Janneke Juffermans Mind 25 jul 2021, 10:45

Leestijd: 5 minuten

Marianne: ‘Ik kreeg een hekel aan mijn beste vriendin’

“We waren al jaren onafscheidelijk, mijn beste vriendin en ik. Andere vriendinnen staken er soms een beetje de draak mee, maar ze accepteerden het wel. We hadden bij elkaar in de klas gezeten op de middelbare school en ook daarna spraken we elkaar meerdere keren per week. We bespraken alles met elkaar.

Het ging uit met mijn beste vriendin

Toen we een jaar of vijf geleden trouwden en kinderen kregen, zagen we elkaar wat minder, maar we hielden elkaar voortdurend van alles op de hoogte. Wat er gebeurde op ons werk, hoe het ging met de kinderen, hoe het ging in onze relatie, hoe we ons voelden – echt alles.

Spraakberichten

We appten veel, maar we stuurden elkaar ook spraakberichten. Zij was nogal breedsprakig, ik niet zo, dus haar spraakberichten duurden soms wel een half uur. Dan kletste ze onafgebroken over wat haar bezighield.

Ik vond het altijd heerlijk om die berichten te luisteren als ik met saaie, huishoudelijke klusjes bezig was. In mijn berichten reageerde ik daar weer op en daarna vertelde ik ook altijd kort over mezelf. Maar ik had nooit veel te vertellen, want zoveel spannends gebeurde er niet in mijn leven. Bij haar was veel meer aan de hand: er was altijd wel iets met haar kinderen, een akkefietje met een collega of een conflict met haar man.

Afgesloten

Een paar jaar geleden kreeg ze het lastig. Haar tweede kindje werd geboren en daarna kreeg ze een postnatale depressie. Ze sloot zich in die periode helemaal af voor haar omgeving, aanvankelijk wist ik zelfs niet wat er nu aan de hand was.

Zodra ik het had gehoord, begreep ik wel waarom ze geen contact meer legde. En ik probeerde me ook niet op te dringen. Ik had me voorgenomen rustig af te wachten.

Gepikeerd

Maar ik miste haar wel. Op een dag klaagde ik hierover tegen mijn man, en toen zei hij ineens: ‘Is het je weleens opgevallen dat jij altijd meer je best doet voor deze vriendschap dan zij?’ Ik reageerde gepikeerd, want hoe kon hij dat nu zeggen?

Maar na een paar maanden begon het bij mij te dagen dat het wel een beetje klopte. Altijd was ik degene die het initiatief nam om af te spreken, en altijd moesten we ons plooien naar haar agenda. En ja, zij vertelde enorm lange verhalen tegen mij, maar reageerde ze ook op míjn verhalen?

Burn-out

Ik wilde er geen punt van maken, dit was niet het moment hiervoor. Ik probeerde op allerlei manieren het contact in stand te houden, ook al was zij ‘ondergedoken’: ik stuurde kaartjes en appjes en ging af en toe langs met iets lekkers.

Toen zij op een gegeven moment weer opkrabbelde, begon het met mij net slechter te gaan. Ik had een burn-out vanwege problemen op mijn werk en kwam thuis te zitten. Ze stuurde me een appje, maar daarna hoorde ik weken niets van haar.

Middenin

Toen ik na een paar weken merkte dat ik juist wél behoefte had aan contact, stuurde ik haar een berichtje dat ik graag wilde praten. Ik wilde mijn verhaal kwijt en ik wilde praten over dingen waar ik tegenaan gelopen was.

Ze kwam langs en we praatten twee uur lang. Maar daarvan ging het eerste kwartier over mij, en de rest van de tijd praatten we vooral over haar en over hoe zwaar zij het had gehad. Natuurlijk wilde ik dat horen, maar ik wilde óók praten over mezelf. Ik zat er middenin.

Ik deed het met mijn beste vriend en nu is onze vriendschap voorbij (famme.nl)

Aanpassen

Het leek wel alsof ze dat compleet negeerde. Ze sneed soms onderwerpen aan die over koetjes en kalfjes gingen, maar waar ik in die fase van mijn leven totaal geen ruimte voor had in mijn hoofd. En toch luisterde ik maar en zat ik braaf te knikken.

Pas later in mijn burn-out leerde ik om beter voor mezelf op te komen. Had ik dat maar eerder geleerd, want ik kwam er steeds meer achter dat ik me op allerlei momenten in mijn leven steeds aanpaste aan anderen, óók in deze vriendschap.

Irriteren

Toen ik weer opgekrabbeld was uit mijn burn-out, merkte ik dat ik veel kritischer naar haar keek dan voorheen. Ik zag haar niet langer als mijn beste vriendin met wie ik alles wilde delen, maar ik begon me aan haar te irriteren.

Elke keer als er weer een spraakbericht van haar kwam, merkte ik dat het me meer tegen begon te staan. Eerst dacht ik dat het wel over zou gaan, dat ik door die burn-out overgevoelig was geworden hiervoor, maar na een paar maanden realiseerde ik me dat onze relatie echt veranderd was.

Verbroken

Ik heb geprobeerd er met haar over te praten, maar zij vond dat ik niet zo overdreven moest doen. Het had gewoon even tijd nodig voordat we weer zo close zouden zijn als eerst. Maar ik wist: dat gaat niet meer gebeuren. Ik had echt een afkeer van haar gekregen en ik irriteerde me inmiddels aan alles wat ze deed en zei. Het was mijn beste vriendin, maar daar was niets meer van over.

Op een dag heb ik de vriendschap daarom verbroken. Heel resoluut, want ik wist dat ik echt niet verder kon zo. Zij was gekwetst, zei ze. En misschien was dat echt zo, maar eenzaam is ze er in elk geval niet door geworden. De week erna zag ik alweer vrolijke selfies op Insta met een andere vriendin. Dat is nu ineens haar beste vriendin, blijkbaar.

Ik doe alsof het me niet uitmaakt, maar dat is natuurlijk niet waar. Een vriendschap uitmaken is net zo moeilijk als een liefdesrelatie uitmaken. Dat doet gewoon pijn.”

5 x waarom iedere vrouw een vriendschap met een man kan gebruiken (famme.nl)

Waarom oude vriendschappen van onschatbare waarde zijn (famme.nl)