Lise Steegmans Opvoeden 4 mei 2022, 18:52

Leestijd: 4 minuten

Is ‘lui ouderschap’ het recept voor een gelukkig gezin?

Laten we voorop stellen dat zoiets als ‘lui ouderschap‘ niet bestaat, want we weten allemaal dat je als ouder nooit écht een lui momentje hebt. Toch mag je het jezelf best zo makkelijk mogelijk maken. Want, waarom niet?

Een speelparadijs bouwen in de woonkamer met een wobbel board en de pikler driehoek. Uitjes naar de mooiste speeltuinen van de stad. Sensory play in de tuin. Een middag in het zwembad. Wat doen wij ouders niet om ons kind te vermaken, entertainen, onderwijzen en verrijken? Oh, en dan ook nog iedere avond je stinkende best doen om je kind gezonde voeding te laten eten.

Totdat het vrijdagavond is en je na een lange werkweek instort op de bank. Je bent moe, leeg, je hebt geen puf meer. De vissticks komen op tafel, je laat de kinderen hun gang gaan terwijl jij peinst over de lading was die je nog moet doen. Nee, de energie voor betrokken en actief ouderschap is nihil.

Het is op deze momenten dat je je slechts een supervisor voelt, een gemakzuchtige oppas die een klein oogje in het zeil houdt zodat niemand gewond raakt. Dit voelt niet echt als goed ouderschap. Het voelt eerder als lui ouderschap. Is het dat ook?

Lui ouderschap

Hoewel de uitkomst van jouw luie vrijdagavond veel weg heeft van het doel van lui ouderschap, is het toch niet helemaal hetzelfde. Bij lui ouderschap geef je je kind doelbewust de kans om een gevoel van zelfeffectiviteit te ontwikkelen. Dit gevoel versterkt het (zelf-)vertrouwen, de onafhankelijkheid en de verantwoordelijkheid van je kind.

Bij lui ouderschap gaat het erom dat je bewust een stap achteruit doet om je kind een minuutje alleen te laten worstelen in plaats van naar voren stappen (of rennen…) om je kind te redden. Het gaat erom dat je je kind laat ontdekken tot hoeveel hij in staat is. En spoiler: kinderen zijn tot veel in staat! (Bij twijfel tippen we je de serie Old Enough op Netflix).

De voordelen van lui ouderschap

Je kind kan enorm profiteren van deze benadering van ouderschap. Wij ouders – zeker de ouders van nu – zijn nogal geneigd om meteen in te grijpen wanneer een taak moeilijk lijkt. Erger nog; vaak laten we ons kind niet eens in een situatie komen die mogelijk een uitdaging zou kunnen zijn. Hierdoor krijgen kinderen geen kans om te leren waartoe ze in staat zijn. Wist je dat dit een van de redenen is dat kinderen minder vaak buitenspelen…?

En dat scenario kun je ook omdraaien. Als je als moeder zijnde altijd maar snel naar binnen rent om te helpen, dan kan je kind overtuigd raken van het feit dat hij iets níet kan. Dit kan bijdragen aan meer angst en onzekerheid. Wat nou als mama niet in de buurt is?

Een voorbeeld

Neem bijvoorbeeld de moeder die altijd het voortouw nam om ervoor te zorgen dat haar zoon zijn huiswerk maakte, projecten werden ingeleverd en sociale plannen werden gemaakt. Nu is de zoon klaar met de middelbare school en overgestapt naar het hbo en wat denk je? Hij worstelt aanzienlijk. Zijn leven zelf organiseren? Hij heeft geen idee. Hoe hij zijn tijd moet beheren? Geen idee.

Hij heeft moeite met elementaire levensvaardigheden, terwijl hij een intelligente jongeman is.

Dus hoe verschilt die luie vrijdagavond nou van lui ouderschap? Nou, het verschil zit ‘m in per ongeluk lui ouderschap en bewust lui ouderschap. Bewust lui ouderschap als opvoedingsstijl is allesbehalve lui. Zo begin je er mee:

• Creëer een plek in huis waar je ukkepuk nog alles kan ontdekken. En daar ook de ruimte voor krijgt. Bijvoorbeeld een speelhoek of speelkamer. Vul het met items die geschikt zijn voor de leeftijd van je kind, waardoor nauw toezicht niet nodig is voor de veiligheid. Laat je kind vervolgens zelf zijn gang gaan. Het is belangrijk dat je het spel van je kind niet regisseert of beperkt.
• Worstelt je kind met een trucje of lukt het hem niet om over een kussen te klimmen? Geef je kind de ruimte om zijn frustratie te verwerken en het probleem onder de knie te krijgen. Dit is het doel: leren dat ze zelfstanding in staat zijn.
• Je kind verantwoordelijkheid geven houdt in dat je moet accepteren dat er momenten zijn dat ze niet doen wat ze moeten doen. Lui ouderschap accepteert dit en zegt dat kinderen redelijkerwijs de natuurlijke gevolgen van hun beslissingen moeten dragen.

Over het algemeen is opzettelijk, bewust lui ouderschap de verschuiving in denken van: “Ik moet dit voor mijn kind oplossen” naar: “Ik moet een stapje terug doen om te zien of mijn kind dit alleen aankan. Het kan langer duren en slordiger zijn, maar als ze het zelf kunnen doen, dan zouden ze dat moeten doen.”

Nog meer tips over lui ouderschap? Die vind je hier. 

Dit zijn de ‘gevaren’ van gentle parenting