Valéry de Voijs Persoonlijk 31 mrt 2023, 13:04

Leestijd: 3 minuten

Luus (31): ‘Binnen tien minuten moeten de boterhammen op zijn’

Als ouder kan het moeilijk zijn om een school te vinden die bij jou (en je kinderen) past. Nu zul je niet altijd invloed kunnen uitoefenen over wat er in het klaslokaal gebeurt, maar je wil natuurlijk wel het gevoel hebben dat je kinderen in goede handen zijn. Dat is bij Luus (31) helaas niet het geval.

Luus en haar partner zijn het niet (meer) eens over de aanpak op de basisschool bij hen in het dorp. Hun ontevredenheid is zelfs zo groot, dat zij besloten hebben om van school te wisselen.

Ontevreden over de school

“Mijn twee kinderen gaan naar dezelfde school bij ons in het dorp. Aanvankelijk waren wij heel tevreden over deze school. De leerkrachten waren heel betrokken bij de leerlingen, en de communicatie tussen leerkrachten en ouders verliep soepel.

Naarmate de kinderen ouder worden, beginnen er steeds meer dingen op te vallen waar ik het niet mee eens ben. Wellicht was het me eerder niet opgevallen, of word ik kritischer nu mijn kinderen ouder worden. Ik ben in ieder geval erg ontevreden over het systeem. Mijn irritaties zijn nu zo groot dat ik heb besloten om na de zomervakantie naar een andere school te gaan.

Mijn oudste zoon is nog maar acht jaar, en kreeg tijdens de Week van Lentekriebels geleerd hoe hij zichzelf kon bevredigen. In mijn ogen is dat onzinnig. Als er op school gesproken wordt over consent of eigen lichaam, moedig ik dat alleen maar aan. Ook vind ik het belangrijk dat kinderen vanaf jonge leeftijd leren om hun grenzen aan te geven en is het belangrijk dat iedereen zich veilig voelt in zijn of haar eigen lichaam. Maar als een stagiaire gaat vertellen hoe mijn zoon met zijn private parts moet omgaan, gaat mij dat te ver.

Straffen en een tijdslimiet tijdens de lunch

Daarbij zijn ze op deze school een voorstander van straffen. Ze zetten kinderen nog regelmatig op het ‘nadenk’-stoeltje op de gang, of sturen de kinderen naar de hoek. Dat struint in tegen mijn eigen opvoedprincipes. Mijn man en ik zijn namelijk helemaal geen voorstander van straffen, en houden een gentle parenting stijl aan. Dat betekent niet dat wij alles zomaar toestaan en onze kinderen nooit tegenspreken, maar bij ons thuis worden onze kinderen niet gestraft.

Waar ik ook heel erg tegen aan loop is het lunchbeleid. Kinderen moeten binnen tien minuten hun lunch op hebben, anders mogen zij niet buiten spelen. Ik vind dit belachelijk en heb regelmatig discussies gehad met de directeur. Mijn kind kwam laatst met buikpijn thuis, omdat hij zo snel alles naar binnen had gewerkt. Ook thuis tijdens het diner eet hij in een onwijs snel tempo, omdat hij dat nu ‘normaal’ vindt. Ondanks het commentaar van mij (en andere ouders) blijft deze regel staan. Eerst moet hun broodtrommel leeg zijn, en dan mogen ze pas spelen.

Eten en drinken zijn basisbehoeften. Daar zet je geen straf tegenover. Niet bij volwassenen, en al zeker niet bij kinderen. Ik ben blij dat we hier na de zomervakantie geen last meer van hoeven hebben.”

Gezinstherapeut Steven Pont: ‘Ik ben niet voor het straffen van kinderen’