Valéry de Voijs Persoonlijk 6 dec 2024, 11:04

Leestijd: 3 minuten

Mieke (37) verbreekt vriendschap met beste vriendin: ‘Onze kinderen mogen elkaar niet’ 

Stel je voor: je hebt al veertien jaar dezelfde beste vriendin. Jullie hebben samen lief en leef gedeeld en stonden altijd voor elkaar klaar. Maar dan komt er ineens een moment waarop je besluit deze vriendschap te verbreken. Het overkomt Mieke (37) en haar beste vriendin. De twee besties zien elkaar helaas niet meer. De reden? Hun kinderen kunnen niet met elkaar overweg.

“Het leek allemaal zo perfect. We waren allebei tegelijk zwanger en toen onze zoontjes vlak na elkaar werden geboren, leek het alsof the universe het zo gepland had. We deelden alles: de vreugde van het eerste lachje, de slapeloze nachten, de eerste stapjes en de eindeloze hoeveelheden babyfoto’s. Het was alsof we elkaar echt begrepen, omdat we exact in dezelfde fase van ons leven zaten.

We groeiden uit elkaar

Maar het ging niet lang goed. Al snel begon ik te merken dat iets aan onze vriendschap was veranderd. Mijn zoontje was een ontzettend vrolijk kind – altijd aan het lachen, altijd in de weer, altijd vol energie. Haar zoontje daarentegen was een huilbaby. Die eerste maanden waren heel zwaar voor haar. Ze had veel minder slaap, was vaak gestrest, en hoewel ik het heel goed begreep, merkte ik al dat er langzaam een afstand tussen ons begon te groeien. Ik dacht dat het normaal was. Iedere moeder heeft het zwaar in de eerste maanden, toch?

Toen onze zoontjes wat ouder werden, begonnen de eerste signalen van wrijving zichtbaar te worden. Waar de één zich altijd goed in zijn vel voelde, was de ander vaak prikkelbaar. In het begin was het nog niet zo erg, maar naarmate ze ouder werden, kwamen er steeds vaker kleine conflicten tussen de twee.

De ruzies werden heftiger

Mijn zoontje wilde altijd spelen, maar haar zoontje was vaak boos of trok zich terug. Eerst dachten we allebei dat het wel goed zou komen. Kinderen kunnen nu eenmaal niet altijd met elkaar overweg. Het is een fase, zei ik tegen mezelf. Het is normaal dat ze af en toe ruzie maken. Maar de ruzies werden steeds heftiger.

Op een dag zaten we samen in de speeltuin en zag ik hoe mijn zoontje haar kind probeerde te helpen, maar het liep uit op een enorme ruzie. Mijn zoontje trok zich terug, verdrietig, en haar zoontje werd steeds bozer. Ik merkte dat mijn geduld opraakte. Dit was niet meer zomaar een fase, dit was iets waar we niet omheen konden.

Het einde van onze vriendschap

Toen de kinderen naar school gingen, werd het alleen maar erger. Elke keer als ze elkaar zagen, leek er wel een ruzie te ontstaan. Op het schoolplein, in de klas, zelfs tijdens de pauzes. Hun leerkracht nodigde ons dan ook uit voor een gesprek. Ze maakte duidelijk dat de vechtpartijen echt problematisch werden en vroeg of we als moeders samen konden zitten om de situatie te bespreken.

Dat gesprek was het moment waarop ik voor het eerst echt voelde dat de vriendschap niet meer te redden was. Mijn vriendin begon meteen met het wijzen van de vinger naar mijn zoontje. ‘Hij doet dit altijd’, ‘Hij is degene die provoceert’, ‘Jouw zoon heeft het altijd moeilijk met onze jongen’.

Groot gemis

Ik was verbaasd, maar ook teleurgesteld. Mijn zoontje was inderdaad niet perfect – wie is dat? – maar hij was geen boosdoener. En haar reactie voelde alsof ze mijn kind de schuld gaf voor iets waar ze zelf ook verantwoordelijk voor was. Dit was geen vriendschap meer.

Na het gesprek op school hebben we elkaar nooit meer gesproken. Als we elkaar tegenkomen, doen we allebei net alsof we elkaar niet meer kennen. Het is super ongemakkelijk en ook pijnlijk. Natuurlijk mis ik haar, maar het geluk en welzijn van mijn zoon gaat voor.”

Kun jij ook weleens een break gebruiken van jouw beste vriendin? Lees dan ons artikel, waarin we tips geven hoe je een pauze van een vriendin inlast, zonder de gehele vriendschap te verbreken.

Dit is waarom jij vriendschap met andere moeders wilt hebben