Redactie Mind 29 jun 2021, 14:42

Leestijd: 4 minuten

Marianne: ‘Ik ben verslaafd aan het bellen naar mediums’

Uit enorme behoefte aan houvast begon Marianne met bellen naar mediums. Dat liep uit de hand en ze raakte eraan verslaafd. “Ik was op zoek naar geruststelling.”

Zeg mij, hoe ziet mijn toekomst eruit?

Het begon in een periode die heel turbulent was in mijn leven. Mijn huwelijk strandde, ik raakte mijn baan kwijt en ik was op zoek naar een nieuw huis, maar had weinig geld. Mijn ex-man-to-be had bovendien een alcoholverslaving, ik maakte me zorgen om de kinderen en ik schaamde me voor hoe het bij ons thuis ging.

De ruzies, de rommel, de chaos in ons huis in de aanloop naar de scheiding. De zorgen om hoe alles moest, ook met de kinderen. Niets liep zoals ik het wilde en ik had het gevoel dat hoewel ik van alles deed om de situatie beter te maken, ik nergens grip op had.

Radeloos

Ik zocht houvast. Zou mijn leven weer in beter vaarwater komen? Zou ik weer liefde vinden? Wat ging er om in die ene persoon die me zo kwetste? Zouden mijn kinderen en ik een huis vinden? En hoe zou het financieel verder gaan? Zoveel vragen en onzekerheid. De schaamte maakte dat ik het moeilijk vond mijn zorgen met anderen te delen. Ik speelde vaak mooi weer. Of vertelde wel hoe het ging, maar liet geen emoties zien. Daardoor kregen anderen geen beeld van hoe radeloos ik me écht voelde. Ten einde raad ging ik zoeken op internet en kwam bij mediums terecht die je kunt bellen. Tegen betaling, uiteraard.

Gaat het beter?

Daar liet ik me dan door geruststellen. Oh gelukkig, er komt een fijn huis op ons pad en oh gelukkig, het zal straks beter gaan. Maar de onrust kwam steeds terug. En soms zeiden ze dingen die ik niet wilde horen. Dan belde ik er daarna nog één die wel iets zei waar ik blij mee was en als die vervolgens toch iets vervelends zei, de volgende in de lijst. Kassa! Zo zocht ik steeds een oplossing buiten me, zonder dat de onrust en onzekerheid echt opgelost werden.

Als ik al dat geld had belegd

Het kostte me wel heel veel geld, geld waar ik niet veel van had. Echt honderden euro’s vlogen erdoor. Als ik al dat geld had belegd, dan had ik er nu waarschijnlijk ruim bij gezeten.

Gelukkig wist ik vaak net op tijd te stoppen en kwam nooit echt in de problemen. Maar veel armslag gaf het me niet. En aangezien het altijd maar tijdelijk werkte en ik het toch bleef doen, ging ik nadenken en kwam tot de conclusie dat ik een verslaving ontwikkeld had. Niet aan een middel, zoals mijn ex-man, maar aan geruststelling. Ik ben ervoor in behandeling gegaan, maar echt helpen deed het niet. Er zat een hele strenge mevrouw steeds tegenover me die geïrriteerd werd omdat ik mijn huiswerk niet goed gedaan had. Het bellen werd als gevolg van die behandeling iets dat ik verkeerd deed, een taboe, en dat idee helpt mij niet, dan wil ik het juíst graag doen. Dus daar ben ik mee gestopt.

Onder controle

Inmiddels, meer dan 10 jaar later, heb ik het onder controle en gaat het steeds beter. Dat wil niet zeggen dat het nooit meer voorkomt, maar ik weet het beter te doseren en hanteren en soms heb ik er ook echt iets aan. Dan krijg ik een nieuw inzicht door zo’n persoon aan de andere kant. Waar ik inmiddels achter ben is dat zelfcompassie en begrip voor mijn minder sterke kanten en mijn kwetsbaarheid me erg helpen om hiermee om te gaan.

En niet alleen zelfcompassie, maar ook opener zijn tegen vrienden over wie ik ben en hoe ik me voel. Als kind heb ik het moeilijk gehad en ben ontzettend eenzaam geweest en daarna koos ik ook voor een partner die zo zijn eigen issues had. Ik zie nu beter dat het helemaal niet zo gek is dat ik veel behoefte heb aan geruststelling.

In 3 stappen naar meer zelfliefde (want dat hebben we nodig)

Niet alleen omdat het leven soms veel vraagt, maar vooral ook omdat ik gewend ben aan van niemand geruststelling te krijgen. Een taak die normaal door je ouders wordt vervuld. Dus de kunst is nu om die aan mezelf te geven en daar doe ik, met vallen en opstaan, erg mijn best voor. En soms, ja soms zoek ik die nog bij een onbekende persoon aan de andere kant van de lijn.

Dat innerlijke stemmetje.. Hoe kun je je intuïtie versterken?