Lisa van den Akker Persoonlijk 30 aug 2023, 10:11

Leestijd: 2 minuten

Loïs: ‘Ik vond briefjes op mijn dochters kamer waarop stond dat ze wilde afvallen’

Dat kinderen hun ouders niet altijd alles vertellen, dat weten we waarschijnlijk allemaal wel. Toch schrok Loïs (33) toen ze briefjes op haar dochters kamer vond waarop stond dat ze wilde afvallen.

“Mijn dochter is tien jaar, het is een sportieve knappe meid met een slank postuur. Vroeger was ik zelf altijd vrij chubby, maar daar heeft zij zeker geen last van. Ze heeft het atletische figuur duidelijk van haar vader.

Briefjes op haar kamer

Ik had dan ook geen idee dat ze moeite heeft met hoe ze eruit ziet. Ze is een echte snoepkont en vaak moet ik er echt goed op letten dat ze niet de halve snoeptrommel stiekem leeg eet.

Verder is ze geen grote eter, nooit geweest ook. Ontbijten daar houdt ze al sinds haar peutertijd niet van en nog steeds niet. Ook tijdens het lunchen heeft ze aan een broodje genoeg en bij het avondeten eet ze een normale portie. Ze is ook geen moeilijke eter, ze lust eigenlijk alles wel.

Geschrokken

Ik schrok dan ook enorm toen ik laatst haar kamer aan het opruimen was. Het was weer eens een bende waardoor ik besloot er even flink met de bezem doorheen te gaan. Tijdens het opruimen van haar bureau vond ik een stapel briefjes. Het waren post-its met kreten erop als: ‘Je kunt wel afvallen’, ‘Hou vol’, ‘Stop met snoepen’, ‘Vaker sporten’ en ‘Blijf je oefeningen doen.’

Het brak mijn hart. Mijn mooie lieve dochter was blijkbaar enorm onzeker over haar lichaam. Naast dat ik schok voelde ik me ook enorm schuldig. Had ik dit niet moeten zien? Waarom wist ik dit niet? Was ik er wel genoeg voor haar?

Ik begon terug te denken aan de afgelopen weken, maar ik kon geen veranderingen in haar eetpatroon ontdekken. Ze was ook niet veel alleen of op haar kamer geweest en leek nog altijd haar vrolijke zelf.

In de gaten houden

Daarom besloot ik in eerste instantie niets te zeggen over de briefjes op haar kamer. Wel ging ik haar eetpatroon beter in de gaten houden en ook ging ik een open gesprek met haar aan.

Daarbij zei ik niets over de briefjes, maar ik vroeg haar wel naar haar onzekerheden en we hadden het over gezond eten. Het was een fijn gesprek en ik had niet het gevoel dat ze iets voor me verborg.

Toch blijf ik extra alert. Als een havik hou ik in de gaten of ze normale hoeveelheden eet en of ze niet extreem veel aan het sporten is.

Hopelijk zijn het gewoon kleine onzekerheden die bij de puberteit horen en groeit het niet uit naar iets groters als een eetstoornis. In ieder geval ben ik wel even wakker geschud.”

Rianne: ‘Mijn dochter (6) ontwikkelde een eetstoornis na de scheiding’