Valéry de Voijs Persoonlijk 27 jan 2023, 13:23

Leestijd: 4 minuten

Loes (30) kwam op straat te staan: ‘De deurwaarder was keihard’

Loes (30) en Rick (34) hebben een spreekwoordelijk gat in hun hand. Ze geven geld uit als water,en denken niet na over de consequenties. Wanneer ze de rekeningen niet meer kunnen betalen, probeert Loes hun geldproblemen onder controle te houden, maar dat blijkt onmogelijk.

Op 11 juni 2017 geeft Loes het ja-woord aan haar partner. Het koppel is mega verliefd en geniet met volle teugen van elkaar. Als Loes vlak daarna zwanger wordt, kan hun geluk niet op. Toch blijken de wittebroodsweken maar van korte duur te zijn, het gezin krijgt namelijk geldproblemen.

Ruim 7000 euro per maand

“Rick runde zijn eigen bedrijf, waar we een behoorlijk salaris aan over hielden. Zelf werkte ik parttime en verdiende ik relatief goed. We hadden dus genoeg te spenderen en we hadden niets te klagen. Met in totaal ruim 7000 euro per maand was het bijna onmogelijk om geldproblemen te krijgen.

Toch hielden we aan het einde van de maand niets over. We hadden een hoge huur, gingen vaak op vakantie en gingen naar de duurste kledingwinkels. Daar was niets mis mee: mits we de rekeningen konden betalen. Die rekeningen werden echter een probleem. Het ging schijnbaar slecht met het bedrijf van Rick en er kwam minder geld binnen. Persoonlijk bemoeide ik me nooit veel met de inkomsten van het bedrijf. Rick betaalde de huur, het eten, de auto en vakanties. Ik betaalde de kleine uitgaven, zoals luxe uit eten, of weekendjes weg.

Er kwam steeds minder binnen, maar wij bleven hetzelfde bedrag per maand uitgeven. Op een dag hoorde ik Rick praten over geldproblemen. Hij was aan de telefoon met zijn broer en vroeg of hij geld mocht lenen voor de huur. Ik was in shock. Hoewel ik wist dat het iets minder goed ging met het bedrijf, had ik niet verwacht dat het zo slecht zou gaan.

Vanaf dat moment probeerde ik inzicht te krijgen in de financiën en probeerde ik de situatie onder controle te houden. Hoewel ik materialistische dingen leuk vond, kon ik er gemakkelijk afstand van nemen. Ik opperde dan ook één van de auto’s te verkopen, maar daar moest Rick niets van weten. ‘Doe even normaal. Ik ga mijn auto toch niet weg doen, omdat we een paar rekeningen niet kunnen betalen?’, waren zijn letterlijke woorden.

We werden wakker gebeld door de deurwaarder

Volgens Rick waren de problemen in het bedrijf gemakkelijk op te lossen en was het een kwestie van tijd tot we de boel weer onder controle zouden hebben. Ondertussen kwamen de brieven van incassobureau’s binnen en kreeg Rick telefoontjes van allerlei instanties. Hij vertelde aan mij maar de helft en ik was lange tijd niet op de hoogte hoe ernstig het eigenlijk was. Rick gebruikte de ene creditcard om de andere mee af te lossen, waardoor hij nog steeds dure cadeau’s kon kopen. Ik dacht daardoor dat het beter ging met het bedrijf en maakte me niet veel zorgen.

Tot we op een dag wakker werden van de deurbel. Rick deed de deur open en ik luisterde bovenaan de trap. Het was de deurwaarder, met een dagvaarding om voor de rechter te verschijnen. Rick stond in zijn pyjama huilend bij de deur, maar de deurwaarder was keihard. Ik schaamde me dood en was natuurlijk woedend. Niet alleen op Rick, maar ook op mezelf. Hoe had ik het zo ver kunnen laten komen? Waarom hadden we al dat geld zo gemakkelijk opgemaakt?

Voor de rechter

We hebben geprobeerd om het geld bij elkaar te krijgen, maar die poging was tevergeefs. De schulden waren torenhoog en schijnbaar had Rick al veel geld van zijn broer geleend. Mijn ouders hadden het bovendien niet breed, dus we konden niet veel meer doen dan voor de rechter te verschijnen en de uitspraak af te wachten.

Die uitspraak was niet best. We kregen een datum toegewezen waarop we ons huis moesten verlaten. Rick zat iedere dag huilend op de bank, terwijl ik de dozen aan het inpakken was. Al snel waren onze buren op de hoogte van de situatie. Ze kwamen helpen met inpakken en vroegen of de roddels waar waren. Op de dag van vertrek stonden ze achter het raam met hun telefoon te filmen. Dat was wellicht het meest vernederende moment uit die periode. We zijn uiteindelijk bij zijn broer ingetrokken, waar we samen met onze zoon op één slaapkamer verbleven.

Uiteindelijk heeft Rick zijn bedrijf opgegeven en is in loondienst gegaan. Ook zijn we de schuldsanering ingegaan en hebben we een gigantische tol moeten betalen voor onze naïeve fouten. Toch heeft ons huwelijk het gered en we zijn er samen sterker uitgekomen. We wonen sinds kort weer in ons eigen huurhuis en hebben vorige maand weer een eigen auto kunnen kopen. Het gaat langzaamaan dus beter met ons, maar shoppen in dure kledingwinkels zit er voorlopig nog niet in. Daar begin ik eindelijk vrede mee te krijgen.”

Mireille (36): ‘Mijn man gaat altijd vreemd en ik doe er niks aan’