Wilma Groothuis Persoonlijk Gisteren, 09:04

Leestijd: 4 minuten

Brenda (30): ‘Mijn man liep boos weg bij de geslachtsecho’

Een voorkeur hebben voor het geslacht van je baby is een groot taboe. Toch zullen er heus genoeg mensen zijn die stiekem een voorkeur hebben, maar zich daar niet over uitspreken of zich er makkelijk bij neer kunnen leggen als het toch het andere geslacht blijkt. Dit laatste gold niet voor de man van Brenda, hij liep namelijk boos weg bij de geslachtsecho. “Ik wist niet wat me overkwam.”

“Mijn man en ik hebben een dochter van 2 jaar. We zijn hartstikke gek op haar, ze is hartstikke lief en vrolijk en gelukkig helemaal gezond. Nu zijn wij in verwachting van ons tweede kindje en we kunnen niet gelukkiger zijn. Althans, ik kan niet geukkiger zijn, mijn man wel. Namelijk als ons tweede kindje het andere geslacht zou hebben.

Graag een zoontje

Mijn man heeft nooit onder stoelen of banken geschoven dat hij graag een zoontje zou willen. Hij ziet het al helemaal voor zich: samen voetballen, samen klussen en samen stoeien. Ik snap heus wel dat hij dat leuk zou vinden, ik denk dat dat voor veel mannen geldt. Voor mij is het cliché vooral van toepassing: als het kindje maar gezond is. Dat vind ik het allerbelangrijkste, het geslacht maakt mij niet uit.

Toen ons eerste kindje een meisje bleek te zijn, was mijn man ook wel een beetje teleurgesteld, maar gelukkig kon hij zich daar snel overheen zetten. Een meisje had ook weer een heleboel leuke dingen en het was ook niet de laatste kans om een zoontje te krijgen. Dat was deze keer wel het geval. Om persoonlijke redenen hebben we samen besloten dat dit onze laatste zwangerschap is.

Een jongen en meisje

Hoe gek mijn man ook op onze dochter is, want dat valt gelukkig niet te ontkennen, weet ik hoe graag hij nog een zoontje zou willen. En heel eerlijk, wil niet iedereen het allerliefste een jongetje en een meisje krijgen? Dus ik vond dat niet zo gek. Gelukkig zei hij dit nooit waar onze dochter bij was, ook al zou ze dat nog niet begrijpen, want dat zou ik heel pijnlijk voor haar vinden.

Toen kwam dus de dag van de geslachtsecho. Mijn man en ik gingen samen erheen en uiteindelijk kwam het hoge woord eruit: het is een meisje! Ik was meteen blij en wilde mijn man een knuffel geven, maar nog voor ik me naar hem kon omdraaien, liep hij boos weg. Ik hoorde hem van alles mompelen en ik wist even niet wat me overkwam op dat moment.

Schaamte

Ik voelde van alles: verwarring, teleurstelling, boosheid, maar vooral schaamte. Ik keek verontschuldigend naar de verloskundige, die met een glimlach me toeknikte dat we wel even pauze konden nemen. Ik stamelde dat het me speet en ging snel achter mijn man aan. Hij was naar buiten gelopen en liep te ijsberen op de parkeerplaats.

Ik liep naar hem toe: ‘Wat is er mis met jou? Je bent toch niet serieus boos?’, vroeg ik hem opgelaten, nog helemaal in de war van wat er net was gebeurd. ‘Je weet hoe graag ik een zoontje wil’, zei hij. ‘Ja, maar dan word je toch niet boos? Je wist dat dit kon gebeuren’. Hij bleef nog een beetje mopperen, maar gelukkig kreeg ik hem na een tijdje wat rustiger. Hij zag zelf ook in dat zijn reactie overdreven was.

We liepen weer terug naar de verloskamer. Mijn man bood zijn excuses aan aan de verloskundige. Ze glimachte: ‘Ach, mensen zijn wel vaker teleurgesteld over het geslacht. Het moet nog even bezinken.’ Dat zal best, maar ik voelde me nog steeds heel erg opgelaten. We gingen weer verder met de echo, maar het enthousiasme was helaas wel weg.

Naar randje

Die dag van de geslachtsecho was niet heel gezellig bij ons thuis. Wat een mooie dag had moeten worden, heeft een naar randje gekregen. Mijn mans reactie vond ik echt niet kunnen, zeker omdat ik er zelf absoluut niet zo in sta. Het feit dat we nog een kindje krijgen, is iets om enorm dankbaar voor te zijn, want dat is niet voor iedereen weggelegd. En dat mijn eigen man dan zo reageert, vind ik echt lastig.

Ik heb hem dat ook duidelijk gezegd en hij begreep gelukkig wel wat ik zei. Hij heeft er spijt van en zegt dat hij niet zo had moeten reageren. Volgens hem moet hij even wennen aan het idee dat hij nooit een zoontje gaat krijgen, wat ik wel snap, maar ik hoop dat hij wel helemaal bijdraait, want dat zijn we ons tweede kindje verschuldigd. Hij zegt dat dat heus wel gebeurt, dus ik leg me daar voor nu maar bij neer.”

Elise is bang voor de geslachtsecho van de derde: ‘Wil alleen een jongen’