Valéry de Voijs Persoonlijk 9 feb 2023, 14:05

Leestijd: 3 minuten

Mieke (38): ‘Door dit trucje van de kinderpsycholoog is mijn kind nooit meer bang’

Mieke (38) klopt een half jaar geleden hopeloos aan bij de kinderpsycholoog. Haar dochter Isabelle (6) was namelijk zo bang, dat het bijna onmogelijk werd om nog normaal te functioneren. “Als buitenstaander kun je de impact van een angststoornis niet voorstellen”, laat ze aan Famme weten.

“Het gekke is, dat er helemaal geen aanleiding is voor de angststoornis van mijn dochter. Als baby was ze erg open sociaal. Ook als peuter maakte ze gemakkelijk contact met vreemden. Ze stal altijd de show en maakte met haar grote blauwe ogen en blonde piekharen altijd iedereen aan het lachen.

Een sociale baby

Vanaf het moment dat ze naar de basisschool ging, is dat langzaam veranderd. Haar vader en ik dachten dat het een kwestie van wennen was en gaven het even de tijd. We checkten toentertijd regelmatig bij haar leerkracht naar haar gedrag in de klas. ‘Isabelle is een heel vrolijk, normaal functionerende leerling’, werd ons verteld.

Toch leek ze ’s nachts helemaal niet ‘normaal te functioneren’. Ze werd huilend wakker en vertelde buitenadem over haar nachtmerries. Ook wanneer ze tussen mij en haar vader sliep, had ze last van enge dromen. Na een tijdje werd het steeds erger en kreeg ze met een beetje geluk twee uurtjes slaap per nacht. Ze moest na school middagdutjes doen, om toch enigszins wat energie te krijgen.

Constant aanwezige angst

Wat ’s nachts begon met nachtmerries, groeide uit tot een constant aanwezige angst. Op het hoogtepunt van haar ‘angstige periode’ durfde ze haar bed niet uit, omdat ze bang was dat ze haar nek zou breken. Ook stond ze eerst een kwartier boven aan de trap te huilen, omdat ze bang was dat ze van de trap zou vallen.

Daarnaast moesten we de open haard dicht maken, omdat ze bang was dat inbrekers of aliens door de schoorsteen naar binnen konden komen. Tijdens het avondeten moesten we alles in hele kleine stukjes snijden, omdat ze bang was dat ze zou stikken. Ze is een keer hysterisch geworden, toen ik haar in bad wilde doen. Een douche was prima, maar het bad was te eng. Ze dacht namelijk dat ze zou verdrinken.

Een half jaar geleden hebben we de knoop door gehakt. Dit kon niet langer zo. Niet alleen Isabelle leed er onder, ook ik was aan het eind van mijn Latijn. Ik probeerde namelijk altijd geduldig en empatisch te reageren, maar als je kind de auto niet in durft te stappen en je vervolgens een half uur moet lopen met een volle boodschappentas, raakt je geduld snel op.

Nooit meer bang

Aan het begin was ik eerlijk gezegd pessimistisch over de kinderpsycholoog. Ik zag geen verschil in het gedrag van Isabelle. Ze was nog steeds om alles bang, en er leek geen vooruitgang in haar slaappatroon. Tot zo’n drie maanden geleden. Door één slim trucje is mijn dochter nooit meer bang geweest. De kinderpsycholoog had namelijk in de gaten dat mijn kind een rijke fantasie had: een fantasie die mijn dochter bang maakte.

Deze fantasie hoefde echter niet iets negatiefs te betekenen. De kinderpsycholoog had mijn dochters’ grootste valkuil op een slimme manier ingezet. Net zoals Isabelle aan monsters en aliens kon denken, kon ze natuurlijk ook aan goede dingen denken. Samen met de psycholoog creëerde ze een denkbeeldige vriendin. Deze vriendin had een grote rugzak, waar ze alle nachtmerries en angsten in kon vangen. Telkens wanneer mijn dochter bang werd, moest ze haar ogen sluiten, een versje hardop uitspreken en voorstellen dat deze vriendin bij haar was.

Het trucje leek heel simpel, maar werkte heel goed. Tegenwoordig slaapt mijn dochter goed, gaat ze met plezier naar school en gaat ze zelfs in bad. De laatste paar weken heeft ze veel energie, en moet ik juist aan mijn eigen angsten werken wanneer ze met volle snelheid van de skatebaan gaat. Ook al heb ik de denkbeeldige vriendin nooit mogen ontmoeten, ben ik haar nu al eeuwig dankbaar. Ik heb namelijk mijn dochter weer terug.”

Tessa (39): ‘Sinds ik kinderen heb ben ik non-stop depressief’