu echt zichtbaar achteruit en zijn dood zal niet lang meer op zich laten wachten.

Het was net alsof het toen pas echt tot me doordrong. Over een paar maanden is hij er niet meer. En op dat moment werd het me in een klap duidelijk: we móeten het onze dochter nu echt vertellen. Ik zie er alleen tegenop als een berg. Ze zal het niet begrijpen waarom hij dood gaat en ze zal enorm verdrietig zijn. Ik had haar zo graag willen beschermen voor dit soort onheil.”

https://www.famme.nl/column-rick-de-zon-schijnt/