Mirthe Diemel Kinderen 17 sep 2024, 09:02

Leestijd: 5 minuten

Mama blundert: ‘Ik was mijn peuter kwijt in de dierentuin’

Alle moeders hebben wel eens zo’n moment waarop het éven misgaat op ouderschapsvlak. Gelukkig kunnen ze er in de meeste gevallen achteraf ook hartelijk om grinniken. In Mama Blundert deelt een moeder haar grootste blunder. Zoals Chiara (32), die haar peuter kwijtraakte in de dierentuin.

“Ik vond het al stoer van mezelf, in mijn eentje met twee kinderen naar de dierentuin – June was net drie geworden en Oscar nog maar een baby van zeven maanden. We hebben een abonnement en gaan dus geregeld olifanten, giraffen en stokstaarten spotten, maar net zo goed een hele ochtend in de speeltuin spelen aldaar – da’s dan echt het voordeel van zo’n abonnement, je kunt gerust een keer wat overslaan.

Trots op mezelf

Maar goed, normaal gaat mijn man altijd mee, of mijn moeder, alleen was mijn man in het buitenland voor werk en mijn moeder had een haakcursus. Het was mooi weer en ik wilde wat leuks doen met de kinderen. Dus toog ik in mijn uppie met ze naar de dierentuin. Ik had alles meegenomen: broodjes, knijpfruit, flessen, rijstwafels, luiers, ik voelde me helemaal geslaagd daar, zelfs June luisterde goed naar me en bleef in de buurt, ik was trots op mezelf.

Kont tegen de krib

Zoals dat gaat met driejarigen, kan dat van het ene op het andere moment over zijn. Want nadat we een rondje dieren hadden gedaan en een ijsje gegeten in de speeltuin, wilde ik even Junes handen wassen op de wc. Gooide ze ineens haar kont tegen de krib, niet normaal. Alsof ze de buit, het ijsje, nu binnen had en geen urgentie meer had om te luisteren. Niet mee willen lopen, wegrennen, jammeren, maar ik hield voet bij stuk. Ik toog met onze hele entourage, inclusief kinderwagen en al, naar een veel te krap toilet om haar handen en gezicht te poetsen.

Paniek: peuter kwijt

En toen gebeurde het, want ik draaide me letterlijk twee seconden om na het handen wassen – Oscar gooide iets op de grond – en toen ik weer keek, was June weg. Foetsie. Ik hoorde een oma nog roepen: ‘Ja, die rende ervandoor naar buiten’, maar ik zag June dus niet meer. Ik snel erachteraan, echt binnen tien seconden, maar eenmaal buiten zag ik haar nergens. Wel een hele hoop andere kinderen, want we waren dus bij die speeltuin, maar mijn peuter was foetsie. Eerst was ik geïrriteerd, maar toen ik een bepaalde kant op wilde lopen om haar te zoeken, raakte ik in paniek. Als ik nu zou weglopen naar die ene kant, zou ze me niet kunnen terugvinden of lopen we elkaar mis. En wat als ze de andere kant op is gerend? En wat als – nog erger – ze met iemand mee is gegaan? Ik waarschuw haar altijd, maar zodra een vreemd persoon snoep aanbiedt, dan is June een gewillig slachtoffer.

Roepen en schreeuwen

Toen raakte ik dus in paniek. Ik begon te roepen, nee, te schrééuwen, riep heel hard dat ik June kwijt was en welke kleren ze droeg – ik had ooit ergens gelezen dat mensen dan veel sneller weten waarop ze moeten letten. June zag ik nergens, dus de tranen sprongen in mijn ogen – was ik mijn peuter écht kwijt? Moest ik de politie inschakelen? Wat zou mijn vriend zeggen, zou hij boos zijn? Vast wel, want ík was al boos op mezelf, wat was dit een enorme blunder.

Grote blunder die voelde als falen

Net op het moment dat ik echt stennis wil gaan schoppen, tikte er iemand op mijn schouder: een oudere dame met naast haar June, die zich van geen kwaad bewust was. Ze was even met een ander kind mee gerend naar de stokstaartjes. ‘Ik geloof dat dit jouw dochter is’, zei ze zuinigjes. Ik griste June uit haar handen, knuffelde haar tot ze erbij neerviel maar werd ook ontzettend boos en zei dat ze nóóit meer zomaar moest weglopen. Al voelde het vooral als mijn eigen blunder, een soort falen als moeder. Maar goed, daar moet ik maar niet te lang bij stil staan. Eén ding weer ik nu wel: volgende keer laat ik het niet meer aan het lot over, maar schaf ik gewoon zo’n tracker aan – kan ik mijn peuter tenminste volgen op haar volgende strooptocht.”

Kind kwijt? Met deze tips en tricks vind je je kind makkelijk terug

Mama blundert: ‘Ik had haar luier in de wasmachine gegooid’