Valéry de Voijs Persoonlijk 7 mei 2023, 14:48

Leestijd: 3 minuten

Margeaux heeft een angststoornis: ‘Mijn kinderen zijn nog nooit op vakantie geweest’

Zo’n tien jaar geleden komt Margeaux terecht in een vreselijk auto-ongeluk. Sindsdien kampt de 34-jarige moeder met een angststoornis, waar haar kinderen ook last van hebben.

“Eigenlijk zijn mijn kinderen de dupe van mijn angst.”

Margeaux krijgt een auto-ongeluk

“Tien jaar geleden heb ik een traumatisch ongeluk meegemaakt. Ik zat namelijk op de fiets, en had mijn twee kleine kinderen bij me. De jongste zat voorop, en mijn oudste zoon zat achterop.

Ik reed onze straat in, toen er een grote vrachtauto de hoek om kwam. De chauffeur maakte een grote bocht, en waarschijnlijk werd hij verblindt door de laaghangende zon. Hij raakte me, waardoor ik samen met mijn kinderen van de fiets viel.

Mijn kinderen zullen wel beschermengelen hebben gehad, want zij mankeerde vrij weinig. Zij kwamen er met een paar blauwe plekken en een gebroken arm goed vanaf. Ik had een groter letsel, en heb zelfs even in coma gelegen. Mijn hele rug lag open en de onderste wervels waren verschoven.

Het heeft ruim twee jaar geduurd voordat ik weer normaal kon lopen. We hadden gelukkig veel hulp aan huis; dat was allemaal heel goed geregeld. Mijn schoonouders hebben veel uitgeholpen en we kregen een huishoudster en oppas voor de kinderen.

Fysiek was ik helemaal hersteld, maar mentaal heeft het veel met me gedaan. Tot op de dag vandaag heb ik niet meer op een fiets gezeten. Ik heb het vaak geprobeerd maar kreeg paniek aanvallen toen ik het stuur alleen al vast had. Ik kan wel eens jaloers zijn als ik moeders gezellig met hun kinderen samen op de fiets zie.

EMDR therapie maakte het erger

Het frustreerde me enorm, en ik besloot om EMDR therapie te proberen. Bij een vriendinnetje had deze methode namelijk geholpen bij haar probleem, dus ik wilde het wel een kans geven. Maar dit was geen goed idee; mijn angst werd alleen maar groter. Ik bleef hangen in die emotie, dus het trauma is alleen maar erger geworden.

Nu durf ik af en toe wel de weg op in mijn auto. We hebben het helemaal niet zo breed maar mijn man heeft een dikke grote Volvo gekocht, zodat ik me tenminste veilig kon voelen.

Ik durf nog niet de snelweg op, maar durf wel de stad in. Zo kan ik tenminste met mijn kinderen ergens heen als ik alleen ben met ze. Ook al geeft de auto mij een heel veilig gevoel; ik durf nog steeds geen lange stukken in de auto te zitten. Het langste dat ik in de auto heb gezeten was tot Antwerpen.

Ik vind het vooral heel erg voor mijn kinderen. Ik kan wel leven met alle beperkingen die ik mezelf op leg. Daarbij heb ik een mooi leven al gehad waarbij ik zo veel leuke plekken heb gezien. Dat ik nu Nederland niet meer uit ga, vind ik geen ramp. Maar ik vind het vreselijk voor mijn kinderen. Ik voel me een enorme slappe moeder, en heb het idee dat ik mijn kinderen van alles af neem.

Ze zijn bijvoorbeeld nog nooit op vakantie geweest. We zijn wel eens een weekendje gaan kamperen in Limburg, maar toch gaf dat niet een echt vakantie gevoel. Waarschijnlijk gaat mijn man deze zomer alleen met de jongens naar Portugal. Ik zal alleen thuis blijven, en zal alle mooie herinneringen moeten missen.”

Louise (44): ‘Ik had zo graag gewild dat mijn zoon slimmer was’