Mirthe Diemel Kinderen 9 okt 2024, 11:03

Leestijd: 4 minuten

Mama blundert: ‘Ik vergat het traphekje naar zolder dicht te doen’

Alle moeders hebben wel eens zo’n moment waarop het éven misgaat op ouderschapsvlak. Gelukkig kunnen ze er in de meeste gevallen achteraf ook hartelijk om grinniken. In Mama Blundert deelt een moeder haar grootste blunder. Zoals Jessica (33), die vergat om het traphekje naar zolder dicht te doen.

“Het was zo’n dag dat ik van voor naar achteren werd geleefd. Mijn man was werken, ik had zelf nog wat achterstallig werk liggen maar droeg ook de zorg voor onze zoon Noah, omdat hij niet helemaal fit was. Hij had net buikgriep gehad en was nog een dagje thuis van de opvang. Ik moest dus ook geregeld in de kamer van Noah zijn om zijn luier te verschonen.

Traphekje dicht

De luieremmer staat op onze overloop – dat ding gaat altijd zo stinken en laat ik liever niet op de kinderkamer staan. Na een poepluier loop ik dan eerst even naar de gang, gooi de luier weg en was mijn handen schoon. Noah laat ik dan vaak even op zijn kamer spelen – aangezien het traphekje dicht is, kan hij nergens heen.

Harde klap

Maar deze dag was anders, want ik liep dus al de hele dag achter de feiten aan en mijn hoofd voelde chaotisch – soms heb je van die momenten. Ik herinnerde me ook dat ik een videocall had en was daar laat voor, had nog maar iets van vijf minuten, dus ik rende na het verschonen van die luier snel naar zolder om een schone blouse aan te trekken en deed nog gauw een wasje in de droger. Ik was welgeteld twee minuten boven toen ik ineens een harde klap hoorde, gevolgd door een ijzige kreet. Noah, dacht ik meteen. Toen ik naar beneden liep, zag ik hem onderaan aan de trap liggen. Ik schrok me wezenloos: ik was vergeten het traphekje dicht te doen! Noah was blijkbaar achter me aan gelopen en de trap op gegaan, maar zijn evenwicht verloren. Van hoeveel treden hij was gevallen wist ik niet, maar het zag er ernstig uit omdat ik ook bloed zag liggen.

Gebroken tanden

Voor Noah probeerde ik rustig te blijven, maar vanbinnen voelde ik pure paniek. Al dat bloed; wat als hij een inwendige bloeding had ofzo? Dat huilen was in elk geval wel goed, schoot het door me heen. Hoe dan ook: ik belde meteen 112 en vijf minuten later was de ambulance er al. Wonder boven wonder leek het mee te vallen. Het bloed kwam van Noah zijn tanden, die hij in zijn val had gestoten en waren afgebroken. Hij reageerde ook goed op het ambulancepersoneel, al was hij ook wel onder de indruk geloof ik – maar laaide op toen hij zo’n knuffelbeertje kreeg. Toch moest hij een nachtje mee naar het ziekenhuis ter observatie, om zeker te weten dat hij geen hersenschudding of iets anders had opgelopen.

Haastige spoed, zelden goed

Dat laatste bleek ook een dag later gelukkig niet het geval. Wát een geluk! Ik realiseer me hoe anders het af had kunnen lopen en hoeveel geluk we hebben gehad. En ook dat haastige spoed zelden goed is, want daardoor vergat ik dat traphekje dicht te doen. Maar de volgende keer trap ik daar niet meer in: hoe druk ik het ook heb, ik check altijd of alle hekjes en deuren dicht zijn. Zo’n blunder bega ik niet nog eens.”

Zó krijg je je huis veilig voor de komst van een baby